24 เมษายน 2550 01:10 น.
เพียงแพรว
หลับตาลงส่งใจสู่ห้วงฝัน
เริงวิมารใต้เงาจันทร์ส่องไสว
หลับตาพริ้มเอมอิ่มปริ่มดวงใจ
หวังเอาไว้จะหลับใหลใต้ดารา
พอตื่นขึ้นอีกทีลอยละล่อง
เดินเหยียบย่องกลางห้องแห่งเวหา
ชมร่ายรำต้อนรับจากเทวา
ร้อยบุปผามาคล้องด้วยน้ำใจ
เลยแดนสรวงล่วงมาผ่านท้องทุ่ง
ข้าวเต็มยุ้งคนยิ้มอย่างสดใส
ฉันทำนาเธอหาปลาว่ากันไป
สุขฤทัยดำเนินไปแบบพอเพียง
ละเลยลิ้วลิ่วเลยมาเชยป่า
ไกลออกมาเข้าหาโดยมิเลี่ยง
ในพงไพรไม้ป่ามารายเรียง
มีสิงสาคู่เคียงไม่เคยไกล
เหิรตามลมมาชมทะเลกว้าง
เดินเหยียบย่างก้าวบนทะเลใส
ช่างชอบกลในฝันอันอำไพ
คิดสิ่งใดใคร่ใดก็ได้ชม
คนฮาเฮทะเลยามหน้าร้อน
บ้างเอนนอนหลับตาอย่างสุขสม
รับไอเย็นลมทะเลมาพร่างพรม
บ้างชื่นชมความงามตามต้องการ
จะเข้าสู่เมืองใหญ่ใคร่ขอตื่น
มิอาจฝืนเพราะไก่เริ่มขับขาน
ช่วงเช้าตรู่เตรียมตัวทำการงาน
เริงวิมารราตรีกาลข้าขอลา
22 เมษายน 2550 22:38 น.
เพียงแพรว
แม้นแผ่นดินสิ้นชายที่หมายเชย
อย่ามีคู่เสียเลยคงดีกว่า
รักแล้วช้ำกลืนกล้ำรอยน้ำตา
หมดแรงล้าหาใครมาใยดี
แม้นโลกนี้จะมีคนอีกมาก
แต่ก็ยากหาใครแทนคนนี้
พอรักจบจึงขอลากันที
ดวงฤดีขอไร้ที่ให้ชายปอง
จบแล้วจบยังกลบแผลไม่มิด
ถูกอะไรสะกิดก็กลัดหนอง
อารมณ์เก่าถูกเศร้าเข้าครอบครอง
ทั้งหัวใจถูกหมักดองด้วยน้ำตา
แม้นแผ่นดิ้นไม่สิ้นซึ้งความรัก
แต่จะขอแน่นหนักไม่เกี่ยวหา
เพราะเข็ดหลาบกับภาพอันโศกา
ฉันเหนื่อยล้าฉันอยากพอไม่ขอมีใคร
21 เมษายน 2550 16:39 น.
เพียงแพรว
วจีจากใจจด....................รักรันทดทำหวั่นไหว
เก็บกดในหัวใจ...............เก็บซ่อนไว้รอยน้ำตา
เสแสร้งแกล้งเย้าหยอก...ฤาใคร่หลอกเสน่ห์หา
ใจหญิงเคยด้านชา...........กลับเปลี่ยนมาเป็นอ่อนลง
ร้อยรักเล่ห์มนต์ร้าย.........เธอเสกได้ตามประสงค์
ใจเราอย่างมั่นคง.............โดนปลิดปลงด้วยมือเธอ
กลรักซ่อนแรงพิษ............หลงสนิทติดจนเพ้อ
สุดท้ายกลายเป็นเธอ........ที่ปรนเปรอแต่รักลวง
เจ็บนักกับรักนี้.................สุดฤดีลึกสุดห้วง
เจ็บแปลบแสบในทรวง.....มนต์รักลวงเล่ห์หลอกใจ
อากูลพูนในจิต.................วิปริตอย่างสงสัย
ใจนี้ไยเปลี่ยนไป.............หลงหวั่นไหวทั้งรู้ดี
อาญาที่ข้ารัก.....................ร้ายแรงนักเกินหลบหนี
ยอมรับแต่โดยดี...............กฎข้อนี้ลงอาญา...
20 เมษายน 2550 15:39 น.
เพียงแพรว
..ขอบคุณความห่างไกล..
ที่ทำให้ฉันรู้หัวใจตัวเอง...ในวันนี้
เวลาที่ขาดเธอโลกของฉันช่างเลวร้ายสิ้นดี
เข็มนาฬิกาเคลื่อนผ่านแต่ละนาทีช่างยาวนาน
เหงา...เมื่อไร้เงาเธอเหมือนแต่ก่อน
อยากจะขออ้อนวอนให้มีปาฎิหาริย์
ให้ตัวเธอกลับคืนมาเหมือนอย่างกับวันวาน
อยากให้รู้ฉันทรมานเมื่อขาดเธอ
เพิ่งรู้วันนี้ว่าเธอนั้นสำคัญ
...มีอิทธิพลต่อฉันอยู่เสมอ..
แท้ที่จริงความรู้สึกลึกๆมีแต่เธอ
แต่ฉันกลับเพิ่งค้นเจอตอนที่เธอได้จากไป
..กลับมานะ....กลับมาหาฉัน..
กลับมาทำให้ทุกวันของฉันสดใส
ช่วยกลับมาหยุดความเหงาข้างในใจ
กลับมารักฉันใหม่....ได้ไหมถ้ายังไม่สายเกิน
8 เมษายน 2550 19:25 น.
เพียงแพรว
กำกวมสวมบทเด่น ด้วยฤทธิ์เร้นล่อหลอกหญิง
ด้วยรักฤาชังชิง จึงปลดทิ้งให้เดียวดาย
ขุนแผนแสนสะท้าน พญามารยังแพ้พ่าย
หลอกชมสู่สมกาย แล้วบินว่ายไปไกลกัน
อนิจจาข้าโดนหลอก สุดช้ำชอกหลุดจากฝัน
แลกกายเป็นกำนัล พญามารยิ่งได้ใจ
สุดใดจะเปรียบเปรย เล่ห์รักเอยอสงไขย
กลเจ้าแนบเนียนไป ข้าด้อยไร้จึงหลงกล
หรือมีสิ่งวิเศษ แลฤทธิ์เดชที่ฝึกฝน
เสกใส่แล้วร่ายมนต์ หลุดไม่พ้นยามจ้องตา
หลีกรักหักความคิด ไม่ยึดติดไม่ห่วงหา
ปล่อยไปให้เพลา เจ้าพัดพาความช้ำไกล
แต่ยากจักทำจบ จักฝังกลบทำไฉน
ภาพเก่าวนเวียนไป มีหรือใจลืมได้ลง
ขอเถิดขอมนต์ถอน ให้บังอรเลิกใหลหลง
พรจากพุทธองค์ ไหว้บรรจงช่วยลูกที
....
หน้าส่วนตัว
1107
