9 พฤษภาคม 2550 14:57 น.
เพียงแพรว
:ลุง
กุหลาบงาม สีแดงนี้ พี่มอบให้
แทนสายใย ความคิดถึง คนึงหา
แม้กายห่าง ห่างเพียงกาย นะแก้วตา
ในอุรา มีน้องอยู่ มิรู้ลืม
:หลาน
น้องขอรับ กุหลาบนี้ ที่พี่ให้
รับด้วยใจ มาดหมาย ด้วยปลาบปลื้ม
ยังรักพี่ คนเดียว มิรู้ลืม
รักดูดดื่ม หวานซ่าน สะท้านใจ
:ลุง
บอกว่ารัก นั้นจากใจ หรือเปล่าหนอ
พี่นี้ขอ เพียงเศษเสี้ยว ของใจให้
ไม่ต้องมาก ไม่ต้องหมด ห้องหัวใจ
ขอเพียงได้ แอบมุมอุ่น จุลใจเธอ
:หลาน
ยังรักแน่ ไม่เคย แปรเปลี่ยนรัก
ยังแน่นหนัก มอบใจ ให้เสมอ
สุดดวงใจ มีให้ แต่เพียงเธอ
เลิกละเมอ พกเพ้อ เพียงลำพัง
7 พฤษภาคม 2550 10:34 น.
เพียงแพรว
หากสอยดาว สอยได้ คงรีบสอย
สะสมดาว ดวงน้อย ใส่ถุงฝัน
เก็บรวบรวม ให้ได้ ครบร้อยพัน
เพื่อจะมอบ เป็นกำนัล วันแห่งชัย
เก็บสายรุ้ง เก็บใส่ กระบุงรัก
หวังทอถัก เสื้อหนา กักตุนไว้
คงอบอุ่น เพราะถักทอ จากรุ้งใย
เพื่อผองชน ที่ยากไร้ ได้อาภรณ์
เก็บสายฝน ใส่ขวดแก้ว ที่แววสวย
เพื่อปรายโปรย ราดรด คนรุ่มร้อน
ให้ฉ่ำเย็น มิว่างเว้น ทุกฉากตอน
คนร้าวรอน โดนฝนล้าง บ้างคงคลาย
เก็บสายลม เก็บใส่ กล่องใบเก่า
เพื่อปัดเป่า รอยน้ำตา ให้เหือดหาย
พัดเฉี่ยวโฉบ ความเจ็บที่เรียงราย
พัดความช้ำ ที่เรี่ยร่าย ตามรายทาง
ขอเก็บแต่ สิ่งดี ให้มวลมิตร
ใส่ตระกร้า ความคิด ที่ริสร้าง
หวังจะเห็น รอยยิ้ม ปริ่มแก้มบาง
มิจืดจาง จากใบหน้า ประชาไทย
29 เมษายน 2550 13:45 น.
เพียงแพรว
ศรัทธาที่วาดหวัง...
เป็นพลังที่ฉายแสง
ความหวังไม่เปลี่ยนแปลง...
ใจยังแกร่งในศรัทธา
สาหัสสักร้อยหน...
ใจยังทนไม่อ่อนล้า
ต่อสู้ด้วยชีวา...
ตะกายฟ้าคว้าดวงดาว
แม้ฟ้าจะมืดมน...
แม้ถนนจะเหน็บหนาว
แสงแดดร้อนอบอ้าว...
ก็ต้องก้าวเดินต่อไป
มีเพลงบรรเลงคลอ...
แม้ใจท้อก็เอาใหม่
ผิดหวังเป็นกำไร...
บันทึกไว้นักเดินทาง
เหนื่อยมากแต่อยากฝัน..
เพื่อสร้างสรรค์และสรรค์สร้าง
ชีวิตที่วาดวาง...ได้ถมร่างจนเติมเต็ม
ชีวิตที่วาดวาง........นักเดินทางจะเติมเต็ม....
27 เมษายน 2550 12:44 น.
เพียงแพรว
ฟังเสียงลม.....ฟังเหมือนจะกระซิบ
มองดวงดาว......กระพริบระยิบไหว
จ้องดวงจันทร์.....เห็นกระต่ายอยู่ข้างใน
หรีดเรไร.......บรรเลงเพลงน้ำตา
ซบหน้าลง......ตรงฝ่ามือแล้วร้องไห้
ฟังเสียงใจ...ที่เต้นอย่างอ่อนล้า
ทุกอณู.......ของลมที่พัดมา
ก็พัดพา......ความเหงาเข้าดวงใจ
อีกกี่วัน......ที่ฉันจะหายเศร้า
กี่คืนเล่า......ที่เราจะสดใส
กี่น้ำค้าง......พรมพร่างมาล้างใจ
กี่ละออง......ฝนสาดใส่ใจโทรมๆ
หากขอพร.....ขอได้ดังใจหวัง
ขอพลัง.......แห่งฝนช่วยถ่าโถม
ขอแสงดาว......คืนหนาวปลอบประโลม
ขอเงาโคม.......แห่งจันทร์กล่อมขวัญที
25 เมษายน 2550 00:26 น.
เพียงแพรว
เปรียบประดัง ดินพัง ทะล่มร่วง
ฟ้าทะลวง ทะลายสิ้น ซึ่งดินหนา
ฝนจะตก จะสาดซัด ทะล่มฟ้า
แล้วดารา พุ่งพวง ทะลวงดิน
คนบนดิน ตื่นตระหนก ตกใจทั่ว
ต่างหวาดกลัว กลัวซึ่ง โลกจะสิ้น
บ้างร้องไห้ ทุบอก น้ำตาริน
แค่ได้ยิน เรื่องราว ที่ร้าวใจ
ฉันเฉยเมย มองมัน ไม่หวั่นอก
แม้นถูกสูบ ลงนรก ไม่หวั่นไหว
ฉันเฉยชา เพราะน้ำตา ฉันตกใน
จะเป็นตาย เลวร้าย ไม่หวาดกลัว
หน้าส่วนตัว
1757
