11 มิถุนายน 2550 22:19 น.
เพียงแพรว
ณ ส่วนหนึ่งใต้ร่มธงสยาม
เป็นแว่นแคว้นอันงามอร่ามศรี
เคยเรืองรุ่งโรจนาทั่วธานี
ประชาชีสุขศานติ์ในล้านนา
หลากอักษรสืบสานวัฒนธรรม
วรรณกรรมบนใบลานทรงคุณค่า
ทั้งค่าวธรรม จ้อยซอ เกี้ยวพารา
วรรณศิลป์ภาษาล้านนาไทย
เสียงสะล้อซอซึงซาบซึ้งโสต
ศิลปะรุ่งโรจน์สวยสดใส
ควรแก่การสืบสานอย่างภูมิใจ
ความเป็นไทยแห่งล้านนาค่าควรเมือง
จารีตประเพณีมีกำหนด
พระธรรมบท วิรามอร่ามเฟื่อง
สืบถ้อยคำอู้จาภาษาเมือง
อันลื่อเลื่องอ่อนหวานมานานนม
..........................
ช่วยสืบสานตำนานถิ่นฐานเถิด
หวังจะเชิดชูไว้ไม่ให้ล่ม
บรรพบุรุษสรรค์สร้างอย่างน่าชม
ภูมิปัญญาเฉียบคมคนล้านนา
8 มิถุนายน 2550 20:27 น.
เพียงแพรว
แค่รู้สึกว่ารักก็หนักหนา
หนาวอุราวูบหวั่นใจสั่นไหว
ไม่เคยมีแม้นาทีที่อยากไกล
แอบหวั่นไหวความมั่นใจเหมือนลดลง
ใจสะท้านเกินต้านพลังรัก
ดังถูกศรพุ่งปักจนใหลหลง
อานุภาพทะลวงด่านความมั่นคง
โดนปลดปลงยึดอำนาจปราศเมตตา
ในฐานใจบัดนี้ไร้ซึ่งแรงฤทธิ์
โดนตัดสิทธิ์ริดรอนจนด้อยค่า
ทั้งแหกกฎหัวใจไร้กติกา
หัตถ์เธอคร่าดวงฤดีเป็นประกัน
ใจถูกยึดด้วยอำนาจที่ลึกลับ
แผนซ้อนแผนตอกกลับหวังห้ำหั่น
จะล้วงใจอีกฝ่ายมาเดิมพัน
เพื่อแก้เกมส์ประชันแผนดวงใจ
ค่อยๆลวงล่อให้เธอหลงกล
แผนแยบยลจนอีกคนสิ้นสงสัย
แอบรุกเร้าค่อยๆเป็นค่อยๆไป
เหยื่อตายใจควักหทัยไว้ในมือ
โดนหนามยอกจึงหลอกเอาหนามบ่ง
เจตจำนงค์คงเพราะอยากหยุดยื้อ
ไม่อยากพ่ายเกมส์นี้ให้คนลือ
จึงลงมือชิงอำนาจประกาศชัย
6 มิถุนายน 2550 22:55 น.
เพียงแพรว
ตาวันทอทาบพื้น...........พสุธา
ยินแว่วเสียงสกุณา .......ร่ำร้อง
ลมโลมปลอบบุษบา....... โชยกลิ่น
ดังกลิ่นรักกู่ก้อง........... สู่ห้วงหฤทัย
แลหมู่นกเพรียบพร้อม.....อิสรา
ตีปีกโฉบร่อนถลา ...........ทั่วแคว้น
ตระเวนผ่านพื้นนภา........ภาพเด่น
ข้าบ่เป็นเช่นแม้น ..........จึ่งต้องเปลี่ยวดาย
นับวันตัวพี่ร้าง..................ลาไกล
เหมือนส่งดวงหฤทัย .........เหี่ยวแห้ง
เฝ้ารอพี่เคียงใกล้ ............เหมือนดั่งวันวาน
ฤาจักคิดเสแสร้ง ..............ต่อถ้อยคำหวน
หากว่าตัวน้องนี้ .................มีมนต์
จะเสกบันดาลดล......... ......พี่ให้
ตรึงติดจิตจำนน ................หวนกลับหาเอย
ขอพี่คนดีไซร้ ...................อย่าร้างเลือนหาย
ชีวันพันเกี่ยวก้อย ...............นิจกาล
ตราบชั่วทิวาวาร......... .........ผ่านพ้น
ดาวเลือนเดือนลับลาญ .........เร้นหลีก
ใจจักยังท่วมท้น ..................สมัครซึ้งตรึงถวิล
ฝากอาทรเก็บไว้ .............ในฤดี
เร้าหลอกเจียนจักพลี ......ชีพสิ้น
ไร้ค่าไร้ราศี ...................ไพสุทธิ์
ฉีกอกใจขาดหวิ้น ...........หว่างอุ้งมือใคร
5 มิถุนายน 2550 23:25 น.
เพียงแพรว
บรรจงลูบ จูบพักตร์ ด้วยรักยิ่ง
เจ้าคือสิ่ง ชะโลมใจ ให้พ่อแม่
ที่สุดแล้ว แห่งรัก ปักดวงแด
หวังยามแก่ มีเจ้า เฝ้าพยาบาล
พ่อกับแม่ ให้กำเนิด บังเกิดลูก
ด้วยพันผูก สายใย ใจประสาน
ด้วยความพร้อม ทั้งหน้าที่ และการงาน
จะเลี้ยงเจ้า ให้สำราญ สุขกายใจ
เนื้อตัวเจ้า บอบบาง ช่างนุ่มนัก
จะไม่ให้ พ่อรัก ยังไงไหว
บรรจงอุ้ม ตัวบุตร สุดฤทัย
โอบกอดไว้ อิงแนบ แทบอุรา
ทั้งเก้าเดือน แม่เฝ้า ห่วงเจ้านัก
ผูกสมัคร ในบุตร สุดที่หา
จะเลี้ยงดู ให้ดี แม่สัญญา
ให้เติบใหญ่ ขึ้นมา เป็นคนดี
ดั่งดวงใจ ของคน เป็นพ่อแม่
หวังเพียงแค่ ทุกวัน เจ้าสุขขี
แม้นยามทุกข์ ขอรับแทน แต่โดยดี
ไม่ให้มี แม้ริ้นไร มาไต่ตอม
ลูกสำนึก คุณท่าน ที่มั่นรัก
ช่วยปกปัก นิ่มเนื้อ เหลือถนอม
กรองกวี กลั่นดวง พวงพยอม
ขอนำน้อม มอบให้ ด้วยใจรัก
4 มิถุนายน 2550 12:50 น.
เพียงแพรว
วันที่โลกอบอุ่นด้วยไอรัก
มีรุ้งใยทอถักเส้นสายฝัน
มีลมเย็นระรื่นเป็นกำนัล
มีกันและกันสานฝันด้วยดวงใจ
ผ่าโลกที่โศกด้วยเราสอง
ประคองไปสู่โลกใบใส
ปะทะอุปสรรคด้วยหัวใจ
ประกาศก้องฉลองชัยในมือเรา
ผ่านทุกข์ผ่านโศกมาโชกโชน
มืออ่อนโยนยังกุมกันแม้วันเศร้า
ยังคงยิ้มในวันที่สั่นเทา
กายเราหนาวกอดกันจนสั่นคลาย
ถึงวันนี้วันที่ผ่านทุกอย่าง
ทุกก้าวย่างจดจำไม่เลือนหาย
เป็นร่องรอยความผูกพันสองใจกาย
ความรู้สึกมากมายฝากไว้กับรอยทาง
"ขอบคุณ"แค่คำนี้ที่จะให้
กับความรักความห่วงใยไม่เคยสร่าง
กับสองแขนที่คุ้มกายอันเปราะบาง
ตลอดทางมีคุณจึงอุ่นใจ
หน้าส่วนตัว
9525
