20 สิงหาคม 2550 13:40 น.
เพียงแพรว
รักเพียงคำที่ย้ำเป็นนักหนา
รู้แล้วว่าจากใจที่ใสซื่อ
ความอบอุ่นที่สัมผัสจากกุมมือ
สามารถสื่อความความหมายได้อย่างดี
ในอ้อมอกที่คุ้นใจในอ้อมเก่า
อบอุ่นจนตัวเราไม่หน่ายหนี
ซบหน้าแนบไว้แทบดวงฤดี
ฟังวจีปลอบโยนจนเศร้าคลาย
ยังเชื่อมั่นในรักที่เธอให้
แม้ยามไกลความห่วงใยไม่เคยหาย
มีข้อความลึกซึ้งส่งทักทาย
ผ่านสัญญาณไร้สายส่งถึงกัน
สิ่งได้ยินหมดสิ้นความสงสัย
คนอยู่ไกลยังห่วงใยไม่แปรผัน
คำว่ารักยังซ่านซึ้งอยู่ทุกวัน
แม้นานวันเธอฉันไม่เปลี่ยนไป
แค่สัญญาปากว่าจะหวนกลับ
ไม่ลาลับจากกันไปหาใหม่
เพียรโทรถามซ้ำๆย้ำความนัย
กับคำตอบน่าพอใจว่า เหมือนเดิม
13 สิงหาคม 2550 22:10 น.
เพียงแพรว
ดาวเกลื่อนและเดือนกล่ำในค่ำนี้
ทอดรุจีโลมสิ้นทั่วถิ่นฐาน
เริ่มเมื่อเรไรพร้องทำนองกาฬ
คือบรรสารรัตติภพเคลื่อนจบแนว
กระเพื่อมวับวับไหวเหนือสายน้ำ
ผลิลำนำเฉิดฉายประกายแก้ว
ดำรงอยู่คู่หล้านภาแพรว
ประทับแวววาบหวานซาบผ่านทรวง
ดังผืนน้ำศิโรราบทาบผืนฟ้า
รายระย้าทั่วแคว้นจบแดนสรวง
ปลุกมโนหลงภวังค์สิ้นทั้งปวง
พลันโน้มหน่วงคำนึงถึงแก่นใจ
ดาวเกลื่อนและเดือนกล่ำในค่ำนี้
คาบราตรีระยิบระย้าไหว
โอภาสพื้นอัมพรผ่องอำไพ
ถักทอรักฝากให้ห้วงใจจำ
8 สิงหาคม 2550 22:28 น.
เพียงแพรว
ภาพยังย้อนสะท้อนความรู้สึก
ห้วงสำนึกลึกลึกที่ถูกข่ม
เก็บเอาไว้ซ่อนเอาไว้ความทุกข์ตรม
ใต้อารมณ์เยือกเย็นที่เห็นกัน
แววตายังทรงพลังและแข็งกร้าว
ไร้ร่องรอยความรวดร้าวในใจนั้น
เกราะแข็งแกร่งที่แสดงว่าดุดัน
ทว่าใจกลับไหวหวั่นและพรั่นเกรง
ก้าวต่อไปเพราะใจอยากจะก้าว
แม้นเหน็บหนาวยังคงเข้าข่มเหง
ไม่มีใครปลอบใจก็ปลอบเอง
ใช่ว่าเก่งแต่ต้องกล้าเข้าท้าทาย
ชีวิตเขาชีวิตเราใช่แตกต่าง
อาจเหนื่อยบ้างไม่นานมันก็หาย
ทุกชีวิตใช่ว่าจะง่ายดาย
ยังไม่ตายก็ขวนขวายกันต่อไป
ประสบการณ์เหมือนบทเรียนที่เขียนเล่า
ปลุกใจเศร้าให้เราลุกขึ้นใหม่
เจ็บก็จำช้ำก็จดไว้ข้างใน
จากตรงนี้ถึงเส้นชัยคงไม่นาน
เดินเถิดเดิน เดินไปไกลที่สุด
จงอย่าหยุดก้าวไปอย่างกล้าหาญ
ซักวันหนึ่งคงถึงคราวเราเชี่ยวชาญ
ด้วยประสบการณ์ที่สั่งสมเพาะบ่มเรา
....
2 สิงหาคม 2550 20:05 น.
เพียงแพรว
ความอบอุ่นจากคุณยังคุ้นอยู่
หนึ่งหัวใจยังรับรู้ถึงรสหวาน
แม้นร้างลานับเวลาก็ยาวนาน
แต่วันวานยังซาบซึ้งยังตรึงตรา
สัมผัสได้ว่าหัวใจไม่ล้มเหลว
แม้เปล่าเปลี่ยวยังเทียวแวะเวียนหา
ผ้าผืนนั้นที่ให้ฉันซับน้ำตา
เก็บรักษาอย่างดีด้วยดวงใจ
ยังจดจำทุกอย่างได้หรือเปล่า
จำลมหนาวบ้านเราได้บ้างไหม
จำความอุ่นจากแสงแดดที่แผดไอ
ยามเช้าตรูที่สดใสของบ้านเรา
ฟ้ายังครามท่ามกลางแสงแดดอุ่น
ขาดเพียงคุณเท่านั้น..ฉันจึงเหงา
ยามสายลมพัดมาแต่บางเบา
กลิ่นความเศร้าก็อบอวลชวนเดียวดาย
ยังรักอยู่คุณรู้บ้างไหมหนอ
ฉันยังรออยู่ตรงนี้ไม่หนีหาย
จากร้อนหนาวจนฝนหล่นโปรยปราย
ไม่เคยหน่ายจะวาดหวังนั่งเคียงกัน
กี่ฤดูจะแปรเปลี่ยนเวียนมาทัก
แต่ความรักยังไงก็อย่างงั้น
คำสัญญาคือสายใยที่ผูกพัน
หวังว่าคุณคงรักมั่น...เหมือนฉันรัก
อยากให้คุณยังรักมั่น..เหมือนฉันรัก
31 กรกฎาคม 2550 20:34 น.
เพียงแพรว
กราบ พระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ กราบ
จิต อิ่มอาบเอมอิ่มเปรมปริ่ม จิต
พิศ พักตร์ผ่องขององค์พระ บพิตร
น้อม คำนับนิ่งสนิทด้วยจิต น้อม
มือ พนมมีดอกไม้อยู่ใน มือ
พร้อม ธูปเทียนที่ถืออย่างเตรียม พร้อม
ดอม กลิ่นอายความสงบน่าดม ดอม
อวล กลิ่นหอมธูปหอมก็อบ อวล
ปล่อย ความคิดให้ดำเนินเมื่อจิต ปล่อย
สรวล ยิ้มน้อยในใจคลายกำ สรวล
นวล แสงธรรมดังแสงเทียนสว่าง นวล
คลาย โซ่ตรวนความเศร้าให้เบา คลาย
เหนื่อย ชีวิตยิ่งใช้ยิ่งเหน็ด เหนื่อย
หน่าย ความเฉื่อยชืดชาพาใจ หน่าย
กาย ก่อกรรมจึงทำให้กลับ กลาย
กำ เนิดร้ายความทุกข์ทนบนทาง กรรม
ไหว้ พระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ ไหว้
ช้ำ ในใจทรุดโทรมระทม ช้ำ
ธรรม แห่งพระพุทธองค์ผู้ทรง ธรรม
ใจ น้อมนำปฏิบัติตามด้วยดวง ใจ
ธรรม แห่งพระพุทธองค์ผู้ทรง ธรรม
ปล่อย เราจากบ่วงกรรมเถิดปลด ปล่อย
..
หน้าส่วนตัว
1337
