1 มิถุนายน 2554 15:59 น.
เพียงแพรว
มาเอนกายคลายลงตรงตักนี้
เถิดคนดีลืมช้ำชอกที่หลอกหลอน
เอาดวงใจที่เหน็บหนาวและร้าวรอน
มาฟังกลอนฉันจะกล่อมไปพร้อมกัน
ช้ำหรือไรใครทำเธอช้ำหนอ
พอเถิดพอสิ่งพลาดผิดคิดว่าฝัน
อยุ่กับรักตรงนี้ที่ครบครัน
พร้อมกล่อมขวัญจนทุกข์นั้นได้คลี่คลาย
ลืมมันเถิดลืมไปสิ่งใดเศร้า
จงบรรเทาสิ้นไปให้เธอหาย
ขอดาวพริบระยิบแย้มแต้มระบาย
ทุกสิงคลายสุขสนิทจนนิทรา
สำเนียงเพรียกเรไรจากไพรกว้าง
กระพริบพร่างแสงดาวพราวเวหา
จันทร์กระจ่างเรืองระยิบทิพยา
จินตนาการสุขทุกราตรี
มาใช้ชีวิตดังฝันเหมือนฉันไหม
วาดภาพไปตามใจอย่างสุขี
หลับตาพริ้มอิ่มใจในสุนทรีย์
ไม่ใยดีคำครหา..บ้าแล้วหรือ?????
............
28 พฤษภาคม 2554 18:05 น.
เพียงแพรว
เธอผู้ไกลห่าง...
ตลอดทางเธอเหงาเหมือนฉันไหม
ทุกรอยเท้าที่ก้าวผ่านพนาไพร
มันวิเวกเพียงใดที่ผ่านมา
ถูกหนามตอกยอกเอาฝ่าเท้าน้อย
มีกี่รอยนับไว้ไหมเธอจ๋า
หนุนขอนไม้ต่างหมอนตอนหลับตา
มิเมื่อยล้าหรือไร-ไยไม่บ่น
รอบกายเธอมีใครไหมยามนั้น
คืนต่อคืนวันต่อวันอันสับสน
เจอทางแยกเกิดแตกแยกในใจตน
ใครสักคนให้ปรึกษามีบ้างไหม - หรือไม่มี
เธอผู้ไกลห่าง ...
ฉันอ้างว้างเหลือเกินในยามนี้
ความวุ่นวายทำร้ายฉันไร้ชิ้นดี
บดขยี้ความฝันจนฉันตรม
ยังมีขอนไม้พอไหมให้ฉันหนุน
แดดอบอุ่นพอไหมให้ห่อห่ม
ยามที่ร้อนมีไหมเจ้าสายลม
ให้ตัวฉันได้ชื่นชมอย่างเต็มใจ
เธอจ๋าเธอที่รัก ...
ขอที่พักให้ฉันหน่อยได้ไหม
อยากลาแล้วความวุ่นวายศิวิไลซ์
ไปอยู่ไพรพร้อมเธอ....ผู้ไกลห่าง
......
11 เมษายน 2554 02:04 น.
เพียงแพรว
ลองทบทวนครวญคิดจะผิดไหม
เธออ่อนวัยกว่าฉันนั่นหล่ะหนา
เสนอใจให้รักชักนำพา
แม้บอกว่าพี่แก่กว่านะน้องชาย
เข็ดซะนานพาลกลัวมัววิตก
โดนหักอกฟกช้ำระกำหลาย
เนื่องด้วยใจโดนใครมาทำลาย
จึงมิวายกังวลคนทั่วไป
น้องน่ารัก.ไม่แคร์ว่าอายุพี่
จะกี่ปีกี่วันไม่หวั่นไหว
บอกความรักประจักษ์ตรงหัวใจ
ห่วงทำไมถ้อยใครบ่นนินทา
ตัวพี่เองยังไงก็ไม่หวั่น
แค่ใกล้กันเท่านั้นที่ถามหา
กลัวอย่างเดียวอย่าเที่ยวแจกน้ำตา
เพราะหวั่นนักหวั่นหนามาหลอกกัน
17 พฤษภาคม 2553 13:16 น.
เพียงแพรว
ภาพงดงามตรงหน้าที่ปรากฎ
แสงสวยสดจันทร์สล่างสว่างสี
ดวงดาวเกลื่อนกลางนภายามราตรี
โอบฤดีจากตรมระทมคลาย
มวลหมู่เมฆเสกร่างกลางท้องฟ้า
แสงจันทราส่องให้เห็นเป็นเส้นสาย
ดาวกระพริบกระจ่างอยู่พร่างพราย
ร่วมเรียงรายในโค้งฟ้าคราค่ำคืน
สายลมพัดกิ่งไม้โยกโบกไหวไหว
ระบำใบไม้ปลิวริ้วระรื่น
สิ่งปรากฎทุกอย่างช่างกลมกลืน
ช่างชวนชื่นจับจิตให้ติดตาม
กู่เสียงแจ้วเรไรขับไขเสียง
ฟังสำเนียงปลุกใจให้ไหวหวาม
ร่วมบรรเลงบทเพลงที่งดงาม
ราตรียามชื่นไปยังภวังค์ภิรมย์
หากคืนนี้อับจันทร์ดาวที่พราวแสง
มณีแห่งเวหาสพิลาสสม
เหลือเพียงเหงาตามติดจิตตรอมตรม
คงระทมเหม่อคล้อยลอยภวังค์
...
1 กุมภาพันธ์ 2553 11:03 น.
เพียงแพรว
...โอ้ว่าเจ้า ดวงดาวรัชดา
งามมิสู้จันทราที่ฉายส่อง
มิสงสัยใยกระต่างถึงหมายมอง
เฝ้าจับจองดวงเดือนเป็นเพื่อนใจ
แสงนวลๆชวนจิตคิดใฝ่ฝัน
อยากใกล้จันทร์ดั่งดาวพราวไสว
แม้แสงดาวมิโดดเด่นเช่นคืนใด
ดาวสุกใสก็ยังใกล้ดวงจันทรา
คนข้างล่างตรงนี้ที่มองอยู่
จันทร์ ดาวคู่งดงามชวนถามหา
จันทร์ดวงหนึ่ง ดาวเกลื่อนกลาดที่ดาษดา
ประดับฟ้าคราเห็นเย็นฤดี
โอ้ว่าจันทร์กับดาวที่พราวพร่าง
คนข้างล่างคราเห็นเป็นสุขขี
คืนที่ไร้ จันทรา ดารามี
พอเดือนหรี่ ดาราส่องไม่หมองนาน ...
หน้าส่วนตัว
2193
