26 สิงหาคม 2548 19:44 น.
เพียงเพ็ญ
.....สายลม โชยแผ่ว
.....แว่วลม หวีดหวิว
.....ใบไม้ ปลิดปลิว
.....หมุนคว้าง สู่ดิน
***********( ใครคนหนึ่ง)..ตอบ
......ปลิดปลิว ปลดปลง
......แผ่วลง แผ่วลง
......แตะลง ผิวดิน
......เป็นถิ่นที่ บังเกิด ชีวิตใหม่
+++++++++++++
... .หนาวลม หนาวเอ๋ย
... .ลมเอ๋ย ลมพริ้ว แผ่วผิว
.... ใจนาง ดั่งใบไม้ ปลิดปลิว
.... หวิวหวิว อกสะท้อน อ่อนแรง
.************ ( ใครตนหนึ่ง) ตอบ
....... สายลม รัญจวน
....... ป่วนป่วน อุรา
....... หวามหวิว หนักหนา
....... ยามลม ต้องใจ
+++++++++++++
.
...... ลมหนาว พัดมา
...... อุรา ไหวหวั่น
...... ดุจดั่ง ภาพฝัน
...... อดีตรัก รางเลือน
************ ( ใครคนหนึ่ง) ตอบ
.....ปลิดปลิว เคว้งคว้าง
.... ชีวิตดั่ง ใบไม้ที่หลุดลอย
.... น้ำตา เหมือนดัง ลำธาร
.... ไหลเรื่อย ไม่หยุดริน
+++++++++++
.
....... เมื่อยาม หนาวมา
........พาลม สะท้านแรง
....... หนาวใจ พาอับแสง
....... แรงลม.....สะท้านใจ
...........
.
..........ยามเมื่อหัดแต่งกลอนใหม่ๆ ( มือใหม่จริงๆ )
...........โต้ตอบไป กับใครบางคน...ใครคนนั้น..
...........ที่ผ่านมา...แล้วผ่านไป..เหมือนสายลมอุ่น......อุ่น
...........ฝากไว้เพียงความทรงจำประทับใจ.
...........
(กลอนดิบ..ที่ไม่ได้เกลา)
24 สิงหาคม 2548 20:54 น.
เพียงเพ็ญ
...เหงา...หรือ.......ถือใจน้อยปล่อยวางไว้
...เหงา...ใหม.......ดูใจสิสีเริ่มหม่น
...เหงา...นัก.........โดดเดียวดายไร้ผู้คน
...เหงา...จน..........บ่นอ้างว้างร้างใครใคร
.........เหงา...จริง...........ยิ่งเหงาเศร้าอกขม
.........เหงา...ตรม..........จมภวังค์กว่าครั้งใหน
.........เหงา...แล้ว..........แก้วตาเหงากว่าคราวใด
.........เหงา...ใจ.............ไร้เพื่อนเคียงข้างกาย
...เหงา...เงียบ.......วังเวงใจ ไร้ใครคู่
...เหงา...อยู่...........เพียงใจ ไร้ความหมาย
...เหงา...เพื่อน......เตือนใจ รั้งทั้งหญิงชาย
...เหงา...ร้าย.........คล้ายใจ ล้าพาอ่อนโรย.............
.........เหงา..ก็..แค่..เหงา...........
23 สิงหาคม 2548 00:19 น.
เพียงเพ็ญ
..ฝาก...หัวใจไว้กับท้องนภา
..ฝาก...ดวงตาไว้กับดวงดาว
..ฝาก...ฝันถึงวันฟ้าพราว
..ฝาก...รักร้าวคืนเธอไป
....เก็บ...หัวใจกลับคืนมา
....เก็บ...วาจายอกแสลงใจ
....เก็บ...กวีที่ซ่อนนัย
....เก็บ...เอาไว้ในบทกลอน
..ก่อน....เก่าเราเคยหลง
..ก่อน.....พะวงคงทอดถอน
..ก่อน.....กาลเก่าเฝ้าเว้าวอน
..ก่อน.....ออดอ้อนตอนรักแรง
....จาก.....กันวันนี้ที่ครบรอบ
....จาก.....วันที่มอบใจแสลง
....จาก.....ไกลใยจึงหวาดระแวง
....จาก.....แล้วดั่งฟ้าแกล้งให้คนึง...
......คิดถึงอยู่มิรู้วาย.......
....
21 สิงหาคม 2548 22:48 น.
เพียงเพ็ญ
....
....ใจเคว้ง..คว้างกลางท้องฟ้า
....ใจคว้าง..นภาพลันมืดหม่น
....ใจน้อย...เหงาหงอยพิกล
....ใจค้น.....หานัยใยอาวรณ์
.........ตัดใจจากแล้ว......ไม่แคล้วเจ็บ
.........ตัดใจคืนเก็บ.......พลันทอดถอน
.........ตัดใจลืมแล้ว.......แก้วบังอร
.........ตัดใจจากจร........กลอนอาลัย
....คิดว่าลืม...กันได้ใยคิดถึง
....คิดรำพึง...ถึงครั้งเก่าเราสดใส
....คิดรำพัน..สุขครั้งนั้นยังฝังใจ
....คิดทำไม...ให้ใจแปลบแสบอีกคราว
.........สายลมอุ่น......พัดมาแล้วแก้วตาเอ๋ย
.........สายลมเอย.....พัดความหลังครั้งเหน็บหนาว
.........สายลมแรง.....พัดไกลไปลับกับดวงดาว
.........สายลมกราว...พัดใจโบกให้โยกคลอน
....สะท้านกาย....อิงต้นไม้คล้ายหวาดหวั่น
....สะท้านใจ.......สะดุ้งพลันจิตสังหรณ์
....สะท้านทรวง...ห่วงโหยหาคราอาวรณ์
....สะท้านกลอน..บาดลึกถึงก้นบึ้งใจ...
....
8 สิงหาคม 2548 16:29 น.
เพียงเพ็ญ
เพียงเพ็ญ เพียงฝัน หวั่นนัก
เพียงเดือน เพียงรัก หวั่นใหว
เพียงจันทร์ เพียงนั้น หวั่นใจ
เพียงใกล้ เพียงนี้ ที่...หวั่น..กลาย
เพียงฝัน วันนี้ ขอมีสุข
เพียงฝัน วันสนุก ทุกข์จางหาย
เพียงฝัน วันนั้น เริ่มผ่อนคลาย
เพียงฝัน วันร้าย ไม่มาเยือน
เพียงคิด พินิจ คิดครุ่น
เพียงลุ้น วุ่นวาย ใครเหมือน
เพียงใจ กลัวนัก รักเลือน
เพียงเตือน ใจตน ค้นใจ
ฝัน ก็แค่ เพียงฝัน..
หน้าส่วนตัว
1403
