2 ตุลาคม 2548 14:33 น.
เพียงเพ็ญ
...อึดอัด............ขัดใจ.......เสียยิ่งนัก
...พายุหนัก.......ซ้ำเติม.....เพิ่มปัญหา
...สิ่งสร้างฝัน.....หายวับ.....กับธารา
...หลั่งน้ำตา.......รินไหล....ในใจตน
.........ล้าและท้อ...........ต่อไป...........ไฟมอดเชื้อ
.........ที่หลงเหลือ.........ค้างไว้...........คือใจหม่น
.........ทอดอาลัย...........ในชีวิต.........คิดวกวน
.........ใจสับสน.............ปนเปเศร้า...เคล้าอารมณ์
..อยากหยุดพัก........นิ่งนิ่ง.............ทิ้งให้หมด
..อยากเปลื้องปลด....พันธการ........ต้านใจข่ม
..ละวางไว้................ไม่ยึดติด.......คิดโศกตรม
..นั่งเจ่าจม...............ชมรอยฝัน.....อันพ่ายพัง
.........ชีวิตนี้.............มีบ้างใหม......ไร้อุปสรรค
.........เจ็บบ่อยนัก.....เจ็บจนชิน.....สิ้นความหวัง
.........พายุร้าย..........กระหน่ำรุม....สุมประดัง
.........หมดกำลัง........แรงใจ..........ไร้หนทาง..
แค่..อารมณ์ที่อึดอัด..อยากระบาย...และ...ระบาย..
15 กันยายน 2548 22:55 น.
เพียงเพ็ญ
จันทร์ใส สว่างนวล ชวนฝัน
ท้องฟ้า วันเมฆขาว สวยใส
เพ็ญผ่อง กลางนภา เย็นใจ
ฟ้าใช่ ห่างไกล เพียงเพ็ญ
...>>มองดูท้องฟ้า คืนนี้สวยจริงๆค่ะคืนนี้ขอชม..ท้องฟ้าสวย..และ..ชมจันทร์งาม ยามราตรี
...>>แบบว่าพาให้อารมณ์บรรเจิด จริงๆ...
...ยิ้มแย้ม แจ่มใส ในคืนนี้
...ท้องฟ้า ราตรี มีมนต์ขลัง
...วอนฟ้า ช่วยเพิ่ม เติมพลัง
...สิ่งหวัง วอนขอ จันทร์เพ็ญ
...จันทร์จ๋า ขอจันทร์แจ่ม แต้มฟ้าหน่อย
...จันทร์จ๋า ขอจันทร์ลอย ให้ใครเห็น
...จันทร์จ๋า ขอจันทร์อย่า หลงประเด็น
...จันทร์จ๋า ขอจันทร์เพ็ญ เด่นทุกคืน
...เมฆเอ๋ย อย่าเลย ลอยผ่าน
...เมฆเอ๋ย วันวาร อย่าฝืน
...เมฆเอ๋ย ขอจง หยัดยืน
...เมฆเอ๋ย คืนนี้ อย่าบดบังจันทร์..
...ฟ้าหนอ ฟ้าใส ให้เมฆขาว
...สุกสกาว พราวเพ็ญ เด่นชวนฝัน
...นั่งมองฟ้า ราตรีนี้ ที่รำพัน
...สุขสันต์ อารมณ์ใส ใจสุขจริง
...
9 กันยายน 2548 11:43 น.
เพียงเพ็ญ
อ่อนใจ...ใครกันหนอมาพ้อถึง
เฝ้าคำนึงโศกครวญกำศรวลหา
เพียงอักษรต่อกลอนเล่นเป็นจันทรา
แฝงเงามาคราครั้งก่อนตอนเหงาใจ
....อ่อนจิต...ครุ่นคิดไปให้ฉงน
....ใครหนึ่งคนประชิดตัวกลัวหวั่นไหว
....อยากรู้จักเฝ้าตามหาจันทร์ทรามวัย
....เหตุไฉนใยปักจิตคิดเคียงกัน
ถอนใจ...ปนใหวหวั่นพรั่นอกเอ๋ย
คนมิเคยยลเพ็ญพักตร์ปักใจฝัน
ไม่เคยยินแม้สำเนียงเสียงรำพัน
สายสัมพันธ์เพียงผ่านสื่อคืออักขรา
....ถอนจิต...คิดรำพึงถึงไม่หาย
....ใจมิวายสั่นคลอนตอนไฟหา
....รบกวนจิตคิดเช้าเย็นเพ็ญจันทรา
....หวั่นอุรากลัวเคลิ้มหลงตรงกลอนงาม
ตัดใจ...ให้ขาดประกาศแล้ว
ว่าน้องแก้วจะเข้าหอวิวาห์หวาม
โลกความจริงวิ่งสู่ฝันจันทร์นงราม
หวังเพียงห้ามตัดไฟนี้แต่ต้นลม
....ตัดจิต...คิดห่างหายคลายเคลื่อนลับ
....ใยเพ็ญกลับกังวลใจไร้สุขสม
....สายใยกลอนตัดไม่ขาดบาดอารมณ์
....นั่งเจ่าจมสะกิดใจใยว่าลวง
สะดุ้ง...นะ สะดุ้งนี้ที่เอ่ยถึง
สะดุดจึงครุ่นคิดฤา ติดบ่วง
แค่กลอนใสใช่อยากให้ใครช้ำทรวง
ใจทั้งดวงมอบเพียงมิตรจิตไมตรี
....เข้าใจ...ไม่อยากให้ใครนั่งเศร้า
....แค่เพียงเงาดวงจันทรามารศรี
....ฉายแสงนวลชวนเล่นคำพร่ำกวี
....ยึดสิ่งนี้เพียงโลกฝันนั้นเพียงพอ
ปลื้มใจ...ใครให้ใจใคร่น้อมรับ
ค้อมคำนับอย่างซาบซึ้งตรึงใจหนอ
ขอบคุณที่ปักใจกันฝันเคียงคลอ
อย่าด่วนท้อขอรอยยิ้มอิ่มอกเพ็ญ
.................
................
26 สิงหาคม 2548 19:44 น.
เพียงเพ็ญ
.....สายลม โชยแผ่ว
.....แว่วลม หวีดหวิว
.....ใบไม้ ปลิดปลิว
.....หมุนคว้าง สู่ดิน
***********( ใครคนหนึ่ง)..ตอบ
......ปลิดปลิว ปลดปลง
......แผ่วลง แผ่วลง
......แตะลง ผิวดิน
......เป็นถิ่นที่ บังเกิด ชีวิตใหม่
+++++++++++++
... .หนาวลม หนาวเอ๋ย
... .ลมเอ๋ย ลมพริ้ว แผ่วผิว
.... ใจนาง ดั่งใบไม้ ปลิดปลิว
.... หวิวหวิว อกสะท้อน อ่อนแรง
.************ ( ใครตนหนึ่ง) ตอบ
....... สายลม รัญจวน
....... ป่วนป่วน อุรา
....... หวามหวิว หนักหนา
....... ยามลม ต้องใจ
+++++++++++++
.
...... ลมหนาว พัดมา
...... อุรา ไหวหวั่น
...... ดุจดั่ง ภาพฝัน
...... อดีตรัก รางเลือน
************ ( ใครคนหนึ่ง) ตอบ
.....ปลิดปลิว เคว้งคว้าง
.... ชีวิตดั่ง ใบไม้ที่หลุดลอย
.... น้ำตา เหมือนดัง ลำธาร
.... ไหลเรื่อย ไม่หยุดริน
+++++++++++
.
....... เมื่อยาม หนาวมา
........พาลม สะท้านแรง
....... หนาวใจ พาอับแสง
....... แรงลม.....สะท้านใจ
...........
.
..........ยามเมื่อหัดแต่งกลอนใหม่ๆ ( มือใหม่จริงๆ )
...........โต้ตอบไป กับใครบางคน...ใครคนนั้น..
...........ที่ผ่านมา...แล้วผ่านไป..เหมือนสายลมอุ่น......อุ่น
...........ฝากไว้เพียงความทรงจำประทับใจ.
...........
(กลอนดิบ..ที่ไม่ได้เกลา)
24 สิงหาคม 2548 20:54 น.
เพียงเพ็ญ
...เหงา...หรือ.......ถือใจน้อยปล่อยวางไว้
...เหงา...ใหม.......ดูใจสิสีเริ่มหม่น
...เหงา...นัก.........โดดเดียวดายไร้ผู้คน
...เหงา...จน..........บ่นอ้างว้างร้างใครใคร
.........เหงา...จริง...........ยิ่งเหงาเศร้าอกขม
.........เหงา...ตรม..........จมภวังค์กว่าครั้งใหน
.........เหงา...แล้ว..........แก้วตาเหงากว่าคราวใด
.........เหงา...ใจ.............ไร้เพื่อนเคียงข้างกาย
...เหงา...เงียบ.......วังเวงใจ ไร้ใครคู่
...เหงา...อยู่...........เพียงใจ ไร้ความหมาย
...เหงา...เพื่อน......เตือนใจ รั้งทั้งหญิงชาย
...เหงา...ร้าย.........คล้ายใจ ล้าพาอ่อนโรย.............
.........เหงา..ก็..แค่..เหงา...........
หน้าส่วนตัว
1771
