25 ตุลาคม 2551 12:03 น.
เพียงเธอ
ถึงเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนมาพบ
เรื่องติดลบเลวร้ายพายแพ้ฝัน
ต้องร้อนเร้าร้องไห้ในวันวาน
ถึงเวลาลืมมันผ่านพ้นไป
ต้องพอแล้วกับคำว่ายอมแพ้
เลิกอ่อนแอก้าวไปในทางฝัน
ไม่เสียใจเรื่องร้ายในวันวาน
ลืมแล้วกัน พร้อมก้าวฝันอันแสนไกล
ดั่งกวีว่าท้องฟ้า หาสิ้นสุด
ต้องมีจุดถึงฝันอย่าหวั่นไหว
ในเมื่อทางข้างหน้ายังยาวไกล
ต้องเดินสู้ ด้วยแรงใจ ของตนเอง
เรื่องราวข้างหน้าของชีวิตไม่มีใครรู้
แต่ที่รู้คือทางทุกทางล้วนมีจุดหมาย
3 ตุลาคม 2551 15:15 น.
เพียงเธอ
ความรักพังล้มสลาย มาลายร้าง
ใจอ้างว้างโดดเดี่ยวแสนเปี่ยวเหงา
หมดอาลัยไร้ความหวังใจบางเบา
กลิ่นความเหงาล่องลอย เฝ้าคอยเธอ