29 พฤษภาคม 2549 15:04 น.
เพียงพลิ้ว
บางคน...พบหน้า พูดคุยกันทุกวัน
ความผูกพันกลับไม่เกิด ผ่านมาแล้วผ่านไปเหมือนสายลม เป็นแค่คนผ่านทางของกันและกัน
บางคน...ผ่านเข้ามาในชีวิตอย่างรวดเร็วๆง่ายๆ
แต่มีความหมายมากมายกับชีวิต...โดยเฉพาะคุณ
บางคนที่ได้รู้จัก
มักจะมีสิ่งดีดีมาให้เสมอ แต่บางครั้งก็นำความเจ็บปวดมาให้ แต่ไม่นานความทรงจำเหล่านั้นก็เลือนรางลงไป
บางคนสำคัญต่อใจยิ่งนัก ไม่เคยลืมได้ลง แม้ว่าจะเจ็บปวดเพียงใด ใจไม่เคยลืม ภาพความสุข คราบน้ำตาอยู่ในใจเสมอ ความผูกพันเอย คนผูกพันเอย ใยยากลบจากใจเสียจริง
บางคนเชื่อมั่นศรัทธาในความรัก นั่นเป็นสิ่งที่ฉันเคยหัวเราะเยาะ อะไรจะปานนั้น จะรักใครได้มั่นคงได้อย่างนั้นจริงๆเหรอ เคยพูดกับเพื่อนที่ตกในห้วงรัก ไม่เคยได้รู้ว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นได้จริง จนกระทั่ง ความรักเกิดกับตัวเอง
เมื่อความคิดฉันเปลี่ยนมุมมองความรักต่างไป มองเหมือนบางคน แต่ทำไมอีกบางคนถึงไม่คิดเหมือนกัน
คุณ...ไม่เชื่อมั่นในรัก
คุณ....เอ่ยคำว่า...ลาก่อนได้ง่ายนัก
ความรัก ความผูกพัน ไม่ซึมทราบเข้าถึงหัวใจคนนิ่งอย่างคุณได้เลยหรือ
ไม่ใช่ทุกคน ที่ไม่จริงจัง ไม่คาดหวังในความรัก
คุณคงไม่เห็นคุณค่าของความรักของฉันสินะ
ถึงได้ทิ้งสิ่งที่เคยได้ผ่านมาด้วยกันได้
อยากจะรั้งคุณไว้..ไม่ให้ไป
อย่าเอ่ยคำว่า ลาก่อน เลยนะ
ใจคนไม่นิ่งจะขาดอยู่แล้ว ....รู้ไหม
22 พฤษภาคม 2549 07:51 น.
เพียงพลิ้ว
. ใคร ๆ ก็ย้ำให้ลืมสักที หน้าเธอ คนที่ได้ทำร้ายใจ
เรามีชีวิตเพื่อเดินต่อไป ฝังใจ อะไรกับความเจ็บช้ำ
อยากบอกว่าซึ้งจริง ๆ ขอบใจ ผู้คน ที่ช่วยมาคอยแนะนำ
กับคนเข้มแข็งเขาคงคนจะทำ ฉันคงไม่มีอารมณ์เข้าใจ...
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขณะที่เจ้าของกำลังเคลิ้มจะหลับพอดี ใครกันที่โทรมากวนใจคนจะหลับจะนอน
สวัสดีค่ะ
สวัสดีครับน้ากานต์ จะนอนแล้วเหรอเสียงงัวเงียจัง อ้อ หลานชายวันละอ่อนของฉันนี่เอง
อ้าวน้องนอตมีอะไรเหรอครับ โทรมาเสียดึกเลย
ดึกอะไรกันครับ แค่สองทุ่มครึ่งเอง เนอะยายเนอะ หลานชายตอบพร้อมกับหันไปคุยกับคนข้างๆให้ปลายสายได้ยินด้วย
ใช่ ขี้เซาไม่สร่างลูกคนนี้ เสียงคุณแม่แทรกเข้ามาในสาย
เอากันเข้าไป ว่าแต่โทรมาหาผิดเวลาแบบนี้มีอะไรเหรอครับ
มีข่าวดีมาบอกครับ นอตได้เป็นตัวแทนของห้องไปประกวดร้องเพลงงานโรงเรียนครับ
เหรอ เก่งจังหลานน้า โอ้โห เสียงดีจริงเร้อ ไม่น่าเชื่อ ต้องมีการกระตุ้นกันสักหน่อย
ดูถูกนอตเหรอนี่ เดี๋ยวร้องให้ฟังเลยก็ได้ครับ แล้วจะหาว่าคุย มีคุยเสียด้วย เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ
แล้วจะร้องเพลงอะไรล่ะ
เพลงเพื่อชีวิตครับ ของสมชาย ใหญ่
น้าไม่ค่อยได้ฟังด้วยสิ ไม่เคยได้ยินเลย เก่ามาสินะ ทำไมเลือกเพลงเก่าจัง
เพลงเล่ห์ลมลวงครับ...เดี๋ยวจะเล่นกีตาร์ให้ฟังนะครับ ปลายสายได้ฟังชื่อเพลงแล้วสะอึก ..ลมลวง..ชื่อนี้ไม่ใช่เหรอที่ฉันเรียกใครคนนั้นบ่อยๆ ใครคนนั้น...ลมลวงเจ้าเล่ห์ เสียงดนตรีจากปลายสายปลุกให้ฉันตื่นจากภวังค์
ร้องสิน้าจะฟัง ต้นสายคงจะมีหลายคนอยู่ด้วย ฉันได้ยินเสียงปรบมือให้หลานชายคนโปรดผ่านเข้ามาในโทรศัพท์
15 พฤษภาคม 2549 15:54 น.
เพียงพลิ้ว
โอ๊ย เหนื่อยแล้วนะคะที่ต้องตามพี่แบบนี้ ยิ่งตามยิ่งห่าง จะไหวไหมนี่
ไม่ต้องตาม เหนื่อยก็หยุด ไม่ต้องตาม เราจะไปตามใครได้ตลอดเวลา ทุกคนมีเวลา มีภาระที่ต้องทำ ทำแบบนี้เรียกว่าไม่มีสติ
ไม่รู้แหละ จะตามให้ถึงที่สุด คอยดูสิ
ยัยดื้อตาใสเอ๊ย จะตามให้ได้อะไร
ไม่รู้ จะเอา จะเอาความรักจากพี่
นี่แหละฉันแหละ คนดื้อตาใสตัวจริง ไม่เคยรับรู้อะไร ไม่เคยยอมรับอะไรที่ฝืนความรู้สึกง่ายๆ รู้ทั้งรู้ว่าผิดแต่ฉันไม่เคยเปลี่ยนสักที ความรักกับฉัน ช่างเป็นสิ่งที่แปลกใหม่ในชีวิตเหลือเกิน ปีกว่ากว่าที่ได้รู้จักรักใครสักคนในแบบคนรัก ช่างยากเกินเข้าใจจริงๆ เส้นชัยของความรักของฉันอยู่ตรงไหน ทำไมฉันถึงหาไม่เจอ ทำไมความรักไม่มีเส้นชัยเหมือนสมัยวิ่งแข่งกีฬาสี ฉันชอบการวิ่งแข่งแม้ว่าฉันจะไม่ใช่ผู้ที่ได้ที่หนึ่งเสมอไป แต่ฉันดีใจเสมอเวลาที่ฉันเข้าถึงเส้นชัย
ลองแข่งวิ่งระยะไกลดูบ้างไหม
อืม ไม่ไหวมั้ง ไม่เคยวิ่งระยะไกลเลย 800 เมตรคงพอไหว
ครูว่า เธอน่าจะทำได้นะ ลองระยะ 3000 เมตรดูนะ
โห อาจารย์ แล้วหนูจะทำได้ไหมเนี่ย แต่ลองดูก็ได้ค่ะ
หนึ่งรอบสนามเท่ากับสี่ร้อยเมตร นี่ฉันต้องวิ่งตั้งเจ็ดรอบครึ่งเลยหรือนี่ ประโยคนี้ได้แต่คิดในใจเท่านั้น นั่นเป็นการวิ่งระยะไกลครั้งแรกของฉัน ฉันจะทำได้ไหมน้า ไม่ได้ก็ต้องได้ ลองดู
รอบแรกที่วิ่งออกไป อืม ก็ไม่เหนื่อยเท่าไรนี่ วิ่งช้าๆไปเรื่อยๆ ไม่ต้องรีบเหมือนวิ่ง 100 เมตร ไม่เหนื่อยดี
รอบสอง สนุกแฮะ วิ่งไปคุยไป พอไหวๆ
รอบสาม อืม ไปเรื่อย ดูสิมีคนให้กำลังใจข้างสนามเยอะแยะเลย สู้ๆ
รอบสี่ เฮ้อ เมื่อไรจะถึงสักที เริ่มเบื่อแล้วนะ
รอบที่ห้า อีกไม่กี่รอบ จะแซงเพื่อนไปดีไหมน้อ จะได้ห่างเยอะ ไม่เอาดีกว่า เกาะกลุ่มไว้สนุกดี
รอบที่หก เหนื่อยจริงๆ เมื่อไรจะถึงเส้นชัยสักที หอบแล้วเนี่ย
รอบที่เจ็ด เฮ้อ เบื่อแล้ว ไม่วิ่งต่อดีกว่า เบื่อๆๆๆๆๆ วิ่งไปทำไมว้า กะอีกแค่เหรียญทอง ก็เท่านั้น
คิดแล้วก็วิ่งออกมาจากสนามหน้าตาเฉย นี่แหละฉันตัวจริง คนดื้อตาใส
วิ่งออกมาทำไม จะบ้าเหรอ อีกครึ่งสนามก็ชนะแล้ว ครูและเพื่อนๆโวยวายก้องหู
เหนื่อยนี่ เบื่อด้วย
เฮ้อ จะถึงเส้นชัยอยู่แล้ว น่าเสียดายจริงๆ ไม่อดทนต่ออีกสักนิดล่ะ
นั่นเป็นเหตุการณ์เมื่อสิบห้าปีที่แล้ว สมัยที่สังขารยังอำนวยและสนุกสนานกับการทำกิจกรรมกีฬา เมื่อนับมาเปรียบเทียบกับความรัก ฉันช่างเป็นคนที่อดทนเหลือเกิน กี่ครั้งที่เจ็บ กี่ครั้งที่ถูกผลักให้ล้ม ไม่เคยจำอีกที ยังตะเกียกตะกายขึ้นมาวิ่งไล่ต่อหน้าตาเฉย เส้นชัยความรักอยู่ไหนก็ไม่รู้ ฉันยังวิ่งตามไปเรื่อยๆ วิ่งต่อไปโดยไม่ทราบจำนวนคู่แข่ง วิ่งต่อไปโดยไม่รู้ว่าจะถูกผลักอีกเมื่อไหร่ เส้นชัยอีกสองร้อยเมตรฉันยังท้อ นับประสาอะไรกับเส้นชัยของความรักที่มองไม่เห็นวี่แวว
เหนื่อยไหมเธอ วิ่งตามคนไร้ตัวตน คิม รักนะ เพื่อนซี้ของฉันถามบ่อยๆ
ก็เหนื่อยนะเธอ ทำไงได้ ก็รักแล้วนี่ ตอบไปโดยไม่รู้มีสติไหม
ผู้ชายก็เหมือนรองเท้านะเธอ ไม่ดีก็เปลี่ยนสิ แล้วจะรู้สึกดี
อืม ก็รักคู่นี้นี่ กัดเท้าหน่อยจะเป็นไรไป
ไม่หน่อยแล้วนะ ดูเท้าเธอจะอักเสบหมดแล้วนะ เคยสำรวจดูตัวไหม
อืม คืนนี้จะลองไปคิดดู คิดได้จะมาบอก
คืนนั้นฉันนั่งคิดอยู่ระเบียงหลังห้องนอนจนดึก กลิ่นโมกหอมมาต้องจมูก สายลมดึกพัดผ่านมาจนเริ่มหนาว แต่จนแล้วจนรอดฉันฉันก็ยังไม่ได้ข้อสรุปให้กับตัวเองว่าฉันจะตามเขาต่อไปดีไหม ในเมื่อยิ่งตามยิ่งห่างออกไปทุกที
ว่าไงยะ คิดอะไรดีๆออกหรือยัง แม่เพื่อนรักทวงถาม
อืม ไม่รู้ ฉันไม่ค่อยฉลาด คิดอะไรไม่ออก
บ้าจริงๆนะเธอนี่ ฉันเคยอ่านเจอว่า โลกภายนอกบอกให้เรารู้ว่า อย่าวิ่งตามใครถ้าไม่แน่ใจว่าจะตามเขาได้ทัน เพราะมันเสียแรงเปล่า และโง่เหลือเกิน เธอจะยอมโง่เหรอ
อืม ฉันคงโง่จริงๆแหละ เขาว่าฉันโง่บ่อยๆ
เธอนี่จริงๆเลย ฉันไม่รู้จะว่ายังไงแล้วเนี่ย
คิม ฉันคงวิ่งทันเขาหรอก
อืม แล้วจะฝืนทำไม ตามไม่ทันก็พักก่อน มีกำลังค่อยวิ่งต่อ
อ้าว ไม่ห้ามแล้วเหรอ ท้วงเพื่อนแบบขำๆ
ห้ามได้เหรอคนดื้ออย่างเธอ ตอบแล้วค้อนพองาม
อืม ฉันดื้อจริงๆเหรอคิม
ยังมีหน้ามาถาม ดื้อด้านด้วย ไม่ใช่ดื้อธรรมดา
เหรอ คงจะจริงเนอะ เขาก็ว่า
ฉันไม่พูดเรื่องนี้กับเธอแล้วนะ เจ็บก็ใจเธอเองนะ ฉันเตือนเธอแล้วนะ
อืม ไม่โทษใครหรอก นอกจากตัวเอง
และแล้ว เพื่อนรักของฉันก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย เธอคงเบื่อแล้วที่จะคุยกับเพื่อนที่ดื้อๆอย่างฉัน จะมีสักกี่คนที่วิ่งตามความรักไปโดยไม่เหน็ดเหนื่อย มีใครสักกี่คนที่วิ่งเข้าเส้นชัยความรักได้ ฉันอยากเป็นนักวิ่งฝีเท้าดี เหมือนกับคนที่ฉันรักเป็น ฉันจะได้ตามเข้าทัน จะได้ไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องโง่ที่จะวิ่งไล่ทั้งที่รู้ว่าตามไม่ทัน
ในการวิ่งสู่เส้นชัยของความรัก ฉันคงเป็นคนโง่ที่จะวิ่งตามเขา วิ่งตามความรักต่อไป อาจจะไม่วิ่งไม่ทันเขา แต่ขอรักษาระยะทางไว้ แค่ได้มองเห็นไกล เพราะรู้ยิ่งวิ่งเข้าใกล้ เธอยิ่งเร่งความเร็วออกห่าง ทำอย่างไรได้ รักแล้วนี่ ใครจะว่าโง่ก็ยอม เหนื่อยกายพอไหว แต่เหนื่อยใจยังวิ่งตาม เฮ้อ ไม่อยากเหนื่อยเพราะวิ่งไล่ความรักเลย ให้ตายสิ
27 มีนาคม 2549 17:00 น.
เพียงพลิ้ว
เสียงหวานๆจากสาวเมืองระนองเชิญพี่ๆน้องๆไปเยี่ยมบ้าน ทำให้พวกเราคนชอบเที่ยวอดใจอ่อนไม่ได้ตกปากรับคำสาวกะล่อนว่าจะไปเยี่ยมบ้าน (ที่จริงรอให้ชวนนานแล้ว) นัดกันเป็นที่เรียบร้อยว่าจะออกเดินทางวันเย็นวันที่ 23 มีนาคม แล้วเจอกันที่นครปฐมเพื่อพบพี่สาวและค้างที่บ้านคุณยายใจดีของพี่สาวคนโตของพวกเรา ในที่สุดสี่สาวจากสี่จังหวัดก็มาพบกัน และแล้วเรื่องมันส์ๆก็เกิดขึ้น
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
6883
