๑. นัดข้ามปี....จากการที่ปีที่แล้วไปเที่ยวงานวังที่เมืองลิง แต่เราว่าไม่ครบองค์ประชุมคือขาดจอมเบี้ยว ก้าวที่...กล้าไป ทำให้เรารู้สึกว่าเราต้องกลับมาอีกครั้งเพื่อแก้มือ งานวังคราวนี้เราจะต้องจัดเต็มเสื้อผ้าหน้าผม เราต้องเตรียมพร้อม วันนัดหมายก็คือ ๑๖-๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖ ๒. ห้าเจ้าจอม...หลังจากที่พวกเราต่างก็เงียบหายไปจากเรือนบ้านกลอนไทยไปสักพักด้วยภารกิจที่ล้นมือ แต่พวกเราก็ไม่เคยทอดทิ้งกัน ยังคงถามทุกข์สุขกันสม่ำเสมอ ยังคงเป็นห่วงเป็นใยกันและกันตลอดมา ผองเราต่างตั้งใจที่จะไปพบปะพูดคุย ถ่ายรูปสวยๆกันอย่างมีความสุข ๓. วงแตก...เสียงแว่วๆจากบ้านกลอนว่าห้าเจ้าจอมวงแตกในช่วงเวลาที่เราจะไปเที่ยวกันพอดี เราเลยกะว่าไปเที่ยวก่อนค่อยมาลงรูปยืนยันความสัมพันธ์ว่ายังแนบเน่นเหมือนเดิม คอนเฟิร์ม
๔. หน่อกะลาเป็นเหตุ....จากการที่พูดคุยนัดหมายกัน จอมเสียบ แมงกุ๊ดจี่ได้โฆษณา(ไม่รู้ได้ค่าตัวกี่บาท)ว่าหน่อกะลาที่เกาะเกร็ดอร่อยมาก ประกอบกับจอมโวยวาย เฌอมาลย์ได้ลิ้มรสมาแล้วครั้งพวกเราไปเยือนเกาะเกร็ดเมื่อหลายปีก่อน ทำให้คุณเธอออกอาการเปรี้ยวมากขึ้นมา คงจะเอากินแกล้มกับรีเจนซี่กระมัง ทั้งสองคนสั่งเสียกันว่าทำอย่างไรก็ได้ต้องได้หน่อกะลามาเมืองลิงให้ได้ ก่อนวันเดินทางหนึ่งวัน ก็ได้ข่าวว่าหน่อกะลาหมดเกาะ แมงกุ๊ดจี่ไม่สามารถหาทอดมันหน่อกะลาได้ เนื่องจากโรงเรียนที่ทำประกวดขายหมดแล้ว ตามหากับชาวบ้านเกาะเกร็ดก็ไม่มี เพียงพลิ้วได้ยินก็นั่งไม่ติด ตายแล้ว เราจะมีหน้าไปถึงที่นั่นได้อย่างไร จอมโวยวายต้องโวยวายแน่ๆ อันตรายต่อประสาทหูอย่างแรง
๕. เกาะเกร็ดเกือบเสร็จแล้วเจ้าจอม......จอมบงการอย่างเพียงพลิ้วก็เลยได้เดินทางตั้งแต่เย็นวันศุกร์ เลิกงานเสร็จก็นั่งรถไปนนทบุรี ถิ่นแมงกุ๊ดจี่ เพื่อที่เราจะได้ไปหาทอดมันหน่อกะลากันแต่เช้าก่อนออกเดินทางไปเมืองลิง รถก็ติดมานั่งแต่ทางเข้าสนามบินสุวรรณภูมิ ถนนศรีนครินทร์ ทำเอาบ้านนอกเข้ากรุงถอนหายใจเฮือกใหญ่ กว่าจะถึงนนทบุรีก็สามทุ่ม แมงกุ๊ดจี่ก็แสนใจมาออกมารับเข้าบ้าน ไปถึงเราก็กินๆเมาส์ๆ กว่าจะได้นอนก็เกือบตีหนึ่ง
๖. ภารกิจตามล่าหน่อกะลา....ภารกิจตามล่าหน่อกะลาเริ่มขึ้นตั้งแต่ตีห้า เพียงพลิ้วนอนไม่ค่อยหลับอาจจะแปลกที่ เลยตื่นขึ้นมาสระผม แต่งตัว จัดกระเป๋า สงสัยจะตื่นเต้น เราออกเดินทางไปเกาะเกร็ดเพื่อตามหาทอดมันหน่อกะลา การนัดหมายของเราเก้าโมงเช้าที่อนุสาวรีย์ก็ล่าช้าไปถ้าภารกิจไม่สำเร็จ เราไปนั่งเฝ้าคุณยายทอดหน่อกะลากันแต่เช้า เป็นลูกค้ารายแรกเลย ช่วงที่เราก็ไม่ยอมให้เสียเวลาเปล่า เพียงพลิ้วก็ไปถ่ายรูปรำลึกความหลังกับร้านอาหารที่เราเคยไปกินกัน เช่น ร้านข้าวแช่ป้าแดง ที่นั่นมีดอกไม้สวยๆเยอะเลย เพียงพลิ้วชอบมาก เราก็ได้ทอดมันหน่อกะลาสมใจ ทั้งแบบทอดแล้ว และเอาไปทอดเอง รอดตายแล้วเรา
๗. แผนสำรอง........ด้วยความตระหนักรู้ในความเป็นจอมโวยวายดี จอมบงการก็เลยคิดแผนสำรองกับจอมเสียบว่า ถ้าเราไม่ได้ทอดมันหน่อกะลาไปเมืองลิง เราจะไปเที่ยวสวนทิวลิปเมืองนนท์กันแทน รักเพื่อนที่สุดเลยพวกเรา ๘. จอมจิก......จอมบงการควรจะได้ฉายานี้ไปด้วยเพราะว่าแว่วๆว่าจอมเบี้ยวทางเมืองสมุทรสาครมีท่าทีจะเบี้ยว เพื่อให้สมฉายา จอมบงการก็เลยโทรจิกแต่หกโมงเช้า จอมเบี้ยวก็ปิดมือถือหนี จอมบงการไม่จอมแพ้ สั่งจอมวางแผน whitelily โทรจิกแทน พร้อมกับบอกให้อ้อนเข้าไว้ ในที่สุดก็สำเร็จจอมเบี้ยวมาปรากฏตัวตามนัดหมาย ไชโย ๙. รถตู้เมืองลิง....เนื่องจากว่าพวกเราเดินทางไปลพบุรีกันค่อนข้างบ่อย เราเลยต้องเตรียมตัวให้พร้อมก่อนเดินทาง”ห้ามรับประทานอาหารบนรถ” อันนี้เข้าใจว่ามีปัญหาเรื่องกลิ่นรบกวน เรื่องการทำความสะอาด “ห้ามคุยโทรศัพท์บนรถ” เกรงจะรบกวนผู้อื่น “ห้ามเล่นบีบี เฟสบุ๊คบนรถ” ถึงแม้พวกเราจะมีแต่ ๓๓๑๐ ก็คงสงสัยทำไมต้องห้ามด้วย สงสัยคนขับอยากเล่นด้วยกระมัง ๑๐. เริ่มโวยแล้วสิ.......ก่อนออกเดินทาง จอมโวยวายก็โทรมาถึงไหนกันแล้ว ก็เลยบอกว่าเพิ่งจะไปเพราะมัวตามหาทอดมันหน่อกะลากันอยู่ เสียงแว่วๆว่าถ้าไม่ได้ก็เอามา 5-6 ชิ้นก็พอ แน่ะ ยังจะห่วงอีก ยังกำชับอีกว่าให้รีบมาเพราะว่าทำขนมจีน แกงเขียวหวานไว้รอ
๑๑. ถึงแล้วจ้า...ในที่สุดเราก็มาถึงเมืองลิงตอนเวลา ๑๔.๓๐ น. ถือว่ารวดเร็วกว่าทุกครั้งเลยทีเดียว มาถึงก็เจอเจ้าถิ่นมารอรับ พร้อมกัยถามว่า “ไหนล่ะทอดมันหน่อกะลาชั้น” ๑๒. เสียงมาก่อนตัว....”สวัสดีค่ะ” เสียงแมงกุ๊ดจี่ผู้มาทีหลัง แต่เสียงมาก่อนตัว ทำเอาตกใจกันทั้งบ้าน เสียงนี้ปลุกคุณน้าของจอมโวยวายให้ตื่นเลยทีเดียว คุณน้าเดินลงมาดูการจราจลอะไรที่บ้าน อ้อ แก๊งค์ลูกหมูมานี่เอง ๑๓..มาถึงก็เข้าครัวเลย.....เรื่องปากท้องมาก่อนแต่ไหนแต่ไรสำหรับผองเจ้าจอม เราก็ทำการชิมทอดมันหน่อกะลา ของดีเกาะเกร็ดกันสักหน่อย จอมโวยวายบอกว่า อร่อยสมกับที่อยากกิน เราจึงทำการทอดส่วนที่เหลือกัน แล้วเราก็เอาไปเซ่นคุณน้าสักหน่อย เพื่อเป็นการอนุญาตส่งเสียงดัง คุณน้าแซวว่าน่าจะเป็นกับแกล้มมากกว่า
๑๔.ขนมจีน แกงเขียวหวาน.....เมนูนี้จอมโวยวายทำไว้รอ แขกทั้งสี่ก็กินคนละหลายจานเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจ อร่อยมาก จอมวางแผนเติมพริกเข้าไป จนจอมโวยวายตกใจ ไม่ใช่กลัวเผ็ดกระมัง สงสัยกลัวเปลือง หุหุ ๑๕...เจ้าบ้านที่น่ารัก.....มาถึงเมืองลิงไม่เคยเดียวดาย เราได้รับการต้อนรับด้วยดีเสมอ ปีหลังมาเราได้รู้จักกับพี่ยาแก้ปวด ผู้ที่เลี้ยงดูปูเสื่อผู้มาเยือนดีมาก ขอบคุณมากนะคะ
๑๖.ร้านใหม่.....หลังจากกินทอดมันและขนมจีนแกงเขียวหวานแล้ว พี่ยาแก้ปวดและจอมโวยวายก็พาเราไปกินข้าว พี่ยาถามว่า “จะไปอ่างซับหล็กหรือร้านใหม่” เพียงพลิ้วก็เข้าใจว่าร้านใหม่เป็นร้านสาขาใหม่ของพี่ยาก็อยากไป จึงบอกว่า”ร้านพี่ยา” พี่ยาก็บอกว่า ร้านพี่เปิดเย็น แล้วก็ถามอีก เพียงพลิ้วก็บอกว่าร้านพี่ยา จนพี่ยาต้องบอกว่า ร้านใหม่ไม่ใช่ร้านพี่ยา แต่เป็นร้านที่ค้นพบใหม่อยู่ในป่า เราก็เลยตกลงกันว่าไปร้านพี่ยา โอ๊ยไม่ใช่ร้านใหม่
๑๗.ร้านสายตรี ส้มตำปูม้า....ร้านใหม่ของพี่ยาอยู่ในป่า บรรยากาศดีทีเดียว พี่ยาจัดแจงสั่งอาหาร ส้มตำปูม้า แกงเลียงผักหวานแสนอร่อย คั่วกลิ้งเนื้อ เสียดาย กินไม่หมด ลืมห่อกลับบ้าน อร่อยมาก ตำไทย ปลาเผา และน้ำพริกปลาทู ที่ขาดไม่ได้ก็คือเครื่องดื่มประจำตัวของเจ้าบ้าน ๑๘. ผู้หญิงกับการแต่งตัว.....คืนนี้เราจะไปงานชุดไทยกัน พวกเราได้เตรียมชุดกันมาแล้ว แต่ยังไมได้อาบน้ำแต่งตัว พี่ยาว่าต้องใช้เวลานานมากแน่ๆกว่าจะทำให้สวยได้ แต่พี่ยาคงเข้าใจผิดแล้วค่ะ เรามีต้นทุนสูงอยู่แล้ว แต่งตัวไม่นานค่ะ หลังจากเราจัดการอาหารเสร็จแล้วเราก็กลับมาบ้านของเฌอมาลย์เพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปลุยงานวังกัน ๑๙.ฆ่าเวลา....ช่วงที่เรากำลังแต่งตัวกันอยู่นั้น พี่ยาแก้ปวดก็ใช้เวลาในการรอให้เป็นประโยชน์ด้วยกันดื่มสิงห์ไปพลางๆ พร้อมกับโทรเรียก แก๊งค์บ้านนอกมาร่วมวงด้วย ๒๐.แก๊งค์บ้านนอกปะทะแก๊งค์ลูกหมู (ห้าเจ้าจอม)....แก๊งค์บ้านนอกของพี่ยามาพร้อมหน้าพร้อมตากันที่บ้านของเฌอมาลย์ พร้อมกับตั้งวงรอสาวๆเจ้าจอมที่แต่งตัวกันอยู่ ดูเหมือนว่าหลายนางจะไม่ค่อยสนใจแต่งตัวกันเท่าไร จะห่วงเรื่องชนแก้วกันมากกว่า
๒๑.สวยลำบาก....กว่าพวกเราจะแต่งตัวกันเสร็จทุกคนก็ปาไปเกือบสองชั่วโมง ขนาดต้นทุนสูงยังสวยลำบากเลยนะเนี่ย กว่าจะเป็นหญิงไทยใจงามได้ ยากเย็นจริงหนอ ตอนแรกเพียงพลิ้วใส่ชุดกุมารทองมัดแกะ พี่ยาบอกไม่ผ่านก็เลยได้ไปหาชุดใหม่มาใส่ ก็เลยได้ชุดไทยสมัย ร. ๗มาใส่แทน ๒๒.ตะลุยวังนารายณ์....สามทุ่มพอดีทีเราเดินทางออกจากบ้าน รถติดมาก พวกเราแก๊งค์ลูกหมูและแก๊งค์บ้านนอกมารถคันเดียวกัน ๑๐ คน นั่งรถได้ไม่ถึงครึ่งทาง เพียงพลิ้วก็หิวข้าวแล้ว ทำเอาทุกคนมองหน้า เพิ่งกินไป หิวอีกแล้วเหรอ
๒๓.ได้เวลา แชะ แชะ แชะ...พอไปถึงวัง เพียงพลิ้วก็หายหิวแล้ว ตื่นตาตื่นใจกับไฟแสงสีในวังที่จัดได้อย่างสวยงาม มีตลาดโบราณมีอาหารขายและยาดองของโปรดเจ้าบ้าน พวกเรามัวแชะๆกันอยู่ เจ้าบ้านทั้งหลายก็ไปรออยู่ซุ้มยาดองเสียแล้ว เราก็เลยเข้าไปหาอาหารมากินกันบ้าง ก่อนจะเดินชมวังกันต่อ
๒๔.จัดเต็ม....ปีนี้คนมาเที่ยวงานพร้อมใจกันใส่ชุดไทยกันอย่างล้นหลาม ทำให้พวกเราเดินไปถ่ายรูปไหนต่อไหนได้อย่างไม่อายใครทั้งเด็กเล็กและผู้ใหญ่ก็ใส่ชุดได้อย่างสวยงามทีเดียว ๒๕.ม้าดีดกะโหลก....พอใส่ชุดไทยเข้าไป พวกเราต้องปรับการเดินการวิ่งกันเสียยกใหญ่ เจ้าจอมบางคนใส่สไบแต่วิ่งตึงๆ เดินท่าทางนักเลงเชียว พี่ยาเลยต้องเตือนอยู่บ่อยๆ ให้เรียบร้อยกันหน่อย ๒๖..ซุ้มงานแต่ง..สงสัยว่าจัดงานใกล้วันวาเลนไทน์ ทางเทศบาลก็เลยจัดซุ้มแต่งงานดอกไม้สวยงามไว้ให้ถ่ายรูปด้วย ๒๗.สวยสมใจ.....พวกเราแขกทั้งหลาย มัวแต่ถ่ายรูปกันเสียจนลืมเจ้าบ้าน เจ้าบ้านแก๊งค์บ้านนอกก็ได้ชิมยาดองกันสามร้าน เล่นเอาแผ่นหลังเต็มไปด้วยเหงื่อเลยทีเดียว ๒๘.ซานต้ามาเที่ยวงานวัง.....พวกเราแปลกใจกันมากที่เห็นรูปซานต้า ต้นคริสต์มาสในงานวังครั้งนี้ ก็เลยสันนิษฐานกันว่า สมัยนั้นเริ่มมีฝรั่งเข้ามา ก็เลยเอาอารยธรรมต่างประเทศเข้ามาแสดงในงานด้วย ๒๙.เจ้าถิ่น...เมืองลิง มีลิงเยอะมาก ยังถึงทึ่งในใจ ชาวเมืองกับลิงอยู่ร่วมกันได้เป็นอย่างดีได้อย่างไร พวกเราจอดรถไว้ไกลจากบริเวณงานมาก ต้องเดินกันไกล พอมาถึงรถก็เจอเจ้าถิ่นสั่งสอนด้วยการถอดคิ้วหลังคารถออก แหม ซนเป็นลิงจริงๆ ๓๐.ได้ที่.....ขามาพี่ยาของเราก็ขับรถไม่ไหวแล้ว ให้สมาชิกแก๊งค์บ้านนอกขับ ขากลับก็ได้คนขับรถคนใหม่เนื่องจากคนเก่าเมายาดองแล้ว
๓๑.ข้าวต้มเต่าทอง....พี่ยายังไม่ยอมให้กลับบ้าน กลัวแก๊งค์ลูกหมูกลับบ้านไปจะหิว ไปรื้อตู้เย็นบ้านเฌอมาลย์อีก ก็เลยพามากินข้าวที่ร้านข้าวต้มเต่าทอง เราก็เลยได้กินข้าวกันอีกมื้อ ทั้งยำไส้อ่อน ผัดผัก ต้มซุปเปอร์ ผัดกะเพรา เยอะแยะไปหมด ไม่ค่อยหิวเท่าไร แต่ไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเลย ๓๒.เช็คชื่อ......ได้ที่กันถ้วนหน้า พี่ยาแนะนำตัวให้แก๊งค์บ้านนอกและแก๊งค์ลูกหมูให้รู้จักกันสองสามรอบ แล้วคอยถามว่าคนนั้นชื่ออะไร คนนี้ชื่ออะไร ดึกแล้วแก๊งค์ลูกหมูหนังท้องตึงหนังตาเริ่มหย่อน แต่แก๊งค์บ้านนอกยังสนุกสนานอยู่เลย ๓๓..แก๊งค์ลูกหมู...ชื่อก็บอกสถานภาพทางร่างกายอยู่แล้ว เจ้าบ้านจึงต้องเป็นห่วง อิ่มไหมเอาอะไรอีกไหม เลี้ยงไม่ดูกำลังแขก ท้องจะแตกแล้วจ้ะ ๓๔.ได้เวลาพักผ่อนแล้ว....ตีสองกว่า พวกเราก็ได้กลับบ้านกัน กว่าจะขึ้นนอนก็คุยกันที่หน้าบ้านต่อ พรุ่งนี้ไปไหนกันดี พี่ยาติดงานไปด้วยไมได้ แต่จะให้ยืมรถและให้แก๊งค์บ้านนอกไปขับรถให้ พวกเราแสนเกรงใจและประทับใจในน้ำใจของพี่ยาและแก๊งค์บ้านนอก ขอบคุณนะคะ แก๊งค์ลูกหมูก็เลยบอกว่าไม่ไปไหนจะนอนกันทั้งวัน ๓๕.กว่าจะได้นอน....ตามหลักการของเจ้าจอม กว่าจะได้นอนก็วุ่นวายกันก่อน ทั้งคุยกันเล่น กว่าจะหลับก็ตีสามกว่าๆเพราะว่าเราบอกว่าจะไม่ไปไหนกัน ตื่นสายๆก็ได้
๓๖. ผิดที่ผิดทาง....เพียงพลิ้วนอนเตียงเดียวกับไวท์ลิลลี่ แต่แมงกุ๊ดจี่ขอปูที่นอนนอนข้างล่างทางซ้ายมือของเพียงพลิ้ว ก่อนนอนก็ดูตำแหน่งแล้ว แต่ตอนตื่นจะไปเข้าห้องน้ำ ยื่นขาลงเตียงไปเจออะไรกว่านิ่มๆเหมือนตัวคน จ๊าก แมงกุ๊ดจี่เปลี่ยนที่นอนมานอนปลายเตียงนี่นา ดีนะที่เหยียบแค่ ๓๐% ถ้าเจอสัก ๗๐% กระดูกคงแตกแน่เลย ขอโทษนะจ๊ะ ๓๗.ใครเหยียบหนู...จากเรื่องผิดที่ผิดทาง น้องสาวจ๋าตื่นมาก็ถามเมื่อคืน ใครเหยียบหนู ไวท์ลิลลี่รีบออกตัว ไม่ได้เหยียบ มองเห็นแล้ว เพียงพลิ้วเลยรับสารภาพว่าเหยียบเอง เห็นนอนอยู่ข้างๆไม่คิดว่าจะย้ายมานอนปลายเตียง น้องเลยบอกว่าย้ายหนีแอร์ ๓๘.ผิดแผน....เพียงพลิ้วตื่นตั้งแต่เช้าตามนิสัย แต่ถูกห้ามไว้ห้ามกวนให้นอนตื่นสายๆ ก็เลยนอนเล่นๆไป ประตูเปิดออกตอนเปิดโมงเช้า ตกใจเฌอมาลย์ตื่นมาก่อนใคร มาปลุกพร้อมบอกว่าผิดแผนแล้ว พี่เดือนพี่สาวของเฌอมาลย์จะพาไปเที่ยวเขื่อน พี่เดือนยกเลิกนัดกับเพื่อนๆเพื่อจะพาเราไปเที่ยว แบบนี้จะให้ผู้ใหญ่เสียน้ำใจได้อย่างไร เราก็เลยต้องตื่นขึ้นมากันอย่างรวดเร็วเพื่อจะได้ทันเวลานัด สิบโมงเช้า ๓๙.เรื่องกินเรื่องใหญ่...ก่อนออกจากบ้านเจ้าของบ้านยังห่วงสุกี้ ที่เตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อคืน บอกว่า “เราต้องกินรองท้องก่อน กว่าจะถึงเขื่อนเดี๋ยวหิว โดยเฉพาะไอ้กานต์” ว่าแล้วสาวๆก็อาบน้ำ เตรียมอาหาร แล้วออกมาโซ้ยสุกี้กันอย่างอิ่มหนำสำราญ
๔๐. ของขวัญวันเกิด......คราวที่แล้วพวกเราเจอกันเดือนตุลาคมปีก่อน เราได้มอบของขวัญวันเกิดให้กันและกัน แมงกุ๊ดจี่บอกว่าติดไว้ก่อน มาคราวนี้คุณน้องก็หอบของขวัญมาให้พวกเราได้ ของขวัญเหมือนกันแต่ต่างกันที่สี น้องคงว่าพวกเราไม่ค่อยมีเวลา เลยให้นาฬิกาปลุกมา เอ หรือว่าใครชอบผิดเวลากันนะ น้องเลยว่าให้ตรงเวลากันหน่อย ขอบคุณนะคะน้องสาวจ๋า ๔๑..วุ่นวายทัวร์...กินเสร็จก็มารื้อของห้องเฌอมาลย์ต่อ เพียงพลิ้วมีของฝากเป็นกระเป๋าผ้าจากเชียงใหม่มาฝากคนละใบ
๔๒. ฆาตกรรมหมี....เตียงนอนของเฌอมาลย์น่ารักมาก มีตุ๊กตาน่รักมากมาย ทั้งจากอาราเล่ และคนอื่นๆ เฌอมาลย์บอกว่า “นี่เป็นของโจทย์กานต์” พอรู้เท่านั้นก็ได้เกิดการสังหารโหดเจ้าหมีขาวก่อน ขย้ำคอ เขกกะโหลก บีบคอ ตบ และไม่ให้เข้าฉากถ่ายรูปด้วย เจ้าของหมีอาจจะรอด แต่หมีไม่รอดมือแน่ ๔๓.ร่วมด้วยช่วยกัน...แมงกุ๊ดจี่กลัวน้อยหน้าช่วยเพียงพลิ้วจัดการเจ้าหมีตัวนั้น นี่แน่ะ จะมาจีบเจ้าจอมเหรอ เชอะ ไม่รอดแน่
๔๔..ได้เวลาทัวร์แล้ว....พี่เดือนมารับแล้ว พวกเราต่างก็รีบจัดการสัมภาระแล้วไปขึ้นรถกัน หกสาวสวยต่างก็พร้อมสำหรับการเดินทาง ๔๕.เติมน้ำมัน...พี่เดือนก็ได้แวะเติมน้ำมันรถ พวกเราก็แวะเติมน้ำมันคน กินกาแฟและพี่เดือนก็ได้ว้อดก้ามาขวดใหญ่ เมาทั้งวันทั้งคืนเลยพวกเรา ๔๖.ทำบุญ....พี่ก้าวที่...กล้ามองเห็นคุณลุงแก่นั่งขอทานหน้าตู้โทรศัพท์ ก็เลยไปสั่งอาหารและน้ำให้ขายขายเอาไปให้คุณลุง แมงกุ๊ดจี่เห็นแล้วก็สงสารเดินเอาเงินไปให้คุณลุง อนุโมทนาสาธุด้วยนะคะ ๔๗.หนูป่วย...เพียงพลิ้วสังเกตอาการตัวเองตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าทำไมหิวบ่อยผิดปกติ ทั้งที่เพิ่งกัน กระเพาะน่าจะมีปัญหาเลยพูดขึ้นมาว่า “สงสัยหนูจะป่วย หิวบ่อยเกิน” เพื่อนๆก็เลยบอกว่า “ป่วยสิ ป่วยเป็นโรคอ้วนไง” อิอิ สงสัยจะจริง ๔๘.ศูนย์แสดงพันธุ์สัตว์น้ำเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์....สถานที่แรกที่พี่เดือนพาพวกเราไปชมคือศูนย์แสดงพันธุ์สัตว์น้ำเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ ที่นี่มีปลาน้ำจืดชนิดต่างๆให้พวกเราได้ชม มีทั้งปลาเล็กปลาใหญ่ สวยงามและน่าศึกษามาก ๔๙.เจอเพื่อน...พวกเราได้เดินชมปลากันอย่างเพลิดเพลิน ปลาสีสวยๆ ตัวน่ากลัวก็มี แต่พวกเราก็ได้เจอปลาที่เป็นเพื่อนของเรา นั่นคือ “ปลาบ้า” นั่นเอง ๕๐.ร้อนแค่ไหนไม่หวั่น....ชมปลาแล้วก็ไปชมน้ำชมป่ากันต่อ ที่เมืองลิงมีที่เที่ยวเยอะ น่าเสียดายที่ไมได้มาหน้าดอกทานตะวันบาน
๕๑.ชมเขื่อน.....หลังจากเดินชมปลาได้สักพัก เราขับรถชมเขื่อนกัน พี่เดือนรู้จักสถานที่ดี คอยบอกว่าตรงนี้คืออะไร เคยมาแล้วตอนไหน แล้วพวกเราก็เจอป้ายถ่ายรูปกัน ก็เลยจอดถ่ายรูปกันสักหน่อยสักสิบรูป ๕๒.คุ้มแล้ว....เสียงเฌอมาลย์บอกว่า คุ้มก็ตอนที่มาเจอป้ายถ่ายรูปตรงนี้ ป้ายถนนคนเดินเขื่อนป่าสักนี่แหละ แต่ก็จริงเพราะพวกเราสลับกันถ่ายรูปตรงนี้ก็หลายรูปเลยทีเดียว ๕๓.ซ่อม.....สวยละเอียด งานนี้ต้องพูดแบบนี้ รูปไหนไม่สวย ถ่ายซ่อม ที่เดียวซ่อมกันหลายช็อตมาก แดดเปรี้ยงๆก็ยอมให้สวยไว้ก่อน
๕๔.เติมน้ำมันคน...ชมเขื่อนแล้วก็หิวกันแล้ว พี่เดือนเลยพามารองท้องกันที่ร้านอาหารในเขื่อน เงียบไม่ค่อยมีคนเลย สงสัยจะอยู่ในที่ลับตาไปหน่อย มีป้ายบอกว่าเป็นสมาคมคนเจ้าชู้ ทางหนีเมีย ด้วยแหละ ๕๕..กว่าจะได้กิน......กว่าอาหารจะมา เราก็ถ่ายรูปกันอีกนั่นแหละ มีกล้องมาตั้งสามสี่กล้อง ถ่ายกันให้หนำใจเลย นางแบบไวท์ลิลลี่ก๊แชะๆตลอด ผลัดกัรเป็นนางแบบ เป็นตากล้อง รออาหารมา ๕๖.แค่รองท้องนะ....อาหารที่พี่เดือนว่าจะรองท้องก็หลายอย่างเหลือเกิน ราดหน้าไม่ใส่เส้น ยำรวมมิตร แหนม ผัดยอดฟักแม้ว ปลาทอดสมุนไพร ขาดไม่ได้ก็เปิดขวดว้อก้ากันเสียเลย ตอนเที่ยงพอดี กินไปแก้วสองแก้ว เหงื่อตกเลยทีเดียว
๕๗.อร่อยทั่วลพบุรี....มาคราวนี้เราได้กินอาหารอร่อยๆกันตลอดทริปเลย พี่เดือนว่าเดี๋ยวขากลับค่อยไปกินกันอีก กินร้านนี้ก่อนค่อยไปเที่ยวชมวิวบนหอคอย ๕๘. ปีชง......ทริปนี้เป็นปีชงของแมงกุ๊ดจี่ นั่งใกล้ขวดเหล้าและถังน้ำแข็งตลอด ไปคราวหน้าพี่จะชงเองนะน้องนะ ๕๙.ร้อนแค่ไหนไม่เคยหวั่น.....เรื่องเที่ยวนี้แก๊งค์เราถึงไหนถึงกันอยู่แล้ว แดดร้อนเปรี้ยง แต่เราก็ยังคงพยายามไปกันต่อ ว่าแล้วขึ้นหอคอยเลยดีกว่า
๖๑. หอคอยเฉลิมพระเกียรติ เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์....เข้าไปแล้วเย็นมากเลย แอร์เย็นๆตัดกับบรรยากาศข้างนอก บางคนเลือกที่จะเดินขึ้นบันได แต่พวกเราใช้ลิฟท์กันเพื่อประหยัดพลังงาน เราขึ้นไปถึงชั้นแปด แล้วชมบรรยากาศด้านเล่าง มองลงมาน่ากลัวเหมือนกัน ๖๒.ชมวิว....ทิวทัศน์เขื่อนดูสวยงาม มีน้ำ มีป่า มีป่าเขา แอร์ก็เย็น พวกเราเดินเล่นอยู่ตรงนั้นนานพอสมควร ๖๓.ตาเบบูย่า....มองลงมาเห็นดอกเหลืองเต็มต้น สวยจัง แอบนึกถึงคนบ้านกลอนบางคนที่ชอบสีเหลือง ๖๔..คนขับรถกิติมศักดิ์...พี่เดือน ใจดีมาก ไม่เคยบ่นจะให้จอดตรงไหนเพื่อถ่ายรูป ๖๕...ตากล้องกิติมศักดิ์...พี่เดือน นอกจากจะใจดีขับรถพาเที่ยว พี่เดือนก็ไม่เคยบ่นเวลาที่เราอยากจอดรถถ่ายรูป แล้วยังให้เป็นตากล้องเวลาพวกเราถ่ายรูปครบห้าเจ้าจอม ขอบคุณมากนะคะ ๖๖..นั่งรถไหว้พระ...พี่เดือนกับเพียงพลิ้วอยากไปนั่งรถรางไหว้พระ แต่ดูสามสาวที่เหลือจะไม่ค่อยอยากไปเพราะกลัวตกรถ เพราะว่าเรามีโปรแกรมไปในเมืองอีก ก็เลยต้องยกเลิกไป ๖๖..ของฝาก.........ที่เขื่อนมีของฝากมากมายให้เราเลืก พวกเราเลือกซื้อเมล็ดทานตะวันอบไปฝากเพื่อนๆที่ทำงาน มีทั้งอบเกลือ อบน้ำผึ้ง อบสมุนไพร และก็แบบปลูก ๖๗..ตัดราคา......เพียงพลิ้วกับก้าวที่...กล้าซื้อก่อนใคร นึกว่าแม่ค้าใจดีลดให้ 15 ถุงสองแล้วนี่ถูกแล้วก็ซื้อกันใหญ่ ที่ไหนได้ แมงกุ๊ดจี่ซื้อร้านข้างๆได้ 16 ถุง สองร้อย ได้เยอะกว่าเราหนึ่งถุง
๖๘.กลัวตกรถ...เนื่องจากพวกเรามีเวลาจำกัด พวกเราต้องเดินทางกลับกันคนละจังหวัด เราก็เลยต้องรีบกลับมาเมืองลพบุรีไปร้านอาหารที่พี่เดือนภูมิใจนำเสนอ ๖๙.ไทยสว่างเรือนไทย ลพบุรี....ร้านนี้พี่เดือนบอกมากินบ่อย อาหารอร่อย บรรยากาศดี พวกเราก็เห็นด้วยอากาศดี ว่าแล้วก็คว้าว้อดก้ามาชนแก้วกัน คราวนี้รู้สึกกินง่ายกว่าเดิม คล่องคอขึ้นแล้ว เกือบจะหมดขวดเลย ๗๐.อาหารเพื่อสุขภาพ...เรายังอิ่มกันอยู่เลยจากร้านเก่า อาหารยังไม่ย่อย พี่เดือนก็เลยสั่งอาหารเบามา เช่น แหนมเนือง สลัด น้ำพริกปลาทู แกงป่า ไส้กรอกอีสาน รสชาติดี สาวๆกลุ่มนี้กินผักเก่งมาก
๗๑.มือชง...หลังๆน้องน้อยของเราเร่งมือชงเหล้า รู้สึกจะหนักมือไปหน่อย หรือคนกินเมาแล้วก็ไม่รู้ หนึกหัวอึ้ง รสชาติขมพิลึกนะว้อดก้าขวดนี้ ๗๒.ได้เวลาแยกย้าย...บ่ายแก่ๆพวกเราก็อิ่มหนำสำราญเหมือนทุกครั้งที่มาเที่ยวเมืองลิง เพียงพลิ้วก็จองรถตู้จากเมืองลิงถึงบ้านเลยโดยไม่ต้องเข้ากรุงเทพ แต่สามสาวที่เหลือต้องเข้ากรุงเทพก่อนถึงจะต่อรถไปอีก แต่อย่างไร เพียงพลิ้วก็ถึงทีหลังเพื่อนอยู่ดี ๗๓.ชีวิตคู่.....ตอนอยู่บนรถ พี่เดือนก็ได้พูดถึงการมีครอบครัวว่า ถ้ามีครอบครัวเราจะมาเที่ยวอย่างนี้ไม่ได้ ถ้าเราไม่หวงเขา เขาก็หวงเรา โชคดีนะคะที่แก๊งค์ลูกหมูโสดหมดทุกคน ๗๔.รีบร้อน..จวนจะได้เวลารถออกแล้ว สาวๆต้องรีบเร่งมือก่อนหน่อย เราเก็บของกันไว้ก่อนออกมาแล้ว เราจึงแค่ขึ้นไปเอากระเป๋าแล้วไปขึ้นรถเท่านั้นเอง แต่กระนั้นยังดูรีบอยู่ดี กลัวตกรถ ๗๕..ร่ำลา....พวกเรากล่าวลากันสั้นๆ สามสามขึ้นรถกลับบ้านก่อน เพียงพลิ้วยังมีเวลาอยู่ครึ่งชั่วโมง จึงได้อาบน้ำและคุยกับเฌอมาลย์ต่ออีกหน่อย
๗๖. นัดครั้งใหม่...เพิ่งเสร็จภารกิจเที่ยวไปหมาดๆ แต่เราก็มีนัดกันล่วงหน้าแล้ว แต่ขอเวลาไปผลิตทรัพย์ก่อนค่อยเจอกันใหม่ราวสิงหาคมปีนี้ เราจะไปตะลุยเกาะกันอีกครั้ง เกาะไหนดีนะ ๗๗..ชมรูป....ก่อนแยกย้าย เพียงพลิ้วได้รวบรวมรูปจากกล้องต่างๆลงไว้ในคอมพิวเตอร์ของเฌอมาลย์แล้วเราก็มาดูด้วยกัน สวยดีจัง บางรูปก็ดูเด็กมาก ๗๘..อุจจาระลิง.........กรี๊ดสลบ กลับมาบ้านแล้วเจออุจจาระปริศนาที่ระเบียงบ้าน ลิงเมืองลิงนี่ไปทั่วจริงๆ ไม่อยู่บ้านแป๊บเดียวมาเรี่ยราดจนได้ สามสาวก็กลับบ้านไปแล้ว แย่แล้ว ๗๙.วิเคราะห์ที่มา.....หลังจากเจออุจจาระปริศนา เฌอมาลย์กับเพียงพลิ้วก็ได้เรื่องคุยใหม่ นั่นคือที่มาของอุจจาระนั่นเอง ตัวไหน มาอย่างไร ตอนไหน คิดไม่ตก ๘๐.อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย....เพียงพลิ้วกับเฌอมาลย์ก็เลยช่วยกันเก็บกวาดอุจจาระลิงให้เป็นที่เรียบร้อย บ๊ะ อย่าให้เจอตัวนะ จะตีเสียให้เข็ด
๘๑.ลาก่อนเมืองลิง....ห้าโมงเย็นที่ฉันต้องขึ้นรถกลับบ้านแล้ว เหมือนไม่อยากกลับเลย คุยอ้อยอิ่งจนรถตู้โทรตาม ถึงได้กระหืดกระหอบมาขึ้นรถ ๘๒.ร้อนตับแลบ......ด้วยการที่ขึ้นรถกลางทาง ทำให้ที่นั่งเต็มทำให้ ฉันเป็นคนสุดท้ายเลยได้นั่งหลังรถตู้ อากาศร้อนอบอ้าว ว้อดก้าก็ออกฤทธิ์ นั่งแทบไม่ติด อดทนๆ เดี๋ยวก็ถึงบ้าน ๘๓.กระเด้ง กระเด้ง....ถนนก็ไม่ดี นั่งอยู่ข้างหลังอีกต่างหาก ทำให้ไม่ได้นอนเลยทั้งที่ง่วงก็แสนง่วง จะสัปหงกทีไร รถก็ตกหลุมทุกที เอาเป็นว่าไม่นอนก็ได้ งอนแล้ว ๘๔.คนเดียวบนรถตู้.......ผู้โดยสารส่วนใหญ่ลงม.บูรพาและศรีราชา ทำให้ฉันเป็นคนเดียวที่ลงปลายทาง ก็กลัวอยู่นะ ถึงแม้ว่าจะมีหน้าตาเป็นอาวุธก็ตาม แต่ก็เพื่อนๆก็โทรมาถามว่าถึงไหนแล้วอยู่เป็นระยะๆ ๘๕..กลัว.....หวาดผวาอยู่เล็กน้อยที่คนขับรถบอกขอจอดเติมแก๊สแล้ว จะสี่ทุ่ม เดี๋ยวปั๊มปิด พอรถจอดเติมน้ำมัน เพียงพลิ้วก็รีบลงจากรถ รอให้เติมเสร็จก่อนแล้วค่อยขึ้นเดินทางต่อไป เดี๋ยวก็ถึงแล้ว ๘๖.ถึงบ้านแล้ว....สามทุ่มครึ่งพอดีที่ถึงบ้านอย่างปลอดภัย เพียงพลิ้วอาบน้ำเสร็จก็เตรียมตัวนอน ไวท์ลิลลี่ก็โทรมาถามว่าถึงหรือยัง คนอื่นถึงบ้านกันแล้ว ว่าแล้วเราก็แยกย้ายกันพักผ่อน หลับเป็นตายเลยทีนี้ ๘๗. ภารกิจแรก.......ตื่นเช้ามางานแรกที่ทำคือลงรูปในเฟสบุ๊คให้สาวๆห้าเจ้าจอมได้ชื่นชมความงามของตัวเอง สวยใช่ไหมล่ะ ๘๘.ร้อยเรื่องไปเมืองลิง......เพียงพลิ้วตั้งใจจะเขียนเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนไปถึงเมืองลิง พยายามจะเก็บข้อมูลต่างๆให้ครบถ้วน ให้สมกับเป็นทริปข้ามปีที่เราได้วางแผนไว้ แต่กระนั้นรายละเอียดปลีกย่อยยังเก็บไม่หมดอยู่ดี ๘๙.ความทรงจำ......รูปถ่ายเป็นเครื่องเตือนความจำได้อย่างดี ทุกครั้งที่เราได้ดูรูปที่เราไปเที่ยวด้วยกันมา พวกเราก็มีความสุข ประสบการณ์ที่เราได้ทำร่วมกันทำให้พวกเรายิ่งรักและเข้าใจกันมากขึ้น ๙๐.ยาแก้ปวด.................พี่ยายังคงเป็นเจ้าบ้านที่น่ารัก ให้การต้อนรับพวกเราเป็นอย่างดี รีบทำงานให้เสร็จเพื่อต้อนรับ แม้ในวันที่สอง พี่ยายุ่งก็ยังจะให้น้องขับรถพาพวกเราไปเที่ยว พวกเราประทับใจและซึ้งใจในน้ำใจของพี่ยาเสมอค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
๙๑.แก๊งค์บ้านนอก......พวกเรารับรู้ถึงความห่วงใยและความผูกพันของสมาชิกในกลุ่มนี้ พี่ดูแลน้อง น้องดูแลพี่ ขอบคุณนะคะที่ไปเที่ยวงานวังด้วยกัน
๙๒.จอมโวยวาย......ขอบคุณสำหรับการเป็นเจ้าบ้านที่รู้ใจ เอาใจใส่เลี้ยงดูปูเสื่อด้วยดีมาตลอด งานนี้ไม่ได้โวยวายเลยค่ะ ทอดมันหน่อกะลาอร่อยถูกใจไหมคะ วิเคราะห์อุจจาระลิงกันต่อเรา อิอิ ๙๓.จอมเบี้ยว.....ขอบคุณพี่หยีที่ไม่เบี้ยว ไปเที่ยวด้วยกันอย่างสนุกสนาน ขอให้พี่หยีมีกำลังใจที่ดี อย่ากังวลนะคะ พวกเรายังอยู่เคียงข้างและเป็นกำลังใจให้เสมอ ๙๔.จอมวางแผน...งานนี้คุณรีสวยนะคะ ใส่ชุดไทยสวยงาม สมเป็นกุนละสตรี ไม่ใช่กุลสตรีจ้ะ แล้วไปเที่ยวเกาะกันใหม่นะคะ ๙๖.จอมเสียบ....ปีชงของแท้เลยนะคะทริปนี้ คราวหน้าเอาใหม่ พี่จัดการให้ ขอบคุณที่เป็นไกด์พาทัวร์เกาะเกร็ดและไปเที่ยวเมืองลิงด้วยกัน ขอโทษที่พี่เหยียบน้องสาวจ๋านะคะ พี่ไม่เห็นจริงๆจ้ะ ไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะ ๙๗.จอมบงการ....งานนี้ไม่ค่อยได้บงการอะไรเลย แต่ก็กลับมาพร้อมความสุขสนุกสนานเหมือนทุกครั้งค่ะ ๙๘.คนเมืองลิง......ขอบคุณและดีใจที่ได้รู้จักและรักกัน ๙๙. ประทับใจ....ทริปนี้ สนุก อิ่มอร่อย ครบรสชาติ แต่ได้เมาส์มอยกันน้อยไปก่อน แต่พวกเราก็จดจำบรรยากาศได้เสมอ ๑๐๐. แล้วพบกันใหม่............รวมพลห้าเจ้าจอมติดเกาะกลางปีนี้ แล้วพบกันใหม่นะคะสาวๆ ขอเวลาแก๊งค์ลูกหมูลดน้ำหนักก่อนนะคะ แล้วพบกันใหม่จ้า
ตั้งแต่จำความได้ ญาติของฉันล้วนแต่ได้รับฉายาว่า “ปากลำโพง” เนื่องจากว่าพวกท่านทั้งหลายเสียงดังกันมาก คุยกัน หรือเรียกกันได้ยินกันไปทั้งคุ้มบ้านเลยทีเดียว เรื่องเสียงดังนี้ได้รับตกทอดมาถึงฉัน ท่ามกลางความแปลกใจของพ่อแม่ที่ค่อนข้างเงียบและพูดน้อย กลับบ้านเมื่อปลายเดือนตุลาคมที่ผ่านมานี้ เล่นกับหลานๆเสียงดังทุกเย็น จนชาวบ้านนึกว่าคนทะเลาะกันต้องรีบยกโขยงมาดู ก่อนกลับมาทำงาน พ่อยังพูดว่า “คงเงียบเหงากันทั้งตระกูลเลยทีนี้” ด้วยความที่ฉันเสียงดัง ฉันไม่จำเป็นต้องใช้ไมโครโฟน กลัวไมโครโฟนสุดฤทธิ์ ตอนเรียนประถม คุณครู มอบหมายให้รายงานข่าวหน้าเสาธง ฉันก็เลือกรายงานข่าวแค่ว่า ใครทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เมื่อไร แค่นั้นเอง ตอนเรียนมหาวิทยาลัยฉันไม่ชอบมากๆวิชา “ Specch Training” การพูดในที่สาธารณะมักจะเป็นเรื่องน่าอายสำหรับคนขี้อาย และไม่ขี้โม้อย่างฉันเสมอ แม้แต่การร้องเพลงคาราโอเกะ ฉันยังไม่ค่อยชอบเลย แต่โชคชะตามักจะกลั่นแกล้งฉันในช่วงสองสามปีมานี้ งานแรกงานเลี้ยงคริสต์มาสและฉลองปีใหม่ของที่ทำงาน ฉันได้รับคัดเลือกให้เป็นพิธีกรคู่กับน้องใหม่คนหนึ่ง ปฏิเสธทั้งน้ำตาก็ยังไม่รอดจากงานนี้ จำได้ว่าคนที่เคยเสียงดัง กลับเสียงสั่น ต้องอาศัยไมโครโฟนช่วย งานนั้นได้รับการยกย่องว่าเป็น “พิธีกรสุดยอด” เพราะว่าไม่ว่าใครจะทำอะไร คำชมที่หลุดออกจากปากโดยไม่ได้เตรียมในสคริปต์คือ “สุดยอดมากค่ะ” และแล้วงานนั้นก็ผ่านไปด้วยดี พร้อมกับฉันได้รับรางวัลใหญ่ในการจับสลากของขวัญ นั่นคือทองคำนั่นเอง ได้รับรางวัลใหญ่ครั้งแรกในชีวิตต้องแรกด้วยการถือไมโครโฟนหรือนี่ หลังจากที่ฉันได้แสดงฝีปากมาหนึ่งครั้ง ครั้งที่สองและสามก็ตามมา ซึ่งทั้งหมดฉันจะไปขอร้องพิธีกรมืออาชีพ หรือผู้มีใจรักงานด้านนี้มาแทนเสมอ แต่มีข้อแม้ว่าฉันจะเขียนสคริปต์ให้ หลังๆมา ทำไมถูกเรียกใช้บ่อยก็ไม่รู้ เพื่อนที่ทำงานบอกว่า “เพราะว่าพูดน้อย พลาดน้อย เจ้าภาพเลยชอบ” ฉันควรจะภูมิใจไหม เจ้าภาพช่างไม่รู้เลยว่าที่ฉันไม่พูดมากนี่เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี ส่วนอีกคนบอกว่า “พิธีกรชุดแต่งกายดีเด่น” ปีนี้ถูกเรียกใช้บ่อยจนผู้ทำหน้าที่แทนเริ่มรับงานไม่ไหว ต้องให้ลงสนามเองบ้าง ครั้งที่สองที่จะต้องขึ้นเวทีเองก็คือ งานลอยกระทงของปีนี้ ว่าจะประกวดนางนพมาศสักหน่อย อดเลย ปฏิเสธก็แล้ว หาตัวแทนก็ไม่ได้ จึงจำใจรับหน้าที่นี้มาด้วยความคิดหนัก เฮ้อ ดูเหมือนว่าดวงพิธิกรฉันจะสมพงษ์กับชายหนุ่มที่ชื่อ “บอย” ครั้งแรกก็ “บอย” ครั้งที่สองก็จะเป็น “บอย” ฉันได้แต่ภาวนาและเตรียมตัวเพื่อให้งานนี้ผ่านไปด้วยดีเหมือนครั้งแรก แต่มั่นใจว่าความประหม่า ตื่นเต้นยังมีอยู่มาก แต่อย่างไรก็ดี ฉันเชื่อว่า “การเตรียมความพร้อมมาอย่างดีเท่ากับได้ชัยชนะมาครึ่งหนึ่งแล้ว”
หลังจากอ่านกระทู้ “14 ตุลา..มีนัดกับอัลมิตรากันดีไหม” เพียงพลิ้วก็คุยกับเพื่อนห้าเจ้าจอมว่าใครจะมาเที่ยวได้บ้าง เพื่อนๆต่างก็บอกว่าติดภารกิจกัน เพียงพลิ้วก็ลังเลเหมือนกันที่เหล่าเจ้าจอมจะไม่มาเที่ยวด้วย ก็คิดถึงนี่นาทั้งทีเราเพิ่งเจอกันเมื่ออาทิตย์ก่อนเอง แต่ไหนๆพี่ๆทั้งหลายก็เคยเจอหน้าตากันมาหมดแล้ว พี่อ้อย ร้อยฝัน ก็เคยเจอกันเมื่อปี 2548 ที่ระยอง ก็นับถือกันเป็นพี่ช้างกับน้องช้าง ก็อุตส่าห์จะมาด้วย ไม่ได้เจอกันกันแล้ว ต้องไปเจอพี่ช้างสักหน่อย ส่วนพี่กุ้งหนามแดง พี่แก้วประภัสสร พี่กิ่งโศก พี่อัลมิตราก็เพิ่งจะเจอกันมาตอนไปเที่ยวอัมพวาที่แสนจะสนุก อิ่มอร่อยตลอดทริป แล้วยังจะได้เจอน้องกวีปกรณ์และลุงดาวศรัทธาเป็นครั้งแรกอีกด้วย แค่คิดก็สนุกแล้ว 14 ตุลาคม 255 เพียงพลิ้วตื่นแต่เช้า รีบโทรหาพี่อ้อยว่าถึงไหนแล้ว เสียงพี่อ้อยบอกว่า เพิ่งเลยฉะเชิงเทรา เพียงพลิ้วก็เลยใจเย็น ตื่นมาทำขนมจีนน้ำยาเจตามคำเรียกร้องของแฟนคลับ ลูกชิ้นกำลังจะลอยแล้ว กำลังจะได้กิน พี่อ้อยก็โทรมาว่าถึงแล้ว เพียงพลิ้วกับน้องก็เลยไปรับพี่อ้อยมาเข้าที่พัก ให้พี่อ้อยนอนพักผ่อนก่อน แล้วค่อยตื่นมาอาบน้ำและกินข้าวเตรียมตัวไปเที่ยว เราไปรอน้องกรตามเวลานัดหมาย มองรถที่ผ่านไป พร้อมลุ้นว่าคันไหนนะ และแล้ว รถคันหนึ่งถอยหลังกลับมา เราก็เลยเดินไปหาด้วยความมั่นใจว่า “ใช่แน่ๆ” และในที่สุดก็ใช่จริงๆ
บรรดานายแบบและนางแบบก็ได้พบกัน ต่างก็แนะนำและทักทายกันพอหอมปากหอมคอ พี่กุ้งเจอน้องกร น้องกรเจอพี่กุ้ง เขาต่างมาเพื่อกันและกันในงานนี้ แล้วก็เริ่มภารกิจสำคัญ แชะ เชะ แชะ โชคดีที่วันนี้ฝนไม่ตกไม่งั้นก็ แฉะ แฉะ แฉะ (ตอนที่กำลังเขียนอยู่นี้วันที่ 15 ตุลาคม 2555 เวลา 15.40 น. ฝนกำลังตกค่ะ)
พวกเราเริ่มทำงานกันตามกำลัง เพียงพลิ้วอาสาเป็นตากล้องสมัครและ นางแบบสมัครเล่น โดยมีอัลมิตราและกวีปกรณ์เป็นนางแบบนายแบบมืออาชีพ ส่วนพี่กุ้งหนามแดงไม่ค่อยชอบถ่ายรูป แต่ก็ไม่วายมีรูปถ่ายมาเยอะพอสมควรในงานนี้ พี่ร้อยฝันก็ถ่ายรูปบ้าง
งานนี้กล้องเพียงพลิ้วมีรูปพี่อัลมิตราเยอะมาก เพราะว่าเธอเป็นนางแบบมืออาชีพ สามารถแอ็คชั่นได้ทุกท่า เพียงพลิ้วก็เลยสนุกถ่าย พร้อมกับยื่นกล้องให้น้องกรช่วยถ่ายเป็นระยะ แล้วตัวเอง แว้บไปเป็นนางแบบ งานนี้น้องกรน่ารักมาก เป็นทั้งคนขับรถ ตากล้อง นายแบบ น่ารักมากมาย
พี่กุ้งหนามแดงผู้ไม่ชอบถ่ายรูปแอบแซวพี่อัลมิตราว่า “เธอเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ” จากหลักฐานและพยานที่ปรากฏและรวบรวมได้ เราคงปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่าที่พูดนั้นเป็นความจริง
สถานที่แห่งนี้เหมาะกับผู้รักศิลปะละชื่นชมการถ่ายรูปมาก เมื่อวานเป็นวันอาทิตย์ทำให้มีคนเยอะมากพอสมควร บางรูปจะต้องรอคิวถ่ายรูปกันเลยทีเดียว บางรูปดูรูปแล้วสงสัย “ทำไปได้อย่างไร”
เราถ่ายรูปหมู่บ้าง เดี่ยวบ้างตามความพอใจ และแล้วพี่อ้อยถูกถูกแซวว่าใส่กางเกงขาก๊วย เสื้อยืด สะพายย่าม เดินทางมาจากชัยภูมิเพื่อมางานนี้โดยเฉพาะ ก็ได้พบรูปภาพที่สร้างมาเพื่อพี่ช้างและน้องช้างโดยเฉพาะ เราชวนกันเข้าโขลง แล้วถ่ายรูปด้วยกัน แต่พอถ่ายเดี่ยวแล้ว เราก็รู้ว่า พี่อ้อยใส่ชุดนี้แล้วเหมาะมาก เหมาะกับการเป็นครวญช้างนั่นเอง
ภาพถัดมาก็ยังเหมาะกับพี่อ้อยอีกเช่นกัน ภาพปราสาทหินโบราณเข้ากับชุด แต่ว่านางแบบมืออาชีพของเราหรือจะยอมแพ้ ยังแอ็คชั่นได้ทุกที่เหมือนเดิม
นางแบบมืออาชีพอย่างพี่อัลมิตราสามารถทำอะไรได้ทุกอย่างเพื่อการถ่ายรูป ไม่รู้ว่าพี่อิมได้ค่าตัวเท่าไร ^_^ เพียงพลิ้วเสนอซีนให้ พี่อิมก็ทำตามหมดเลย ทั้งรองเท้าตกน้ำ ทั้งตกน้ำให้พี่กุ้งช่วย แล้วยังเสนอซีนเอง ให้ทำหมวกตกน้ำ เพียงพลิ้วสนองตาม โดยหมวกลงน้ำให้ถ่ายทันที เรียกกันว่า ทำงานกันเป็นทีมเลยทีเดียว
ณ ที่แห่งนี้ เหมือนเราได้ไปเที่ยวในหลายสถานที่ สวนสัตว์ เมืองโบราณ แล้วยังมีมัมมี่(แมว)อีกด้วย พี่กุ้งกับพี่อ้อยก็น่ารัก อุตส่าห์ไปทำหน้าแมวให้เพียงพลิ้ว พี่อ้อยทำเหมือนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ภาพนี้ดูเหมือนว่าปู่กิ่งจะถูกรุมสกรัมโดยพี่แบมและพี่อิม มุมนี้ พี่อิมบอกว่าถ้าไม่ได้ถ่าย จะไม่ยอมกลับ เราก็ได้ส่องหลุมดำ หาขุมทรัพย์ฟาโรห์กันสมใจ
เราขึ้นมาชั้นสองกันแล้ว นางแบบของเรายังมีเรี่ยวแรงอยู่ ยังโพสต์ท่าได้ตลอด ไม่มีเหนื่อย
มาถึงมุมผีเสื้อและนางฟ้า พี่อ้อยกับพี่กุ้งก็หายไปจากวัฏจักร คำพูดสุดท้ายที่แจ้งไว้คือ “มุมนี้ไม่เหมาะกับพวกพี่”
ดูเหมือนว่าพี่แบมจะเจอเพื่อน และพี่กิ่งโศกจะเจอของโปรดเข้าแล้ว ^_^ ส่วนน้องกรทำท่าได้ถูกใจพี่มาก
หลังๆมา ดูเหมือนว่าเพียงพลิ้วจะเริ่มเหนื่อย โยนกล้องให้น้องกรไปชั่วคราว โดยมีพี่อิมเป็นนางแบบ
ใกล้จะถึงทางออกแล้ว ถามหาพี่อ้อยกับพี่กุ้งก็รู้แล้วว่าหมดแรง ออกไปรอที่จุดนัดพบ แต่พวกเรายังคงมีแรงอยู่บ้าง ขอต่ออีกหน่อย นักหมาย 11.45 น. นี่แค่ 10.55 น. เอง
และแล้วนางแบบของเราก็หิว ต้องรีบไปแล้ว เดี๋ยวลุงดาวจะรอนาน วันนี้มีขบวนแห่เจ้ากินเจที่พัทยาด้วย เดี๋ยวรถจะติด เราก็ถ่ายรูปอีกนิดหน่อยแล้วรวมพลกันไปสัตหีบด้วยท้องที่ร้องจ๊อกๆ รอการเติมเต็ม รถของเรามีสมาชิกเพิ่มอีกหนึ่งคนคือพี่กุ้งหนามแดง ในรถไม่มีเสียงเงียบเลย ขาไปสัตหีบ คุยกันสนุกสนานตลอดทาง
ในที่สุด เราก็มาถึงร้านพอพุงของลุงดาว ลุงดาวออกมาต้อนรับ พี่อิมก็แจกของฝาก ของขลังกับเสื้อโปโลสีชมพูให้ทุกคน เดี๋ยวเพียงพลิ้วจะใส่นะคะ ตอนนี้พุงยังไม่ยุบ อิอิ
คุณป้าใจดีทำอาหารอร่อยมากค่อยๆนำเสนออาหารทีละอย่าง ปูนึ่ง ปลาทอด ปลาหมึกไข่เค็ม ไข่เจียวเห็ดนางรม ต้มยำทะเล พล่ากุ้ง อะไรอีกนะ เพียงพลิ้วดูไม่หมด เยอะเกิน
คุณลุงดาวทำกาแฟ คุณป้าทำอาหาร พวกเรารอกิน เจ้าของบ้านน่ารักที่สุดค่ะ เพียงพลิ้วก็ถ่ายรูปรอ
ได้เวลาทานอาหารแล้ว เพียงพลิ้วกินเจ แต่ก็ทานร่วมโต๊ะกับเพื่อนๆได้ค่ะ ทุกคนดูมีความสุขในการกินมาก น้องกรก้มหน้าก้มตาคุยอย่างเดียว ข้าวหมดไปสามจาน พี่อ้อยกินข้าวเสร็จแกะปูไปอีกสี่ตัว ต่อด้วยไอศกรีม หลักฐานมีอย่างชัดเจน
อาหารที่คุณป้าเตรียมสำหรับเพียงพลิ้วที่กินเจอยู่คนเดียว ซุปผักโขม ผัดผักเจ็ดสี สเต๊กเต้าหู้ ทุกเมนูรับประกันความอร่อยค่ะ ไว้ออกเจ เพียงพลิ้วจะไปใหม่นะคะคุณป้าขา ไม่รู้อาหารที่คุณลุงเตรียมให้เยอะแค่ไหน แต่เราใช้เวลากินกันสองชั่วโมงค่ะ เรา(น้องกร พี่กุ้ง พี่อ้อย+กานต์)ลงมติว่าควรจะเปลี่ยนชื่อร้านเป็น ร้านลงพุง หรือร้านล้นพุงค่ะ เพราะว่าเราอิ่มกันทั้งคืนเลยค่ะ
ถึงตอนนี้แบตเตอรี่กล้องเพียงพลิ้วหมดพอดี ต่อไปไม่ได้ถ่ายแล้ว ต้องพึ่งมือถือ คุณลุงคุณป้าพาไปไหว้เสด็จเตี่ยบนเขา รองเท้าเพียงพลิ้วขาดที่นั่น (ขาดทุกงาน) คุณลุงพามาซื้อที่หาดเตยงาม แล้วเราก็ร่ำลาคุณลุงคุณพ่อผู้ใจดีและน่ารัก แล้วเราก็ไปไหว้พระต่อที่วัดญาณ แล้วไปต่อที่สวนองุ่น เพียงพลิ้วต้องพึ่งพากล้องพี่อ้อยที่ปานนี้ไม่รู้จะถึงบ้านหรือยัง เสร็จจากสวนองุ่นไม่พอ เรายังมาต่อที่ตลาดน้ำสี่ภาค พัทยา มาถึงก็ค่ำแล้ว เดินดูของเล็กน้อยเราก็กลับกัน อยากให้เห็นสภาพตอนไปกับตอนกลับจัง ตอนมาสวยกันเชียว ขากลับเริ่มหมดสภาพ อิอิ ถึงเวลาแยกย้ายกัน พี่แบมแจกว่านรวยไม่เลิก (ฤกษ์ (ไม่ได้ล็อกอิน)) พี่แบมบอกว่าทุกคนจะปลูกให้งานออกดอกได้ไม่เท่ากัน น้องคนที่นั่งสมาธิคนหนึ่งปลูกแล้วออกดอกบ่อยมาก ทำเอาเราเครียด กลัวต้นไม้จะไม่ออกดอก ของใครออกดอกบอกเพียงพลิ้วด้วยนะคะ อิอิ ทุ่มตรงได้เวลาแยกย้าย น้องกรนำทางพี่ๆไปที่มอเตอร์เวย์ แล้วเราก็แยกทางกันกลับบ้าน น้องกรมาส่งเพียงพลิ้วกับร้อยฝัน แล้วเราก็ไปซื้อตั๋วสำหรับวันนี้ แล้วไปตลาดอาหารอะไรกินกันหน่อย เผื่อหิว ทั้งที่ตอนนั้นยังอิ่มอยู่เลย เพียงพลิ้วกับร้อยฝัน(พี่ช้าง+น้องช้าง)ทานข้าวเย็นด้วยกันและก็พักผ่อน พี่ช้างดูเหนื่อยมาก ปวดขาจากการเดินทางไกล แล้วยังต้องเดินทางกลับ เราเลยนอนไวหน่อย เพียงพลิ้วก็ไปส่งพี่อ้อยขึ้นรถกลับบ้านแล้วมาประชุมต่ออีกสองชั่วโมง แล้วก็มาเขียนบันทึกความประทับใจจากการเที่ยวครั้งนี้ ขอบคุณเพื่อนร่วมทริปทุกท่านค่ะสำหรับความสนุกสนาน สำหรับความทรงจำที่น่าประทับ สำหรับอาหารอร่อยๆ เราได้ทำบุญร่วมกันแล้ว ต่อไปคงได้พบกันอีกค่ะ ^__^
“ไปทะเลกันไหม ไปกระโดดกัน” จอมโวยวายชวนเพื่อนไปเที่ยวเมื่อเดือนที่แล้ว หลังจากที่ประชุมปรึกษาหารือกันแล้ว วันนั้นวันนี้ ที่โน่นที่ไหน ใครไปบ้าง เราก็ได้ข้อสรุปกันว่าเราจะไปเที่ยวเกาะเสม็ดกันช่วงวันแม่ มีนางแบบสามจอม เราจะไปพักผ่อน ไปถ่ายรูปกระโดดกัน ก่อนถึงวันสามสี่วันจอมเสียบทางนนทบุรีก็มีวี่แววว่าจะเปลี่ยนเป็นจอมเบี้ยวชั่วคราวก็เลยโดนจอมบงการบงการว่านี่คือไฟท์บังคับก่อนหยุดยาวพักเรื่องเที่ยวเก็บตังค์ก่อน ค่อยไปเที่ยวกันใหม่ ช่วงนี้เที่ยวกันดุเหลือกัน
สุดท้ายเราก็ได้พบกันวันที่ 11 สิงหาคม เพียงพลิ้วรอเพื่อนๆที่ท่าเรือเพ ไปซื้อเสบียงตุนไว้ก่อนกลัวอด ไปติดเกาะเดี๋ยวไม่มีอาหารให้กิน พอมาถึงสาวๆก็หอบหิ้วกระเป๋าใบใหญ่กันมาคนละ 2-3 ใบ เตรียมเสื้อผ้า เครื่องประดับมากันเป็นสิบชุดแน่ๆ แล้วเราก็หอบหิ้วกระเป๋าพร้อมเสบียงขึ้นเรือกัน จอมโวยวายของเราก็ทำหน้าที่โวยวายว่าหนัก กลัวไม่มีอาหารบนเกาะหรืออย่างไร น้ำก็หิ้วไปด้วยเพราะว่าเพียงพลิ้วงก กลัวได้ซื้อของแพง ในที่สุดเราก็ไปถึงเกะตอนบ่ายแก่ๆด้วยอาการเมาเรือกันถ้วนหน้า
เราเข้าที่พักกัน อยู่ในห้องแอร์เย็นๆกันสักพักแล้วก็เปลี่ยนชุดออกมาถ่ายแบบกัน ห้องพักของเราเพิ่งทำใหม่ แอร์เย็นชื่นใจ แต่เดินขึ้นเขามาหน่อย เหมือนบ้านนางเอกในหนังเกาหลีเลย
วันแรกเราได้สำรวจอ่าววงเดือนว่ามีอะไรบ้าง เราตระเวณถ่ายรูปกันจนเย็นเลย จนได้เวลาอาหารเย็น ด้วยความหิว เราเลยลืมทำพิธีการถ่ายรูปอาหารก่อน พอนึกได้อาหารก็เกลี้ยงหมดแล้ว จะถ่ายสภาพอาหารหมดก็กระไรอยู่ (ที่จริงถ่ายมานะ แต่อายที่จะให้เห็น)
เราได้กินส้มตำเสื้อยิ้มยาก กล้วยหอมทอดที่ขึ้นชื่อของอ่าวนี้ ไม่รู้อร่อยไหม แต่หมดเกลี้ยง
หลังจากพวกเราทานข้าวเย็นกันแล้ว เราก็กลับมาที่ห้องมา มาอาบน้ำแต่งตัว เป่าเค้กวันเกิดผู้ติดตามของเรา ทั้งเค้กและเครื่องดื่มอร่อยมา แม้นจะแพงเป็นพิเศษ นางแบบของเราค่าตัวแพงอยู่แล้ว ไม่เกี่ยวเรื่องค่าใช้จ่าย (กลับไปกินแกลบกันที่บ้าน)
ไปเที่ยวคราวนี้ เราตื่นกันแต่เช้า ผิดปกติวิสัย เราได้เห็นดวงอาทิตย์ขึ้นทั้งสองวัน ถ่ายรูปกันสนุกสนาน อากาศดีๆ พักผ่อนกันอย่างเต็มที่
ไปคราวนี้ ได้เล่นน้ำตั้งสามรอบ สองเช้า หนึ่งเย็น สนุกสนานกันถ้วนหน้า
ที่นี่ เรามีวิวให้ถ่ายรูปเยอะแยะ มีดอกไม้ มีทะเล มีชิงช้า เหล่านางแบบคร้านไปเที่ยวที่อ่าวอื่นก็เดินวนอยู่ที่เดิมๆ ถ่ายแบบซ่อมเป็นว่าเล่นเลยทีเดียว
เรียกว่าถ่ายซ่อมกันจนคุ้มค่าเมาเรือเลยทีเดียว จักรยานคันเดิมชิงช้าที่เดิม นางแบบคนเดิม เสื้อผ้าชุดใหม่ อิอิ
ไปเทียวกันสองวัน นางแบบของเรายังเหลือชุดที่ยังไม่ได้ใส่อีกคนละ 2- 3ชุดเลยกัน
นับว่าโชคดีของเราที่เราไปไม่เจอพายุ อากาศสดใส ได้ไปกับเพื่อนๆที่น่ารักในบรรยากาศดีๆ ได้กินมาม่าเป็นบางมื้อก็แสนจะอร่อย กะเพราหมูจานละ 80-90 บาทก็แสนจะอร่อย สเต๊กที่นี่ก็อร่อยในข้าวโพดปิ้งด้วย ได้ดูควงพลองไฟด้วย
สองคืนหนึ่งวัน เราได้ใช้เวลาที่นั่นกันอย่างคุ้มค่า กินเที่ยว พักผ่อน และแล้วก็ถึงเวลาที่เราต้องกลับ ขากลับเราก็ยังเมาเรือกันอยู่ดี ขากลับมีคลื่นมากกว่าขาไป ทำให้เกิดอาหารเยอะเหมือนกัน พอขึ้นจากเรือเราก็แวะซื้อของฝากเล็กน้อย ก่อนแยกย้ายกันขึ้นรถตู้กลับบ้าน
กินอาหารตุนไปเยอะแล้ว ไว้คราวหน้าเจอกันใหม่นะคะสาวๆ ขอนางแบบคนนี้ไปทำหุ่นก่อน อวบกว่าเพื่อน อิอิ ไว้เจอกันใหม่ค่ะ คราวหน้าคงครบองค์ห้าแน่เลยค่ะ ไว้ไปเลี้ยงไอติมจ้า
“ทำไมกลับบ้านบ่อยจัง” เสียงพี่ๆเพื่อนร่วมงานของฉันทัก เมื่อได้รู้ว่าฉันจะกลับบ้านอีกแล้ว “ก็หนูคิดถึงบ้าน คิดถึงหลานๆ” “นึกว่าคิดถึงแม่ ไอ้ลูกแหง่” เสียงพี่ๆแซว ฉันก็ยอมรับว่าฉันค่อนข้างจะติดแม่ ติดตั้งแต่เด็กแล้ว เวลาที่ฉันกลับจากโรงเรียนแล้วไม่เจอแม่ ฉันจะหงุดหงิดมาก เดินหาแม่ทั่วหมู่บ้านจนเจอถึงจะสงบลงได้ แต่พอโตขึ้นมา แม่ก็มีเวลาให้ฉันน้อยลงเพราะต้องไปยุ่งวุ่นวายเรื่องของลูกๆคนอื่นๆ ฉันก็โตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว เราจึงห่างเหินกันไปบ้าง บางครั้งฉันก็แอบน้อยใจว่าแม่รักฉันไม่เท่ากับคนอื่น แต่แม่ก็บอกว่า”แม่รักลูกเท่ากัน แต่ห่วงและใส่ใจคนที่มีปัญหามากกว่า” ฉันไม่ค่อยเข้าใจหรอกตอนนั้น จนกระทั่งได้ลงมือช่วยกันแก้ปัญหากับแม่ ฉันจึงเข้าใจความรู้สึกของแม่ และเป็นที่ระบายและที่ปรึกษาของแม่ แม้ว่าไม่อยู่กับแม่ แต่เราก็ได้คุยกันทุกวัน ฉันมีความสุขเวลาที่แม่มีความสุข และฉันทุกข์เวลาที่แม่ไม่สบายใจ แม่ผู้เคยเข้มแข็งกลับมาอ่อนไหวตอนที่อายุมากแล้ว ฉันจึงต้องกลับบ้านบ่อยๆไปกอดแม่
ฉันเชื่อว่าไม่ใช่แต่แม่ที่มีความสุขเวลาที่ลูกๆกลับบ้าน ฉันกับน้องชายก็มีความสุขเช่นกัน เราจึงมักจะกลับบ้านพร้อมกันเสมอ พ่อกับแม่ยิ้มเวลาที่เห็นหน้าลูก ได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน เราซื้อของที่บ้านเราไม่มีไปฝากพ่อแม่พี่น้องของเรา แม่กับพี่สาวของเราก็ได้เตรียมอาหารพื้นบ้านแสนอร่อยที่เราชอบ ที่เราอยากกินมาให้เรากินเสมอ เรียกว่าอยากกินอะไรก็ได้กิน เวลากลับบ้านเราจะแบกน้ำหนักกลับมาทำงานเสมอ
อาหารที่แม่กับพี่สาวทำให้เรากิน จะปรุงจากพืชผักที่มีอยู่ในสวนครัวบ้านเรา แม่กับพี่สาวเป็นคนขยัน มือเย็น ปลูกอะไรก็งาม แตกต่างจากฉันลิบลับเลย ขี้เกียจตัวเป็นขน ปลูกอะไรก็ตาย ว่านหางจระเข้ยังตายเลย
เวลาที่ฉันอยู่บ้าน ฉันกับหลานๆมักจะลงไปลุยแปรงผักของแม่เสมอ แม่ปลูกอะไรไว้ต้องลงไปสำรวจ มีอะไรบ้าง มีลูกไหม กินได้หรือยัง แล้วก็ถ่ายรูปกันเหมือนกับว่าไม่เคยเห็น ทั้งที่เราก็เห็นอยู่บ่อยๆ ดูเหมือนว่าเรามีความสุขมากในการถ่ายรูปมากๆกับการชมสวนของแม่ คราวก่อนที่กลับไปต้นเดือนมิถุนายน หลานน้อยๆก็สนุกกับการลุยแปลงกล้าของคุณป้าจนเละ จนกระทั่งคุณลุงมาเจอถึงได้เลิกเล่นกัน ฉันก็ได้รูปกับลูกฟักเขียวๆแสนสวยมาหลายใบ เมื่อเช้าพี่สาวโทรมาถามแต่เช้าว่าเมื่อไรจะกลับบ้าน ตอนนี้อยากกินฟักกับฟักทองจะแย่แล้ว แต่แม่ไม่ยอมให้กิน แม่ว่ารอลูกสาวหล่ามาก่อน ให้เขาถ่ายรูปก่อนค่อยกินกัน พี่สาวยังกระซิบว่าแม่ได้เตรียมนาไว้ให้ 1 ไร่ให้ลูกสาวหล่ามาดำนา เขาจะได้มีรูปตอนถ่ายตอนดำนา แบบนี้จะไม่ให้ฉันรักแม่ได้อย่างไร
วันนี้ฉันคิดถึงแม่เป็นพิเศษ อีกอาทิตย์เดียวฉันก็ได้กลับบ้านไปกอดแม่แล้ว ฉันรักแม่จัง อยากบอกว่าแม่ขออะไรหนูทำให้ได้ทุกอย่าง ยกเว้นอย่างเดียวเรื่องแต่งงาน....หนูไม่มีสามารถจริงๆค่ะ เวลาที่ถามแม่ว่า “แม่ไม่ชอบเหรอคะที่ให้หนูมาหาบ่อยๆ” แม่ก็จะบอกว่า “แม่อยู่กับหนูไม่นาน พอแม่ไม่อยู่ใครจะอยู่เป็นเพื่อน” อยากจะบอกแม่ว่า “ไม่ต้องห่วงหนูค่ะ พ่อบอกว่าจะอยู่ถึง 99 ปีเลย แล้วหนูก็อยู่คนเดียวได้ อยู่อย่างมีความสุขด้วยค่ะ”
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
Lovings
เพียงพลิ้ว เลิฟ 155 คน
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
Lovings
เพียงพลิ้ว เลิฟ 12 คน
หน้าส่วนตัว
3793
