18 มกราคม 2554 08:58 น.
เพียงพลิ้ว
เกิดมะเส็งวันเสาร์เศร้าดวงจิต
พรหมลิขิตทางรักให้หักเห
ริ้วรอยยอกตอกย้ำเจ็บจำเจ
เพียงโศกเห่จมปลักพิษรักลาม
คงความหมายสายใยไหวรู้สึก
รอยแผลลึกรอยจำย้ำทักถาม
หนาว..สะท้าน..บานปลายขยายความ
เกินหักห้ามโอดครวญหวนหารัก
หนึ่งหัวใจไม่อาจสอยฝันลอยห่าง
ฤาแตกต่างเกินชมไม่สมศักดิ์
แต่เริ่มต้นคนนี้ยังพลีภักดิ์
มิเคยหักห้ามได้หัวใจตน
วาสนาอาภัพรักประจักษ์ได้
ความเป็นไปโชคชะตายากฝ่าด้น
เก็บรอยฝันวันชื่นขื่นยอมทน
สะอื้นหม่นลึกซึ้งคิดถึงคำ
เก็บเพียงช้ำกำไว้ไม่สมหวัง
รากรักฝังล้ำลึกรู้สึกระส่ำ
อีกกี่หน..ทนชอกระลอกช้ำ
เจ็บไม่จำคงเป็นเหมือนเช่นเคย
ต้องลมหนาวผ่าวไหวเหมือนใครอ้อน
ยังอาวรณ์รักคลายเสียดายเผย
หวนวันรื่นชื่นผกาหอมน่าเชย
ลมรำเพยพัดห่างรักร้างโรย