5 สิงหาคม 2553 15:01 น.
เพียงพลิ้ว
ขอบฟ้าฝันพลันหม่นคนตีจาก
รักถูกพรากไร้เยื่อเหลือคนหมอง
เก็บความหลังครั้งเก่าเข้าประคอง
อกเจ้าของรอยยิ้มอิ่มน้ำตา
เมื่อรักหวานผ่านไปไม่หวนกลับ
ห่างลิบลับยังเสียดายตะกายหา
คงจดจำคำอ้อนเว้าวอนมา
ยังมีค่าคู่ควรหวนคะนึง
อดีตหวานกาลก่อนหลอนให้ฝัน
จิตผูกพันรักแท้แต่คนหนึ่ง
เก็บอารมณ์ข่มคิดติดรำพึง
รักเคยซึ้งงามลออต่อฝ่ายเดียว
เสน่หาเวลาผ่านหวานปมขม
หวังลมลมสักวันผันข้องเกี่ยว
ผูกความรักปักฝันใจพันเกลียว
มีกราดเกรี้ยดยามคิดได้...ใครเหลียวแล
ร้าวลมฝนหล่นในใจสับสน
รักของคนถูกลากล้าตีแผ่
ซ่อนอารมณ์ข่มช้ำกรรมผู้แพ้
คงอ่อนแอ...เยี่ยงนี้..ชั่วชีวิต