27 มกราคม 2553 08:37 น.
เพียงพลิ้ว
หนาวฝนแปลกแรกต้องละอองหนาว
อกไหวราวรักเลือนสะเทือนอก
วกวนคิดพินิจนัยใจเวียนวก
คิดไม่ตกฝนแรกแปลกกว่าคิด
ฝนลมไกวใจหล่นปนลมฝน
สิทธิ์ของตนสูญไปเป็นไร้สิทธิ์
พิษความรักสลักแกล้งแข่งฝนพิษ
ร้าวสะกิดอกหมองจนนองร้าว
ร่ายบรรเลงเพลงช้ำเพียรย้ำร่าย
สาวรักร้ายครองไว้เจ็บใจสาว
คราวรักหวานผ่านพรูเพียงครู่คราว
รักแล้วร้าวไม่ลออเลยหนอรัก
ข่มรู้สึกลึกเจ็บยากเก็บข่ม
หักอารมณ์ห้ามใจไม่อาจหัก
ภักดิ์ลึกซึ้งถึงร้ายมิคลายภักดิ์
จมกับดักโศกหอมเตรียมจ่อมจม
20 มกราคม 2553 08:55 น.
เพียงพลิ้ว
ต้องฝนแรกหล่นมาน้ำตาไหล
หลงดีใจคล้ายคนหนึ่งบ่นหา
โปรยคำหวานผ่านลมพลิ้วพรมมา
อกผวาตื้นตันหลับฝันดี
ร้อยคำพากย์ฝากลมห่มใจหวาม
สะดุ้งตามจนขื่นสะอื้นถี่
สำคัญผิดคิดจับรับไมตรี
รู้...ผิดที่ผิดคนหม่นกระไร
ลมเอย...รำเพยหวานเพียงผ่านกล่อม
แล้วหอบหอมรึงรัดมัดอกไหว
สายใยพริ้มอิ่มอุ่นละมุนละไม
คุ้นคำใครเคยเย้าเอ่ยเว้าวอน
รื่นลมโชยโหยหาคารมหวาน
เพียงพลิ้วผ่านหวามไหวทำใจอ่อน
อยากชื่นชมลมวาทไม่ขาดตอน
อย่าตัดรอนหยอกเย้าแล้วเจ้าเมิน
งามฝนปรอยละห้อยถึงคำนึงหา
หลงสัจจาปรายปลิวเพลงผิวเผิน
ผวาไขว่ใจเพริดเตลิดเพลิน
จนยากเกินเรียกนวลหวนคืนเรือน
ฝ่าลมฝนหล่นเช้าเฝ้าคิดถึง
ขอดันดึงต่อไปไม่คลายเคลื่อน
ชื่นพันธะมธุรสมิลดเลือน
มากกว่าเพื่อนก็ได้...ใจยินดี