31 กรกฎาคม 2552 14:10 น.
เพียงพลิ้ว
ฟ้าสีทึมครึ้มฝนคนสะบั้น
ความผูกพันรอบกายคล้ายอยู่ห่าง
เหมือนไร้แล้งแรงใจในเส้นทาง
ดั่งเคว้งคว้างสิ้นหลักพักพึ่งพา
เหมือนเหนื่อยหน่ายคล้ายท้อต่อทุกสิ่ง
หวังแอบอิงไมตรีอันมีค่า
มองทางใดไม่เห็นเซ่นน้ำตา
ยิ่งอ่อนล้าอ่อนไหวใจอ่อนแอ
ฝากคำถามข้ามฟ้ามาทักท้วง
เอาความห่วงโหยหามาตีแผ่
เห็นคุณค่าบ้างไหมในรักแท้
หรือเพียงแค่รู้จักแล้วลักเลือน
รู้สึกดีต่อกันในวันก่อน
ยังอาทรคงมั่นหรือผันเคลื่อน
ค่อนคืนเพ้อละเมอความถามดาวเดือน
วอนฟ้าเตือนหนึ่งใจห่วงใยกัน
คะนึงครวญหวนคำเคยฉ่ำกรุ่น
ไว้เป็นทุนเติมแรงแห่งไฟฝัน
ยังสวยสดงดงามความผูกพัน
แต่ทางนั้นยังเหลือดอกเยื่อใย?
ขอคำตอบปลอบขวัญในวันเหงา
หวังบรรเทาอาการฟุ้งซ่านได้
เพียงกระซิบทุกสิ่งอย่างจริงใจ
อาจร้องไห้หรือยิ้มออกเชิญบอกเลย
15 กรกฎาคม 2552 08:27 น.
เพียงพลิ้ว
ด้วยหัวใจโลดแล่นขาดแก่นสาร
ร้าวทรมานอยากมีรักให้พักฝัน
คอยไถ่ถามตามหามานานวัน
มอบรักนั้นแด่หนึ่งใครไม่เลือนลา
สุดห้วงใจได้รักอย่างหนักแน่น
มิเคยแคลนไฟฝันพันห่วงหา
อุ่นสายใยไมตรีกล่อมชีวา
ปรารถนาสัมผัสรักรัดรึง
คือความหมายประกายฝันอันหวานฉ่ำ
คือรอยจำดวงจิตเฝ้าคิดถึง
คือรู้สึกลึกล้ำร่ำติดตรึง
คือคำนึงจากคนนี้มีต่อใคร
รักแสนรักหนักหนาแต่คราเริ่ม
คอยเติมแต่งห่อห่มอารมณ์ไหว
เพียงแต่เธอผู้เดียวขอเกี่ยวใจ
รักมอบให้ทั้งหมดจรดดวงมาน
ความรักนี้มีใครซึ้งไหมหนอ
หรือต้องรอพึ่งพาปาฏิหาริย์
หวั่นกระอักไฟรักมอดตลอดกาล
คนสงสารเห็นใจเกรงไม่มี
พรมพร่างคำร่ำหอมกล่อมเรือนขวัญ
ขอเกี่ยวพันความหมายอย่าหน่ายหนี
ขอสัมผัสสัจธรรมรักนำชี้
ปลูกไมตรีดอกรักหวานบานหรือโรย
7 กรกฎาคม 2552 08:30 น.
เพียงพลิ้ว
หากฝืนจักยิ่งช้ำ.........................ใจเอ๋ย
รับว่ามิเหมือนเคย......................ห่างแล้ว
ไหวหวานผ่านควรเฉย...............อกนิ่ง
นับแต่วันคลาดแคล้ว..................ดิ่งห้วงอดีตกาล
จมภวังค์จ่อมเศร้า.......................นานวัน
ฟันฝ่าความผูกพัน.......................ยากข้าม
ขัดขืนด่านความฝัน......................พลาดท่า
ตระหนักควรหักห้าม.....................หยุดเพ้ออาลัย
คงเป็นได้เท่านี้............................ความหลัง
นับแต่นาทีชัง..............................ซ่อนหน้า
เหมือนเดิมมิคาดหวัง...................คืนที่
เจ็บบ่อยหมดความกล้า.................เหนี่ยวรั้งใจคน
ความเป็นไปแต่ต้น......................จนจบ
เพียงแค่มิอาจลบ..........................รักร้าว
วันคืนที่ประสบ.............................ชัดแจ่ม
ยากยิ่งถอนตัวก้าว.......................หลุดพ้นสิเนหา
ถึงเวลารับรู้..................................ความจริง
ไออุ่นเคยแอบอิง..........................เหือดแห้ง
เพียงตนพึ่งพักพิง...........ปลอบกล่อม ขวัญเอย
เคืองขุ่นสววรค์แกล้ง.............เท่านั้นโศกศัลย์
วันฝนลาสั่งฟ้า..............................มาถึง
ปลดปล่อยใจรำพึง........................ร่ำไห้
อาลัยแด่รักขึง...............................ปลายแผ่ว
โอดพร่ำทำใจได้...........................เยื่อสิ้นใยสูญ
3 กรกฎาคม 2552 14:03 น.
เพียงพลิ้ว
อารมณ์เพี้ยนเปลี่ยนย้ายหลายกระแส
ใจปรวนแปรหลายทางช่างสับสน
เหมือนเข้มแข็งแกร่งกล้าคำปรารมภ์
คล้ายเป็นคนอ่อนไหวในท่าที
ขี้น้อยใจไร้เหตุผลขี้บ่นด้วย
รูปไม่สวยน่าเมินเดินจากหนี
สิ่งที่เห็นเป็นอยู่ดูไม่ดี
เป็นคนมีสมญาว่าบงการ
บัญญัติกฎกำหนดไว้ให้ใครอื่น
ผู้ขัดขืนกระเด็นเป็นทางผ่าน
ห้าม ห้าม ห้าม ท่องคำสุดชำนาญ
มิอ่อนหวานน่าถนอมเป็นจอมใจ
คอยติดตามความเป็นอยู่ไม่รู้จบ
แต่แรกคบถามอยู่นั่นรักฉันไหม
จู้จี้อยู่เคียงข้างอ้างห่วงใย
ยามห่างไกลฝากลมถามข้ามขอบฟ้า
หัวเราะรื่นชื่นใจใครเป็นห่วง
คนหึงหวงเอิบอิ่มยิ้มเปื้อนหน้า
สะอื้นไหวใครเมินเกินอัตรา
สุดเริงร่ายามเราเข้าใจกัน
ฉันเป็นฉันอย่างนี้ที่ได้เห็น
พอจะเป็นได้ไหมคนร่วมฝัน
มีรักจริงอิงไว้ให้ผูกพัน
ยอมรับฉันได้ไหมหัวใจเธอ
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
2469
