2 มิถุนายน 2552 14:16 น.
เพียงพลิ้ว
เจ็บ..จบ...จากพรากจริงไม่อิงฝัน
ความผูกพันคลายมนต์คนห่างหนี
ถูกมองข้ามความหมายสายใยมี
จนวันนี้เหนื่อยเกินขอเมินรัก
อย่ามาพ้อขอใจให้ความหวัง
คร้านจะชั่งคมคำไร้น้ำหนัก
หวั่นหวานหูเริ่มรู้สึกแล้วยึกยัก
เบื่อจมปลักปวดปร่าล้าคอยใคร
อย่ามาอ้อนวอนว่าท้าเคียงคู่
ก็ทราบรู้เรื่องรักหนักไฉน
เสียเวลามาอ้อนมิอ่อนใจ
เหนื่อยเกินให้อกหมองลองรักลวง
อย่ามาล้อพอให้ใจถลำ
สิ่งพึงจำเคยหวานนั้นผ่านล่วง
เพียงลมปากฝากรักไม่ตักตวง
เกรงตกบ่วงพันธนามิกล้าลอง
อย่ามาเชิญชวนชมคุณสมบัติ
แม้นรึงรัดอย่างไรไม่อาจต้อง
โชคชะตาให้มาพบสบครรลอง
ขีดให้หมองให้ตรอมพร้อมอยู่แล้ว
เธอเป็นเธอ ฉันเป็นฉัน....นั้นแตกต่าง
คนละทางตัดสินใจได้แน่แน่ว
พบ..พลันพราก..ฝากให้เห็นพอเป็นแนว
หายใจแผ่วแต่ไม่พ้อขอรักจริง