29 กันยายน 2551 15:25 น.

. ...กะเพราวุ้นเส้นเจ... .

เทศกาลกินเจเวียนมาแล้ว
เดินตามแนวตั้งจิตคิดกุศล
ปรุงอาหารชั้นดีเป็นศรีตน
รีบสืบค้นตำราอาหารเจ

ผัดกระเพราวุ้นเส้นเห็นเข้าท่า
เร่งจัดหาเครื่องปรุงไวไม่ไขว้เขว
โขลกพริกสดตามปรารถนาอย่าลังเล
แล้วรีบเตร่เด็ดกะเพราเข้าสวนมา

เห็ดหูหนูหาได้ไม่ลำบาก
ประหยัดมากของดีมีคุณค่า
น้ำตาลทรายวุ้นเส้นเด่นโอชา
ซอสเจหาเตรียมปรุงมุ่งแสดง

น้ำมันพืชใส่กระทะกะว่าร้อน
ใส่เห็ดก่อนผัดคนจนดูแห้ง
เติมพริกสดที่ตำทำเครื่องแกง
ชอบร้อนแรงเติมไปไม่กลัวเปลือง

น้ำตาลทรายซอสเจเทลงใส่
ผัดจนได้น้ำขลุกขลิกจนพริกเหลือง
เห็ดสุกดีวุ้นเส้นเติมเริ่มรุ่งเรือง
เดี๋ยวได้เรื่องได้ชิมลิ้มหวานเค็ม

วุ้นเส้นสุกชิมไปได้รสเด็ด
เพิ่มความเผ็ดกะเพราเคล้าข้นเข้ม
ลดความเผ็ดด้วยผักสดเติมรสเต็ม
สุขได้เล็มลิ้มลองของชอบใจ

ผัดกะเพราวุ้นเส้นรสเด่นล้ำ
ชิมหลายคำอร่อยแท้แม่บ่นใหญ่
แม่ครัวกินไม่เหลือเผื่อแผ่ใคร
จงผัดใหม่ แม่พ่อ น้องรอกิน

2970

love

comment

19 กันยายน 2551 07:54 น.

. ...พลบพิไล... .

เฝ้าจดจำน้ำใจที่ได้มอบ
ตามระบอบระบบอย่างครบถ้วน
คอยไถ่ถามความทุกข์-สุขทุกกระบวน
ทุกสิ่งล้วนสื่อเยื่อใยมีให้กัน

ได้ประสบคบหาพึ่งอาศัย
คอยห่วงใยยามเดือดร้อนช่วยผ่อนผัน
มีมิตรดีเหมือนมีทรัพย์นับอนันต์
ทุกสิ่งปันประทับใจไม่โรยรา

หอมประทิ่นกลิ่นมิตรภาพอาบอิ่มฝัน
ความผูกพันผ่องผุดคืบรุดหน้า
ประสบจริงสิ่งดีในชีวา
สิ่งล้ำค่าที่มอบ....ขอขอบคุณ

เพียงสิ่งดีที่ใจอยากให้กลับ
โปรดซึมซับไมตรีเอื้อส่งเกื้อหนุน
ขอเติมแรงแบ่งพลังใจไว้เป็นทุน
มอบไออุ่นให้อิงพักพิงใจ

เจ็บซ้ำซ้ำทำกลุ้มรุ่มร้อนลึก
เคยรู้สึกหม่นหมองจนร้องไห้
ขอวันนี้ความกังวลผ่านพ้นไป
เริ่มต้นใหม่ยิ้มแต้มหน้าสุขอารมณ์

ฝากดาวเดือนเลื่อนลอยงามคล้อยดึก
ฝากรู้สึกถึงปลายฟ้าอย่าขื่นขม
ทุกแดดิ้นสิ้นสุดหยุดจ่อมจม
มาชื่นชมจิตสงบพลบพิไล

1520

love

comment

4 กันยายน 2551 10:06 น.

ความแตกต่างระหว่างกันคนขวัญหาย
เจ็บฝันร้ายรักหรือหลงคนสงสัย
ความรักแท้ค่าแค่ดินคนสิ้นใย
ร้าวร่ำไห้อยู่กับเศร้าตราบเท่านาน

รั้งเวลาฝ่าฟันไปให้นานสุด
หวังยื้อยุดหัวใจนั้นดังฝันหวาน
ดื้อหักดิบหยิบรักปองตามต้องการ
ทรมานไม่ได้มาน้ำตาชื้น

เป็นนางร้ายหมายเลขหนึ่งคนพึงเกลียด
จึงยัดเยียดความตรอมตรมให้ขมขื่น
คนแปรผันมิครั่นคร้ามหวังตามคืน
ยิ่งสะอื้นรักยิ่งพร่างมิร้างลา

หนึ่งคนหนีคนนี้ไล่ไม่ให้ห่าง
ย่นหนทางรักพิลาสสมปรารถนา
เจ็บกี่ครั้งชังกี่คำไม่นำพา
รู้เพียงว่าโลกพิไลเมื่อใกล้กัน