30 ธันวาคม 2551 09:34 น.
เพียงพลิ้ว
ขอลาทีปีเก่าเข้าปีใหม่
ขอพาใจประสบพบความหมาย
ขอพาขวัญนิ่งพิสุทธิ์หยุดเดียวดาย
ขอพร่างพรายพาฝันงามมั่นยืน
อายุเพิ่มเริ่มใหม่ไม่ยึดติด
นำชีวิตเปลี่ยนผันสู่วันชื่น
สิ่งงามล้ำดำเนินไปไม่คลายคืน
ความขมขื่นฝากฟ้าขอลาไกล
อกเคยยอกบอกลาทุกข์นำสุขสู่
ขอเรียนรู้คิดกว้างทางสดใส
ขอสุขภาพเข้มแข็งเหนือแรงใด
สร้างหลักชัยที่ดีแก่ชีวิต
ขอแพรวพราวก้าวไกลในหน้าที่
เป็นคนดีสถิรสถิต
อยู่แห่งใดเป็นสุขไปทุกทิศ
จงสัมฤทธิสมหวังดั่งต้องการ
พร่ำขอพรอ้อนคุณพระ ณ วันใหม่
วาดหวังใดสมคิดอธิษฐาน
ขออำนาจคุณไตรรัตน์ขจัดพาล
บุญบันดาลสุขสตามแนวแว่วเพียงพร
22 ธันวาคม 2551 15:13 น.
เพียงพลิ้ว
อกนี้...มีใครเข้าใจบ้าง
บนเส้นทางสุขชื่นชั่วคืนหาย
บาดอารมณ์ข่มกลืนขื่นเดียวดาย
หาความหมายแห่งใจไม่อาจค้น
ผ่านเจ็บจำคำร้ายหลายคราวครั้ง
สิ้นความหวังร้าวฤดีอกสีหม่น
เฝ้าเพียรลบจบมิลงปลงกับตน
ยิ่งสับสนฤาคนนี้มิดีพอ
วาสนาสิ้นถวิลหาคำว่ารัก
ไม่ประจักษ์เสน่หาอารมณ์ก่อ
ดาวรักดับอับแสงแสงแห่งฟ้าทอ
ค่อนดึกท้อดาวเคลื่อนเหมือนรักเลย
เพียงครวญคร่ำรำพันหวั่นวิตก
สะท้านอกเพียงคิดคิดหมดสิทธิ์เอ่ย
ต้องลมหนาวร้าวรอนเหมือนก่อนเคย
ฟังคำเย้ยยิ่งตรมสาสมแล้ว
ขอยอมแพ้กระแสใจไหลเชี่ยวกราก
ผ่านลำบากแต่ต้นจนปลายแผ่ว
แรงอ่อนเกินดำเนินไปไม่ถูกแนว
ใจจมแกร่วฝันค้างอย่างมั่นยืน
เมาอารมณ์ข่มใจไม่ยึดติด
เมาชีวิตงอกงามกลางความขื่น
เมาความฝันลืมเท็จจริงนิ่งขมกลืน
เมาใจฝืนทนนิ่งยิ่งตรอมตรม
ความรู้สึกลึกล้ำเกินกำหนด
จะหากฎเกณฑ์ใดมาใช้ข่ม
ทุกข์ท้อกลิ่นหอมชวนจ่อมจม
เมาอารมณ์เมาชีวิตเดินผิดทาง
18 ธันวาคม 2551 08:54 น.
เพียงพลิ้ว
ค่อนคืนดึกสติมิสงัด
พายุพัดชีวิตไปผิดที่
ลมหายใจขาดช่วงห้วงฤดี
เยือกลมนี้โหยหวนป่วนทรวงใน
แน่นในอกวิตกนักชักอึดอัด
หายใจขัดรวยอ่อนสั่นคลอนไหว
ยามโรยแรงแสงสว่างช่างรำไร
ตระหนักนัยอาการพาลอ่อนแรง
ภาพความหลังหลั่งสะกิดจิตตกต่ำ
ยิ่งถลำย้ำคิดหวิดสิ้นแสง
คำนึงความเป็นจริงยิ่งทิ่มแทง
ประกายแห่งความเป็นเราเท่านี้ฤา
หวิววับวาบปลาบแปลบหวั่นแวบดับ
ความคิดกลับมิหยุดสุดอึงอื้อ
หนึ่งยอมรับหนึ่งใจหวังยังอยากยื้อ
สุดท้ายคืออยากอยู่ดูโลกงาม
ขอไฟสุมรุมเร้าเท่านี้เถิด
หยุดเตลิดทุกข์ท้อขอก้าวข้าม
หวั่นว่าตายจากพลันสุดครั่นคร้าม
ไร้สิทธิห้ามรับรู้อยู่ที่เป็น
ขอมนตราราตรีคลี่สลัว
อารมณ์กลัวมรณาหยุดฆ่าเข่น
สารภาพจากส่วนลึกรู้สึกเร้น
ยังอยากเห็นแสงรุ่งของพรุ่งนี้