24 เมษายน 2550 08:05 น.
เพียงพลิ้ว
เรือนผมคนอกยอกแซมดอกโศก
ดอกรักโยกย้ายย่างห่างอกอุ่น
ขมประจักษ์รักนิราศขาดสมดุล
สิ้นรักหนุนแทนหมอนก่อนนิทรา
ลมสะบัดพัดลู่คล้ายขู่ขวัญ
ครวญรำพันคิดถึงคะนึงหา
รักรันทดหมดสิทธิ์ผิดเวลา
สายน้ำตามิร้างห่างดวงใจ
หมดรักหลงคงคลายสายสวาท
เหลือแต่หยาดอัสสุชลบนแก้มใส
ถูกหมางเมินบอกให้รู้อยู่เป็นนัย
อดมิได้ที่จะร้องเศร้าครองเรือน
ฝากสายลมพรมอ้อนก่อนฟ้าสาง
รักคงวางแนบชิดสนิทเหมือน
ถูกหน่ายหนีมีน้ำตาฝากฟ้าเตือน
รักคล้อยเคลื่อนแต่ใจ....ไม่เลือนคำ
มอบสายใยไมตรีฤดีพิสุทธิ์
มิอาจหยุดรักได้ใครเหยียบย่ำ
หวานอดีตกรีดใจในรอยจำ
เจ็บซ้ำซ้ำบ่อยบ่อยคอยรักคืน
สายน้ำตาประจานใจในวันวุ่น
เฝ้าคิดครุ่นครั้งคราว...หวาน..ร้าว.....ขื่น
สายน้ำตาพล่าใจไร้จุดยืน
ไห้สะอื้นโหยหา....จึงปรารมภ์
16 เมษายน 2550 14:19 น.
เพียงพลิ้ว
มอบกุหลาบให้ปลูกผูกดวงจิต
แด่มิ่งมิตรคนไกลในฝันสวย
หากได้ชื่นรื่นกลิ่นรินระรวย
วันนั้นช่วยส่งข้ามฟ้ามากำนัล
ปลูกกุหลาบด้วยใจจึงได้ผล
วอนอดทนดูแลอย่าแปรผัน
ใส่ใจดีดอกชูอยู่ทุกวัน
แทนใจฉันกุหลาบทาบทอรัก
หวังกุหลาบงดงามดั่งความฝัน
หวังสัมพันธ์ตราตรึงซึ้งประจักษ์
ไมตรีเอื้อเกื้อหนุนบุญนำชัก
กุหลาบถักอุราอย่าดายเดียว
โปรดถนอมหัวใจในกุหลาบ
รดน้ำอาบก้านใบไม่แห้งเหี่ยว
ชูดอกงามความหมายประกายเรียว
กุหลาบเกี่ยวสองใจไว้มั่นคง
กุหลาบงามแทนความรักปักใจฝัน
แทนจำนรรจ์ลอยลมคอยพรมส่ง
แทนห่วงใยไมตรีที่ยืนยง
แทนประสงค์รักมั่นนิรันดร
ถอดหัวใจใส่กุหลาบทาบทามรัก
ถอดใจภักดิ์ส่งไปไม่ถ่ายถอน
ใจทั้งดวงห่วงหาและอาทร
กุหลาบอ้อนรักนั้นแทนฉันที......................
7 เมษายน 2550 10:10 น.
เพียงพลิ้ว
ละอองหม่นฝนหมองต้องคนหนาว
รักพร่างพราวหมายหยิบช่างริบหรี่
ถูกมองข้ามหยามใจมิใยดี
ยังพิรี้พิไรโหยไห้ตาม
นิ่งตรองตรึกระลึกคำเคยพร่ำบอก
สัพยอกฝากใจมาไถ่ถาม
หวานคำวาทบาดอารมณ์คมทุกยาม
อยากหวงห้ามมีไว้เพียงใจตน
อุราต้องละอองร้ายสายฝนดึก
ความรู้สึกขัดความจริงยิ่งสับสน
ศรัทธารักปักใจไม่อาจยล
ไม่เกิดผลแม้นใจไล่ประชิด
ฝากหัวใจใส่กลอนอ้อนข้ามฟ้า
ฝากห่วงหาผูกพันแบ่งปันสิทธิ์
ฝากห่วงใยไปอยู่เป็นคู่มิตร
ฝากดวงจิตเปี่ยมรักสักนิดพอ
รักให้เธอเสมอใจไม่เคยเปลี่ยน
รักวนเวียนแม้นไกลไม่เคยขอ
รักคนเดียวเกี่ยวใจใคร่ทนรอ
รักจึงง้อแม้นถูกหมางมิห่างไกล
หนาวน้ำฟ้าหน้าร้อนนอนผวา
หนาวน้ำตาหลงเล่ห์เสน่ห์ไหว
หนาวดวงแดกระแสน้ำหยามหัวใจ
หนาวคำใครขุ่นข้องมิต้องการ
หนาวน้ำฝนคนครวญปั่นป่วนจิต
ร่ายลิขิตบทกลอนแสร้งอ่อนหวาน
รสอารมณ์ผสมท้อแสนทรมาน
รักทอดผ่านเพียงครู่ลู่ตามลม..................
3 เมษายน 2550 08:25 น.
เพียงพลิ้ว
แผนการล่อตะเข้ต้องเพพ่าย
เสือมากลายขี้หลีทำตีขลุม
ฝากหัวใจใบเหี่ยวมาเกี่ยวกุม
คิดแล้วกลุ้มโวกร่าง....ช่างน่าชัง
ในฐานะเพื่อนเก่าเรารู้ไต๋
คงสาวใดหักอกมาจึงบ้าคลั่ง
เธอพูดเล่นกับหญิงผู้จริงจัง
เดี๋ยวถอยหลังไม่ทัน...พลันเสียใจ
พูดดีไปว่าไม่แคร์แม้แตกต่าง
มีช่องว่างที่เจ้าชู้รู้บ้างไหม
หากรักหลงคงหึงเธอซึ้งใคร
มิกล้าให้เคลียคลอ...ขอไตร่ตรอง
รอโอกาสวาดหวังระฆังลั่น
ปัจจุบันหมดสิทธิ์คิดลองของ
รอจนใจเธอว่างห่างคนครอง
ค่อยจับจองเพื่อนกันสัมพันธ์แปร
หว่าประจำคำพูดพิสูจน์ยาก
เพียงลมปากมอบใจให้แยแส
ฟังน้ำเสียงอยากเคียงคู่อยากดูแล
หวานจริง...แต่หัวใจไม่เอนคล้อย
อีกสองปีพิสูจน์ใจให้โอกาส
สมคมวาทฉันนี้ไม่มีถอย
หากรักจริงหมดใจไม่เลื่อนลอย
จะไม่ปล่อยหากเผลอ...เธอหลุดมือ