9 ตุลาคม 2550 07:33 น.

. ...เกินเอื้อม... .

หวังเคยวาดไม่อาจสอยลอยห่างลิบ
สูงเกินหยิบประดับประทับขวัญ
มือไม่ยาวสาวไม่ถึงเกินดึงดัน
สู้เพื่อฝันเพียงใดได้แค่ช้ำ

หนึ่งใจหวงห่วงใยหวังใครรับ
ใจหนึ่งกลับตีค่าราคาต่ำ
ปฏิเสธไมตรีกี่ครั้งทำ
ทุกคืนค่ำทุกข์ล้นทุรนทุราย

ฝากหัวใจให้ลมสุดขมขื่น
ไห้สะอื้นรันทดหมดความหมาย
ความหวังดีที่ให้ใยเปล่าดาย
ลืมไม่ง่ายเจ็บซ้ำซ้ำทุกค่ำคืน

หมดโอกาสอาจเอื้อมเลื่อมลายฝัน
ใครมิปันหัวใจให้ชมชื่น
ยิ่งคิดใฝ่ยิ่งหม่นทนกล้ำกลืน
เหนื่อยเต็มตื้นดายเดียวเปลี่ยวเหลือล้น

ความรู้สึกลึกซมตรมตรอมนัก
มอบใจภักดิ์ยังยากคว้าเกินฝ่าด้น
แสนลำบากยากไขว่น้ำใจคน
ไกลเสียจนรู้ซึ้งถึงฤดี

เจ็บยับเยินเกินดับระงับอยู่
น่าอดสู่พบรักสิ้นศักดิ์ศรี
ใจรอนร้อนอ่อนล้าประดามี
ต่อจากนี้เหลือใครให้คำนึง

รับรู้เล่ห์เสน่หาน้ำตาหล่น
ฝันที่ตนรอคอยสอยไม่ถึง
รักฉันนี้มีตำนิใครมิดึง
อยากจะขึ้งโกรธเกลียดเครียดแค้นนัก

ฝันงามวาดมิอาจสอยลอยสูงลับ
คิดคว้าจับมาชมมิสมศักดิ์
ฝากเกี่ยวใจในฤดีพลีภักดิ์
ขอจมปลักกับฝันอันเลือนราง

1927

love

comment

4 ตุลาคม 2550 16:04 น.

. ...ไม่ประสา... .

รักหรือหลงหัวใจไม่ประสา
ทราบเพียงว่าทั้งห่วงและหวงแหน
มิรู้สึกนึกรู้อย่าดูแคลน
ลึกยากแค่นคิดสรรคำบรรยาย

บทนิยามความรักประจักษ์ไม่
ฝากเพียงใจงดงามมากความหมาย
มีห่วงหาอาทรมิคลอนคลาย
หวัง...บั้นปลายซึ้งรัก....รู้จักเธอ

มองคุณค่าว่ารักนั้นหนักแน่น
ยากทดแทนอารมณ์บ่มเสนอ
ไม่ประสายังกล้ารักสมัครเพ้อ
มิใช่เผลอแต่เจตนาท้าทายรัก

เพียงสายลมห่มฟ้าอุราไหว
เพียงหัวใจปรารถนาอย่าไสผลัก
เพียงพลิ้วพรมคมคำฉ่ำเย็นพักตร์
เพียงเสน่ห์กวักรึงรัดยากตัดใจ

มิเคยหวั่นวันชื่นแล้วขื่นขม
มิอาจสมหมองหม่นอดทนไหว
เก็บวันชื่นคืนฝันกลายลึกภายใน
เก็บซ่อนไว้ยามคำนึง....ถึงคนดี

รักเอย.....ไม่เคยร่วงเฝ้าห่วงหา
ไม่ประสาครองยากอย่าจากหนี
ภาพฝันรักถักทอห่อฤดี
หนึ่งใจนี้หวังเอื้อมสอยคอยรักงาม