11 มกราคม 2550 07:46 น.
เพียงพลิ้ว
สิบเอ็ดมกราเวียนมาครบ
มาบรรจบวันเกิดประเสริฐศรี
ศรรกราผู้สดใสคนใจดี
กราบเทวีขอพรล้ำมากำนัล
ขอบวงสรวงอินทร์องค์ผู้ทรงฤทธิ์
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งผองมอบของขวัญ
ขอชีวีมีสุขในทุกวัน
ก้าวสู่ฝันที่หวังไว้ในเร็วไว
ทำได้เพียงส่งจิตอธิษฐาน
ให้การงานมีหนทางสว่างไสว
จงสนุกสุขอบอุ่นในหัวใจ
พี่คนไกลพบสิ่งดีที่ใจปอง
ขอจงอย่าประสบพบอันตราย
ห่างเรื่องร้ายภัยโรคโศกเศร้าหมอง
ให้เพริศพราวสวยล้นมีคนมอง
คนปกป้องคนรักเธอเสมอไป
9 มกราคม 2550 07:27 น.
เพียงพลิ้ว
ความคิดถึงจากส่วนเงียบจอดเทียบท่า
จากปลายฟ้ารวยรินส่งกลิ่นหอม
หวนห่วงหามามอบปลอบคนตรอม
อาทรล้อมชื่นใจหาใดเทียม
กุหลาบดงส่งกลิ่นระรินรื่น
น้ำตารื้นรักรัดรึงคิดถึงเปี่ยม
รับความหมายในสายลมห่มขวัญเรียม
รำเพยเยี่ยมเงียบเงียบเลียบเลาะใจ
ประโลมคำในสำเนียงเสียงกระซิบ
ห่างไกลลิบหากอุ่นกรุ่นคำไหว
แสนปลาบปลื้มลืมต่างระหว่างวัย
อวลอุ่นไอหลงลมพร่างพรมมา
นวลรำพันฝันพร่ำทำนองรัก
หวานประจักษ์รสเล่ห์เสน่หา
ไมตรีจิตและคิดถึงตรึงอุรา
สื่อภาษาคล้ายคนไกลอยู่ใกล้กัน
แม้นคิดถึงไม่ได้หนึ่งครึ่งความเงียบ
นวลเลาะเลียบมั่นคงส่งสายฝัน
รักคิดถึงเอ่ยย้ำมากำนัล
หวังปลอบขวัญยามท้อทรมาน
ส่งสายฝันบรรเลงเพลงคิดถึง
จังหวะซึ้งทำนองสองประสาน
ไกลสุดตาแต่ประจักษ์ดอกรักบาน
เปลี่ยนเพียงกาล.....ความเข้าใจ.....ไม่ผันแปร
4 มกราคม 2550 07:42 น.
เพียงพลิ้ว
เหมันต์ผันผ่านธารชีวิต
เรียนถูกผิดมากมายท้ายวสันต์
รู้รสเล่ห์เสน่หาจนจาบัลย์
รับโทษทัณฑ์รักไร้เพราะใจเร็ว
รักออกฤทธิ์ชีวิตหนึ่งพึงวิตก
รักตอนอกไม่นิ่งดิ่งลงเหว
รักผิดหวังครั้งนี้มีดีเลว
รักล้มเหลวแปลบปร่าน้ำตาริน
แรกรักฉ่ำน้ำผักขมชมว่าหวาน
เพียงไม่นานคำพล่อยค่อยผกผิน
ระกำนักหมดรักเผยที่เคยชิน
สายใยสิ้นรักผ่านความหวานจาง
เผลอให้เธอมีความหมายต่อสายฝัน
คล้ายรักกันอย่างบังเอิญรีบเมินหมาง
มอบทุกสิ่งจริงใจไม่อำพราง
เหตุใดร้างไม่นำพาว่าใครตรอม
ชั่วข้ามคืนชื่นขวัญก่อนปัญหา
เพียงเวลาไม่นานนักรักหล่อหลอม
เพื่อสมปองรักของตนนวลทนยอม
รักไม่พร้อมคร่ำครวญด้วยด่วนรัก
นวลน้ำตาพร่าไหลล้างใจเศร้า
ลบความเขลาความหม่นคนอกหัก
สุดท้ายแท้แต่เพรงกรรมหนุนนำชัก
ติดกับดักแพ้พลาดขาดคนเคียง
ฝากหัวใจไฟฝันวันสุดท้าย
ใจสลายแตกกระเด็นเป็นเสี่ยงเสี่ยง
คนรักลี้หนีไปไม่มองเมียง
นวลได้เพียงทนหมองร้องเพลงรอ
เจ็บแล้วจำช้ำลาทีปีห้าสิบ
รักไกลลิบอย่าหวนนวลร้องขอ
เตือนตัวเองรักรวนควรรู้พอ
อยากรักต่อต้องรู้ว่าน้ำตานอง
ขอพรใดในโลกาที่ว่าเลิศ
นำใจเพริดให้พ้นความหม่นหมอง
นำชีวิตงดงามตามครรลอง
เตือนให้ตรองตลอดเวลา...อย่าใจเร็ว