3 สิงหาคม 2549 14:16 น.
เพียงพลิ้ว
รักขมไม่สมหวัง
จึงคลุ้มคลั่งหาหลักฐาน
ล้อกันในวันวาน
ช่างหาญกล้ามาอ้างอิง
รื้อฟื้นเรื่องหนเก่า
เขียนกลอนเล่าประจานหญิง
พลาดไปไม่ท้วงติง
นิ่งนิ่งไว้ไม่ขุ่นเคือง
คิดมาน่าสงสาร
ทำระรานวางมาดเขื่อง
ถึงลือทั่วทั้งเมือง
เรื่องคราวเก่าเราไม่จำ
ตามสบายชายจอมแฉ
ผ่านมาแค่เรื่องขำขำ
ใยบันทึกรอยคำ
มาย้ำความยามเลิกรา
เธอคงคิดเสียดาย
ถูกว่าร้ายไม่ถือสา
ไม่ใส่ใจในวาจา
เธอคงรักจึงราวี
2 สิงหาคม 2549 07:48 น.
เพียงพลิ้ว
ถึงวันนี้รู้ใจใสกระจ่าง
คิดเข้าข้างตัวเองเก่งเหลือหลาย
คนจอมหลีขี้ตู่ โธ่ผู้ชาย
ช่างน่าอายคิดไปได้ไม่เลว
คิดถูกที่สะบั้นสัมพันธ์หวาน
ขอยึดคานให้มั่นหวั่นลงเหว
ดีกว่าหลงระเริงในเพลิงเปลว
หลอมจิตเหลวดั่งแมงเม่าเข้ากองไฟ
คนทะเลปากกับใจไม่คลาดเคลื่อน
ไม่ได้เหมือนคนขี้หลีที่ไศล
ด้วยชั้นเชิงด้อยกว่าขอลาไกล
ขอเก็บใจพร้อมภักดิ์คนรักจริง
ใครรักใครถามใจตนค้นดูก่อน
แล้วค่อยย้อนติดตามถามใจหญิง
คนทะเลแน่ใจไม่ประวิง
ว่าแล้วชิ่งหลีกหนีจอมลีลา
2 สิงหาคม 2549 07:20 น.
เพียงพลิ้ว
สายลมหวานผ่านพลิ้ว....................พัดเฉื่อยฉิวประโลมขวัญ
ชื่นลมชมแสงจันทร์ ......................แอบฝันถึงคะนึงไกล
สายลมผ่านผ่านพลิ้ว.......................พรมใจ
รวยรื่นคืนอำไพ.............................ผ่องแผ้ว
จันทร์สาดส่องอุ่นไอ........................รักรื่น
ไกลส่งรักฝากแล้ว..........................ซาบซึ้งตรึงทรวง
สายลมดึกลึกล้ำ..............................จิตดื่มด่ำลมที่หวง
ลมจ๋าอย่าหลอกลวง...........................เพราะดวงใจไหวตามลม
สายลมดึกลึกล้ำ..............................รวยริน
โลมลู่สู่ดวงจินต์...............................เอ่อล้น
โหยหาห่วงหวงถวิล...........................เต็มอก
ด่ำดิ่งยากจะพ้น................................ไม่กล้าดึงคืน
ลมรักหยุดทักทาย....................ฉ่ำใจกายจนลุ่มหลง
พัดไปไม่มั่นคง........................พะวงลมตรมน้ำตา
ลมรักฝากเล่ห์ร้าย.....................ทักทาย
เพียงครู่เย็นสบาย......................คลั่งไคล้
น้ำตาร่วงลมหาย........................พัดร่วง
แม้แต่รอยมิได้...........................ฝากไว้ให้ชม
ลมลวงหรือลมรัก......................ยากยิ่งนักจะค้นหา
กล่อมเห่บางเวลา......................อุราไหวไขว่คว้าลม
หลงลมจะพลาดล้ม.....................ลมลวง
พัดกล่อมจนจันทร์จวง................ไขว่คว้า
อย่างไรไม่อาจควง........................ลมแผ่ว
ยากยุ่งจนอ่อนล้า..........................ยิ่งท้อลมลา
หัดเขียนกาพย์ห่อโคลง