31 สิงหาคม 2549 08:32 น.
เพียงพลิ้ว
เส้นขอบฟ้าอยู่ไหนใจแอบฝัน
หวังสักวันเหินฟ้าเวหาหาว
โต้สายลมชมจันทร์ลิบพร้อมหยิบดาว
ร้อนหรือหนาวเท่าไรไม่พรั่นพรึง
อุปสรรคหนักหนากล้าสู้ต่อ
จะมิท้อเดินไปจนใกล้ถึง
จะขอคว้าความฝันอันตราตรึง
ประดับซึ่งดวงฤดีที่มีไฟ
อาจจะเดินผิดพลาดไม่หวาดหวั่น
คอยหมั่นเติมไฟฝันมิหวั่นไหว
บางคราอาจเคว้งคว้างเพราะทางไกล
จะสู้ไปเพื่อเห็นเส้นขอบฟ้า
อาจไม่ถึงความฝันอันพราวเพริศ
แต่ช่างเถิดได้ทำสิ่งปรารถนา
สู้เพื่อฝันหมั่นทำดีให้ชีวา
ก็มีค่าเกินพอต่อชีวัน
23 สิงหาคม 2549 07:15 น.
เพียงพลิ้ว
ขอเป็นคนร่วมเรียงยืนเคียงข้าง
ขอร่วมทางรวมทุนหุ้นส่วนฝัน
ขอเป็นคนเคียงคู่สู้ด้วยกัน
ขอฝ่าฟันไม่ลาเร้นเป็นเพื่อนใจ
หากนึกเบื่อเมื่อเธอเจอปัญหา
ขออาสาเป็นมิตรแท้ร่วมแก้ไข
ฝากความรักดูแลแม้อยู่ไกล
มอบห่วงใยข้ามฟ้าไปหาเธอ
ได้รับไหมความหวังดีที่ฉันส่ง
รักมั่นคงมีให้คนไกลเสมอ
ขอเผชิญทุกอุปสรรคคนรักเจอ
ขอเสนอพลังใจให้คนดี
กำลังใจให้ไม่ห่างทางโทรจิต
ทั้งชีวิตยอมถวายมิหน่ายหนี
เสบียงใจส่งไปหาทุกนาที
เอ่ยวจีไถ่ถามยามโรยแรง
ไม่ว่าหลับหรือตื่นขอยืนคู่
ขอร่วมสู้ทุกก้าวย่างอย่างเข้มแข็ง
มีความรักหมดใจไม่เปลี่ยนแปลง
ไม่เคยแฝงนัยร้ายทำลายเธอ
22 สิงหาคม 2549 07:43 น.
เพียงพลิ้ว
ภูมิใจล้นเป็นคนไทยในชาตินี้
แสนยินดีเป็นหนึ่งในเจ้าของ
ผู้อาศัยในแดนแผ่นดินทอง
ได้ครอบครองเอกราชของชาติไทย
เมืองสยามยิ้มงามนามโลกรู้
เมืองน่าอยู่ไพร่ฟ้าน่าแจ่มใส
เมืองคนพุทธมีธรรมค้ำจุนใจ
เมืองสุขได้ด้วยราชันย์ขวัญแผ่นดิน
ชื่อลือเลื่องเมืองไทยในวันนี้
แดนดินดีเหมาะสมอุดมสิน
ข้าวในนา ปลาในน้ำ ให้ทำกิน
ไม่รู้สิ้นขุมทรัพย์นับอนันต์
หกสิบปีพระองค์ทรงครองราชย์
ไทยทั้งชาติปรองดองแทนของขวัญ
สามัคคีเพื่อลูกหลานเนิ่นนานวัน
ดำรงพันธุ์ชาวไทยให้โลกชม
19 สิงหาคม 2549 07:46 น.
เพียงพลิ้ว
หลงทางกลางหมอกหนา ไม่อาจฝ่าถึงจุดหมาย
เปล่าเปลี่ยวเหงาเดียวดาย สายหมอกขาวราวม่านบัง
เดินเดียวดายมุ่งค้น ความฝัน
ติดหมอกหนาลาวัลย์ คั่นไว้
เมฆหมอกม่านสวรรค์ อุปสรรค
ยากยิ่งคว้าฝันได้ อ่อนล้าดวงฤดี
เงาใครอยู่ข้างหน้า ยื่นมือมาประคองขวัญ
ชวนเชิญเดินด้วยกัน ฝ่าฟันถึงซึ่งปลายทาง
มีมือใหญ่ยื่นให้ จับจอง
เดินฝ่าหาฝันครอง ร่วมคว้า
พบเพื่อนในครรลอง อบอุ่น
เคียงคู่สู่เบื้องหน้า เพื่อพ้นหมอกหนา
เกือบสุดจุดปลายทาง คนเคียงข้างกลับเลือนหาย
มือไขว่คว้าตะกาย สายน้ำตาแทนอาลัย
ร่วมทางกันเกือบพ้น หมอกหนา
คนคู่ใยร้างลา โศกเศร้า
คนเคยร่วมทางมา ไกลห่าง
รินหลั่งน้ำตาเคล้า ทุกข์ท้ออาลัย
17 สิงหาคม 2549 09:29 น.
เพียงพลิ้ว
ฉันจำได้ตรงนี้ที่เคยอยู่
นอนคุดคู้ร่วมกันหลับฝันหวาน
พ่อแม่พี่พร้อมเห็นเป็นวิมาน
เรียกว่าบ้านดั่งสวรรค์ฉันเคยมี
ฉันจำได้เนินหญ้าเคยมาเล่น
เช้าถึงเย็นเลี้ยงควายไม่หน่ายหนี
ไล่จับกันล้มลุกสนุกดี
เนินหญ้านี้สรรค์ฉันเคยครอง
ฉันจำได้ครั้งหนึ่งในบึงบัว
แอบซ่อนตัวสมมุติเราเป็นเจ้าของ
เก็บสายบัวฝักอิ่มมาลิ้มลอง
บึงบัวทองคือสวรรค์ฉันเคยชม
ฉันจำได้ทุ่งนาเคยดำหว่าน
แหล่งอาหารกว้างใหญ่ให้สุขสม
ถึงหน้าหนาวกลิ่นข้าวหวนชวนภิรมย์
นาอุดมคือสวรรค์อันตราตรึง
ฉันจำได้ทุกข์สุขจำทุกอย่าง
เหมือนยิ่งห่างออกไปคว้าไม่ถึง
ยิ่งเติบใหญ่ใจหาจะคว้าดึง
อยากได้ซึ่งสรวงสวรรค์กลับหันมา.
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
1213
