31 กรกฎาคม 2549 15:10 น.
เพียงพลิ้ว
ความคิดถึงมอบให้ไร้ความหมาย
น่าเสียดายภูเขาไกลไม่แยแส
ถูกตราหน้าว่าลวงหลอกดวงแด
คนทอดแหน่าชังหวังของฟรี
รู้สึกตัวดีแล้วฉายแววรุ่ง
ขืนมัวยุ่งเมารักหมดศักดิ์ศรี
ขอรับคืนรักหวานเมื่อนานปี
จบกันทีความสัมพันธ์อันงดงาม
โถพ่อคุณโยนกลองอย่างคล่องแคล่ว
หญิงไม่แคล้วรับบาปความหยาบหยาม
ฉันหลอกลวงคนไหนช่วยไขความ
ทำวู่วามโทษหญิงจริงจริงเชียว
คนทะเลทำอะไรผิดไปหมด
ยังประชดประชันให้ฉันเสียว
ใครกันแน่ท้อที่หลอกหยอกปราดเปรียว
ย้อนไปเหลียวดูหน่อยค่อยว่ากัน
31 กรกฎาคม 2549 07:59 น.
เพียงพลิ้ว
ลมทะเลเห่กล่อมหอมไอรัก
คิดถึงนักคนไกลในอ้อมเขา
ไฟรักรุมสุมฝันยากบรรเทา
หัวใจเฝ้าหวังสมรักในสักวัน
ลมทะเลเห่ใจไปภูผา
ฝากภาษาซื่อซื่อสื่อความฝัน
นำความรักพราวเพริศเจิดอัศจรรย์
กล่อมปลอบขวัญคนดีที่อยู่ไกล
บอก คิดถึง กับสายลมที่พรมผ่าน
ส่งคำหวานออดอ้อนก่อนหลับไหล
มอบรักจริงอิงแอบแนบชิดใจ
ถ่ายทอดไอความอุ่นกรุ่นชีวา
ทะเลคว้างกว้างไกลฝากใจฝัน
ร้อยรำพันรสเล่ห์เสน่หา
คนภูเขาจงรับรักปักอุรา
รับรู้ค่าของฝากจากทะเล
26 กรกฎาคม 2549 07:19 น.
เพียงพลิ้ว
ด้วยเธอคือคนที่ใช่ในวันพบ
ใจไม่จบส่งจิตไปคิดถึง
ด้วยเธอคือคนในฝันฉันคำนึง
ดวงใจจึงพร่ำเพ้อละเมอมา
สารภาพจากใจคนไม่หวาน
จากวิญญาณที่รอคอยละห้อยหา
ความรู้สึกลึกล้ำช้ำน้ำตา
ผ่านเวลารักลวงจากห้วงใจ
ใจเจ็บปวดอ่อนล้ามานานนัก
หวังเยียวยาด้วยรักอย่าผลักไส
ปรารถนาเธออยู่เคียงคู่ไป
ทำอย่างไรมิคิดพรากจากคนดี
หากฉันคือคนที่ใช่ ในใจฝัน
มาปลอบขวัญชีวาอย่าหน่ายหนี
มาสร้างรักไม่รู้จบทบทวี
หวังเธอนี้ยินยอมซ่อมใจกัน
จะฟูมฟักรักเธอที่เผลอปลูก
จะผิดถูกทุกข์ใจไม่ไหวหวั่น
จะเคียงคู่ไม่ห่างแทนรางวัล
ที่กล่อมขวัญปลอบใจในวันวาน
25 กรกฎาคม 2549 07:53 น.
เพียงพลิ้ว
เห็นน้องเหงาเศร้านานพาลอยากปลอบ
โอบแขนรอบกอดน้องอย่างหมองศรี
ขอปลอบขวัญจรรโลงใจในราตรี
ปลายวิถีเส้นทางน้องต้องงดงาม
ณ วันที่ทุกข์ใจในชีวิต
ขอส่งจิตผ่านฟ้ามาไถ่ถาม
อธิษฐานกานดาสุขในทุกยาม
จงก้าวข้ามปัญหาอย่าดักดาน
เหนื่อยและเศร้าเหงานักพักตรงนี้
ซบอกพี่แล้วฟันฝ่าอย่างกล้าหาญ
หยุดเรื่องเก่าเปล่าเปลี่ยวใจในวันวาน
หากล่วงผ่านจุดนี้แสนดีใจ
ชีวิตนี้มีหวังยังไม่จบ
สักวันพบเส้นทางสว่างไสว
ลมหายใจไม่สิ้นดิ้นกันไป
คงสดใสสมรักในสักวัน
ฝากดวงดาวพราวพร่าง ณ กลางฟ้า
วอนจันทราบันดาลใจให้สมฝัน
ขอน้องน้อยเปล่งแสงแข่งกับจันทร์
เลิกโศกศัลย์..จงสดใส...ไม่เดียวดาย
24 กรกฎาคม 2549 07:43 น.
เพียงพลิ้ว
ลืมไม่ไหว...หัวใจสั่งให้จำ
วรรณกรรมโดนใจคนวัยรุ่น
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ เขียนให้คุณ
รับไออุ่นจินตนาการงานประพันธ์
คือความงามความเป็นไปในส่วนลึก
ความรู้สึกยามรักร้างคนช่างฝัน
สื่ออารมณ์คมคำพร่ำรำพัน
เขียนสร้างสรรค์ออกมาอย่างน่าชม
ระบายเรื่องของหัวใจในโลกทัศน์
บรรจงจัดเรื่องหวานชื่นและขื่นขม
ถ่ายทอดความคิดชายในหลายปม
บอกอารมณ์ที่รู้สึกลึกข้างใน
เล่าเรื่องราวหลายรสรักผ่านอักษร
ด้วยภาษาเร่าร้อนและอ่อนไหว
จินตนาการหวานคมสมกับวัย
ลืมไม่ไหว...หัวใจสั่งให้จำ
เมื่อราวๆกลางเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมาได้รับการแจ้งข่าวจากพี่สาวที่น่ารักว่า ศิษย์น้องสุดหล่อของเพียงพลิ้วที่ชื่อว่า วิสกี้ เลอฟองเบียร์ ได้มีหนังสือเป็นของตัวเองที่มีชื่อว่า ลืมไม่ไหว...หัวใจสั่งให้จำ เชื่อว่าเพื่อนๆพี่ๆน้องๆหลายคนที่บ้านกลอนไทยคงจะคุ้นเคยกับชื่อนี้อยู่บ้าง โดยเฉพาะเพื่อนๆที่เคยไปเที่ยวระยองสัญจรในเดือนพฤษภาคม 2548 คงจะจำใบหน้าอันหล่อเหลาซึ่งผิดกับภาษาที่เผ็ดร้อนและอ่อนไหวในบทกลอนของเขาได้ แม้ว่าในช่วงนี้ วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ จะไม่ค่อยได้ฝากผลงานไว้ที่บ้านกลอนไทยมากนัก เนื่องจากติดภารกิจด้านการเรียน
ตื่นเต้นมากหลังจากที่ได้ยินข่าวนี้ จนเพื่อนๆที่ทำงานแซวว่าเป็นโรคเบอร์ห้า แต่ทำอย่างไรได้ก็ดีใจแทนน้องที่ผลงานได้รับการตีพิมพ์ ในที่สุดวันนี้ก็ได้มีหนังสือของศิษย์น้องไว้ในครอบครอง อยากจะขอใช้พื้นที่นี้ฝากถึงวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ ว่า ยินดีด้วยนะคะศิษย์น้อง ขอให้มีเล่มต่อไปอีกเรื่อยๆนะคะ และสำหรับสิ่งดีๆระหว่างเรานั้น ลืมไม่ไหว..หัวใจสั่งให้จำ
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
1659
