13 พฤษภาคม 2549 14:03 น.
เพียงพลิ้ว
...โอ้เอ่เอ๊ เปลแดง ช่างแรงฤทธิ์
ไม่เคยคิด แต่แปลก เมื่อแรกเห็น
ให้ดื่มด่ำ สัมพันธ์ ใต้จันทร์เพ็ญ
คงยังเป็น คืนหนึ่ง ที่พึงใจ
ฟังเพลงร่ำ คำร้อง ทำนองสุข
มิอยากลุก เพราะเพียง หลงเสียงใส
แบบเมดเล่ย์ เห่กล่อม ตะล่อมไป
พร้อมเปลไกว แกว่งเบา เหมือนเมายา
คืนวันนั้น จันทร์สวย งามด้วยเจ้า
เดือนหกเข้า เป็นจันทร์ วันวิสาข์
แต่ปีนี้ สีจันทร์ นั้นหม่นตา
ไม่มีหน้า คนยอม ให้กล่อมเลย
โอ้เอ่เอ๊ เปลแกว่ง ด้วยแรงบ่าว
ไกวผู้สาว นอนเปล เอ่เอ๊เอ๋ย
โอ้เอ่เอ๊ เห่ให้ ทั้งไม่เคย
กลัวเหลือเอ่ย กลัวสาว เจ้าหนาวใจ
ฝากฝังฟ้า ครานี้ สู่ที่หนึ่ง
ยังคิดถึง เอวบาง รู้บ้างไหม
โอ้เอ่เอ๊ เห่หา ส่งมาไกล
คงรับได้ รู้สึก นึกถึงกัน
โอ้เอ่เอ๊ เอ่เอ๊ มาเห่กล่อม
มาพรั่งพร้อม ปลอบปลุก ให้สุขสันต์
คิดถึงสน ต้นคู่ อยู่ใต้จันทร์
คิดถึงวัน อยู่ใกล้ ในคืนเพ็ญ...
12 พฤษภาคม 2549 07:47 น.
เพียงพลิ้ว
ฝากหัวใจให้ฝัน..วันวิสาข์
ภาวนาตั้งจิตอธิษฐาน
ขอคนไกลลืมความหลังครั้งร้าวราน
จบตำนานเพ้อพล่อยหลงรอยคำ
หวังแสงเทียนเพียรส่องทางผ่องใส
นำฤทัยพ้นกิเลส..เลศภัยต่ำ
คมเสน่ห์เล่ห์ร้ายอย่าหมายจำ
เจ็บซ้ำซ้ำบ่อยบ่อย..ค่อยค่อยเลือน
มีไมตรีจากใจส่งไปถึง
รักคนหนึ่งหมดใจใครจะเหมือน
ฝากจันทร์เพ็ญเด่นงามข้ามฟ้าเตือน
มากกว่าเพื่อน..เหมือนกว่านัก..คนรักกัน
กราบขอพรตอนฟังธรรมคำพระสงฆ์
สองเราจงชีวิตงามตามไฟฝัน
พบประกายเรืองรองผ่องชีวัน
ร่วมสร้างสรรค์ความดีที่ศรัทธา
หอมประทิ่นกลิ่นธูปเทียนนำเวียนไหว้
สงบใจตั้งมั่นวันวิสาข์
ขอสองเราเข้มแข็งแกร่งปัญญา
เพื่อฟันฝ่าภาระชะตากรรม
9 พฤษภาคม 2549 07:37 น.
เพียงพลิ้ว
ขวัญเอย...เคยเพริดไปให้คืนกลับ
อย่าไปลับเดียวดายตามสายฝัน
ยอมรับเถิดว่ารักร้างคือรางวัล
ไยรำพันว่าช้ำไห้คร่ำครวญ
สัจธรรมรักดำเนินมาเกินครึ่ง
เกินจะดึงรักไร้ให้คืนหวน
พี่ไม่รักคิดถึงคำนึงนวล
รักเรรวนกลืนกล้ำร้องร่ำไร
รักยังมีประกายที่ปลายฟ้า
ไกลสุดตายังเรืองรองผ่องสุกใส
พี่ฝากคำพร่ำบอกยิ่งยอกใจ
ดาวดวงไหนคือดวงนั้นบอกฉันเทอญ
ยังคงเจ็บซ้ำซากยากลืมลบ
มิสงบใจร้องไห้ไม่ขัดเขิน
รักไกลลิบหยิบลำบากยากเหลือเกิน
ถูกหมางเมินบ่อยครั้งใจยังทน
บทสรุปคือใจไห้โหยหา
คนไร้ค่าเตรียมพร้อมยอมหมองหม่น
รับความทุกข์สิ้นหวังในวังวน
ชีวิตตนติดกับดักรักอำลา
บุญหรือกรรมนำชักให้รักล่ม
เศร้าจ่อมจมทั้งชาติโอ้วาสนา
รักทั้งทีตีค่าน้อยด้อยราคา
เจ็บซ่อนหน้าขมกลืนขื่นในทรวง
4 พฤษภาคม 2549 08:28 น.
เพียงพลิ้ว
รักสวยซึ้งตรึงใจอยากได้รัก
มิตระหนักพิษภัยไยช่างหาญ
ดื้อหักดิบหยิบมาครองตามต้องการ
สุดทรมานกล้ำกลืนรื้นในทรวง
ยังคงเหลือเยื่องามชื่อความรัก
ติดกับดักชีวิตพิษหึงหวง
เจ็บซ่อนหน้าอ่อนไหวไปตามดวง
รักคนลวงอกต้องดามตามสัจธรรม
รักเอยรักมีให้ไร้ความหมาย
น่าอับอายคนดีตีค่าต่ำ
รักไกลลิบหยิบยากฝากน้ำคำ
ยิ่งถลำยิ่งเจ็บลึกผนึกใน
เอาความต่างอ้างลาน่าเชื่อถือ
หมดแรงยื้ออ่อนล้าน้ำตาไหล
รักและชังสังเวชเหตุผลใคร
รักคนไกลลำบากแสนแค้นชีวิต
ยังคงรักผู้ร้ายในใจคนหมอง
น้ำตานองยังปลื้มลืมถูกผิด
สิ้นกลิ่นแก้วหอมโศกโลกมืดมิด
ขอได้ชิดโลกพิไล.....ในฝันพอ