16 ตุลาคม 2549 13:59 น.
เพียงพลิ้ว
ลืมเสียเถิดสัญญาเคยท้ารัก
ซึ้งประจักษ์วันนี้ใจใครแปรผัน
เจ็บจนพอต่อนี้ไม่มีกัน
สิ้นสัมพันธ์เสน่หาสัญญาลวง
ห่างเหินไปใจเหงาโศกเศร้าจิต
คุณเคยคิดบ้างไหมมีใครห่วง
เมื่อรักจางห่างหายอายเอ่ยทวง
ขอสละบ่วงตัดเยื่อไม่เหลือใย
หากประสบปัญหาอย่าเงียบเฉย
เพียงแค่เปรยว่ารักมั่นมิหวั่นไหว
มาเฉลยเอ่ยตอนนี้นั้นมันสายไป
เดินทางใครทางมันไร้วันเจอ
ไม่ใช่คนสำคัญอันดับหนึ่ง
บุญไม่ถึงรักไม่งามตามเสนอ
หมดวาสนามอบรักภักดิ์ปรนเปรอ
คนพร่ำเพ้อเคยคอยใจย่อยยับ
จบแล้วจากอย่ารั้งไว้ให้หวนย้อน
แต่ถามก่อนลาไปไม่หวนกลับ
โปรดช่วยตอบปัญหาก่อนลาลับ
คืออันดับที่เท่าไรในใจคุณ
เพียงได้แค่ชอกช้ำสิ้นตำแหน่ง
หมดเรี่ยวแรงพรหมลิขิตไม่คิดหนุน
รักหมดใจกลับกลุ้มไม่คุ้มทุน
หมดสิทธิ์ลุ้นที่หนึ่งจึงวางมือ
13 ตุลาคม 2549 09:22 น.
เพียงพลิ้ว
ฝากอักษรกลอนไว้ให้ใครคิด
คล้ายคนคุ้นสนิทจิตเสน่หา
เจ็บปวดใจใครจากกระชากลา
ไห้โหยหาโศกเศร้าได้เท่านี้
คืนฝนคลั่งถั่งถ้อยน้อยใจนัก
ฝากต้นรักจนปลื้มแล้วลืม...หนี
กำลังใจให้คราวก่อนย้อนไม่มี
สิ้นฤดีสายใยงามความห่วงใย
หลงถลำลมใครได้เอ่ยพร่ำ
ยิ่งดื่มด่ำคำปลอบขวัญคนหวั่นไหว
รักแล้วจะผิดหวังลืมชั่งใจ
ตรมทรวงในรักพบ.......จุดจบแล้ว
บทกลอนนี้พลีไว้ด้วยใจห่วง
ใจทั้งดวงหม่นหมองมิผ่องแผ้ว
เพียงเริ่มต้นก็พลาดสวาทแคล้ว
สิ้นวี่แววคำใคร..ให้คะนึง
เพียงลมผ่านพัดนานกลีบ...ดอกลีบช้ำ
พร่างพรมคำฝากไว้ให้คิดถึง
เพลินคำแผ่วแล้วลามิตราตรึง
เจ็บให้ซึ้งเพียงเผลอใจคิดไปเอง
จบและจากพรากไปไร้สิ้นข่าว
อกปวดร้าวสะบั้นฉันคนเก่ง
คนอ่อนไหวผิดหวังสุดวังเวง
ยามคว้างเคว้งตอนนี้...มีน้ำตา
12 ตุลาคม 2549 07:27 น.
เพียงพลิ้ว
ส่งสายใจไหวหาพาดฟ้ากว้าง
รอบเส้นทางรายล้อมหมายกล่อมฝัน
ทุกทุกสิ่งนิ่งวางกางผูกพัน
วันต่อวัน...รักเธอ...เสมอมา
ฝากลมดึกกระซิบไกลให้คืนหวน
ดวงใจนวลรอคอยละห้อยหา
รักแม้เกิดง่ายดายยากหน่ายลา
สุดปลายฟ้าหัวใจหล่นจะทนตาม
เธอมีโชคโศกเศร้าเหงาหรือไม่
ความห่วงใยคนรอขอไถ่ถาม
มีความสุขหรือทุกข์ยากอยากทราบความ
รักลอยข้ามเวหามาเคียงใจ
คำเพียงพลิ้วปลิวตามความเงียบเหงา
หวังบรรเทาอาทรคนอ่อนไหว
ฝากความหลังยังกรุ่นละมุนละไม
อยู่แสนไกลยังสมัครมั่นรักจริง
รักแล้วรักหมดใจไม่เรียกกลับ
เดือนลาลับกี่ครั้งอกยังนิ่ง
สายลมพรมคำใครไม่ไหวติง
มิใช่หยิ่ง..แต่รอ..ขอรักเธอ
นวลรักมากฝากเล่ห์เสน่หา
ทุกเวลารอไกลไม่เคยเผลอ
รักปลายฟ้ายากนักจักพบเจอ
ขอเพียงเพ้อรักคนดี.....ไม่มีใคร
11 ตุลาคม 2549 09:22 น.
เพียงพลิ้ว
มิได้เป็นเพ็ญงามอร่ามฟ้า
ยามไกลตาห่างกันกลัวหวั่นไหว
ความกลัดกลุ้มสุมหนักคนรักไกล
กลัวมีใหม่น่ารักปักอุรา
รู้ตัวเองอยู่เต็มใจไม่น่ารัก
และตระหนักตัวดีไม่มีค่า
แต่มอบรักให้เธอเสมอมา
ยังห่วงหาคิดถึงคะนึงมิวาย
ใจเธอยากคาดเดาเข้าใจยาก
คงลำบากค้นคว้าหาความหมาย
คืนฝนดึกนึกเศร้าเหงาเดียวดาย
รักที่ปลายฟ้าฟากยากพบเจอ
รักคือรักมอบไว้ไม่แปรผัน
ฝากใจฝันเต็มใจใคร่เสนอ
รักหวานซึ้งมีเธอเคียงเพียงละเมอ
ขอเพียงเพ้อพบในฝันเท่านั้นพอ
ฝากรักไปไถ่ถามข้ามโค้งฟ้า
ไกลสุดตาส่งจิตติดตามต่อ
ท่องเอาไว้เธอคนดีมีคนรอ
บางคราวท้อกลัวช้ำถูกย่ำยี
ก้มหน้ารับชะตากรรมคนช้ำหม่น
เจ็บก็ทนเพื่อรักแท้แม้หมองศรี
รักหนึ่งเดียวเท่านั้นในชีวี
ไม่ขอมีคนใหม่ให้ซ้ำรอย
ขอเรียนรู้ยอมภักดิ์แด่รักนี้
รักเต็มที่หมดใจจะไม่ถอย
รักปลายฟ้าต่างล้นจะทนคอย
ช้ำบ่อยบ่อยสักวันฉันคงชิน......
10 ตุลาคม 2549 07:25 น.
เพียงพลิ้ว
ฝากความรักทักทายคนปลายฟ้า
ฝากลมพาไปชิดบอกคิดถึง
สองสายใจถูกมัดสุดรัดรึง
รักสุดซึ้งอยู่ไกลไม่เคยเลือน
มีเพียงเราเท่านี้มีสุขล้น
คุณคือคนรู้ใจหาใครเหมือน
ค่อนดึกนิ่งอิงรอยคำยิ่งย้ำเตือน
คุณคือเพื่อนสนิทมิตรเรือนใจ
ฝากแสงโสมโลมไล้ย้ำไกลด้วย
มีสาวสวยพบเจออย่าเผลอไผล
ยังมีคนเฝ้าดูแม้อยู่ไกล
วาดฝันไว้เป็นคู่บุญคุณคนดี
สายฝนฉ่ำบรรเลงเพลงยามดึก
ยิ่งระลึกถึงพี่ชายมิหน่ายหนี
ฝนกระซิบเบาเบาบอกเขาที
ณ ตรงนี้น้องน้อยคอยพบเจอ
ฝากสายใยความรักภักดีมั่น
ฝากใจฝันข้ามฟ้ามาเสนอ
มีเพียงใจมั่นรักจักบำเรอ
ฝากคำเพ้อจากใจไม่เสื่อมคลาย
มอบความรักรสละมุนให้คุณชื่น
รอวันคืนงดงามมากความหมาย
สารพันปัญหาร่วมท้าทาย
จะเคียงกายเคียงใจไม่เปลี่ยนแปร