20 สิงหาคม 2548 11:27 น.
เพียงพลิ้ว
ใจเจ้าเอยไยจำแต่คำพล่อย
แค่คำลอยล้อเล่นให้เห็นขัน
เหตุใดถึงดึงคว้ามาผูกพัน
สมัครมั่นฝังใจลืมไม่ลง
มากกว่าเพื่อน...เหมือนกว่านัก...คนรักกัน
ฟังแล้วฉันตู่เอาเขารักหลง
หมดน้ำตาเลิกร้องเราต้องปลง
ขอสาบส่งความรักหยุดทักทาย
น้ำตาตกอกช้ำทำตัวเอง
เลยคว้างเคว้งเศร้าสลดหมดความหมาย
น้ำตาจ๋าอย่าไหลให้ฉันอาย
คนทำลายใจนั้นฉันคนเดียว
จะเชิดหน้าเม้มปากแม้อยากร้อง
อย่าเอ่อนองเพื่อให้ใครแลเหลียว
รอยแผลลึกรอยคารมกว่าคมเคียว
ความข้องเกี่ยวครั้งเก่าเราไม่จำ
โปรดอย่าดื้อต่อไปนะใจเอ๋ย
ลืมได้เลยความหลังครั้งเจ็บช้ำ
สิ่งผ่านมาอย่าแคร์แม้เพียงคำ
อย่าตอกย้ำความแพ้ให้แก่ใจ
อย่าห่วงกันฉันอยู่ได้ไม่ตายหรอก
แม้ช้ำชอกเจ็บหนักสักเท่าไหน
สักวันหนึ่งแผลคงหายสลายไป
คนอ่อนไหวแบบเก่าเราไม่เป็น
รักมิใช่ได้ตลอดดังขอดค่อน
เมื่อถึงตอนเจ็บซึ้งเราจึงเห็น
ได้เรียนรู้ความช้ำความลำเค็ญ
ฉัน....ของเล่น....ตัวตลก..........โบกมือลา
19 สิงหาคม 2548 09:26 น.
เพียงพลิ้ว
คนที่ควรจะน้อยใจ
คนถูกไล่มิใช่หรือ
ทำผิดใดใหญ่หลวงฤา
ใยอยากรื้อตัดสัมพันธ์
ไม่เคยคิดมีคนอื่น
ทุกคืนมีเธอมีฉัน
ทุกข์ใดไม่ทอดทิ้งกัน
รักมั่นแต่เธอเสมอมา
ผิดพลาดไปไม่รู้ตัว
ทูนหัวยกโทษเถิดหนา
อย่านิ่งรีบเอ่ยเผยมา
ปรึกษาใจให้ชัดเจน
คนดีที่หนึ่งคือเธอ
มิเผลอมีใครให้เด่น
เจ้าใจคือเธอที่เป็น
ลำเค็ญเพียงใดไม่แปร
เปิดใจสองดวงเธอฉัน
คุยกันกลัวเตลิดเกิดแผล
เชื่อเถอะใจหญิงจริงแน่
รักแท้คือเธอคนเดียว
อย่าไล่ไม่ลี้หนีหน้า
ยามล้ายามเหงาเปล่าเปลี่ยว
เคียงใจไม่แปรแน่เทียว
มิเลี้ยวลาไกลใจเธอ
18 สิงหาคม 2548 11:30 น.
เพียงพลิ้ว
น้ำตารื้น...คืนเศร้า...เขาไม่รัก
ใจหลงปัก...แต่เขา...เลยเศร้าหมอง
เหตุเพราะต่าง...องศา...น้ำตานอง
คนร่ำร้อง...โศกเศร้า...เขาไม่มอง
น้ำตารื้น..คืนเหงา...เขาไม่หลง
หากรักคง...ห่วงใย...มิให้หมอง
เสียสละ...ละทิฐิ...มิอาจครอง
สุดท้ายร้อง...ร่ำไห้...เขาไม่แล
น้ำตารื้น...คืนช้ำเรา...เขาไม่สน
จำต้องทน...ใจหม่น...ฉันคนแพ้
ยอมเป็นเหมือน....เธอค่อน...คนอ่อนแอ
เป็นคนแย่...เอาแต่ใจ...เขาไม่ชอบ
น้ำตารื้น...คืนเศร้า...เขาไม่ปอง
แม้ยามร้อง...ยังรำคาญ...พาลไม่ปลอบ
บอกให้ทวน...เรื่องผ่านมา...ห้าล้านรอบ
มีคำตอบ...ในความเศร้า...เขาไม่รัก
น้ำตารื้น...คืนเหงา...เศร้าพอแล้ว
แม้ดวงแก้ว...อ่อนล้า...อาการหนัก
ตั้งสติ...เลิกร้อง...ต้องหยุดพัก
อย่าเสียหลัก...มัวเศร้า...ถูกเขาเมิน
16 สิงหาคม 2548 12:18 น.
เพียงพลิ้ว
เสียงคนไกลแถลงมาว่างานหนัก
อยากรู้นักว่าวุ่นยุ่งแค่ไหน
ขอเวลามาหากลอยหน่อยเป็นไร
อย่าปล่อยให้ทนรอคอยืดยาว
เสียงคนไกลเผยมาว่าไม่ว่าง
อยากจะจ้างให้มาพบสบตาสาว
ขอแค่คุยทุกเรื่องทวนเรื่องราว
อยากถามข่าวหัวใจคนไกลกัน
เสียงคนไกลเล่ามามีภาระ
มิอาจจะข้ามฟ้ามาหาฉัน
ขอเวลาโทรหาบ้างเป็นบางวัน
จะยังมั่นใจภักดิ์รักเพียงเธอ
เสียงคนไกลกล่าวขานงานยุ่งมาก
แม้ว่าจากอยู่ห่างยังรักเสมอ
สักวันหนึ่งว่าไว้ได้พบเจอ
ว่าสิ่งเพ้อคือเรื่องจริงหรือสิ่งลวง
เลิกขอดค่อนอ้อนคนไกลให้มาหา
สักวันฟ้าเห็นใจใครติดบ่วง
ดลจิตเธอมาพบสบตาดวง
เวลาล่วงอีกเท่าไรไม่อาจทราบ
13 สิงหาคม 2548 07:49 น.
เพียงพลิ้ว
เสียงคนไกลเอ่ยมาว่างานหนัก
วอนให้พักภาระจะได้ไหม
มาพบกันเติมความหมายสองสายใย
เพิ่มรักให้เคียงข้างยามห่างกัน
เสียงคนไกลแจ้งมาว่าไม่ว่าง
โค้งฟ้ากว้างมิอาจข้ามตามหาฝัน
หลายเรื่องราวรุมตัวเข้าพัวพัน
มิอาจดั้นมาหาขวัญตางอน
เสียงคนไกลบอกมาว่างานมาก
แม้จะอยากไปกอดคนออดอ้อน
ห่างเพียงกายยังห่วงใยใจอาวรณ์
ให้ว่างก่อนจะพบสบคำนึง
เมื่อคนไกลว่างงานคงพานพบ
จะได้สบตาคมคนคิดถึง
รอวันได้จูบพักตร์คนรักซึ้ง
สักวันหนึ่งคงเจอกันเหมือนฝันมา
เมื่อคนไกลภาระสะสางลง
เราสองคงสมหวังดั่งโหยหา
แล้วพิสูจน์คำพูดใครได้สัญญา
พิจารณาสัจธรรมรักดำเนิน
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
1717
