21 กรกฎาคม 2548 13:02 น.
เพียงพลิ้ว
คนเจ้าชู้มาง้อขอโอกาส
มิบังอาจขัดใจให้หมองศรี
ทดลองรักอีกสักหนกับคนดี
หากหนึ่งปีเลิกลดละจะแต่งงาน
คนเสเพลสัญญาว่ารักมั่น
จะผูกพันเราสองครองรักหวาน
ลืมเรื่องเก่าเล่าไว้ในวันวาน
จะประสานหัวใจไว้ด้วยกัน
หากเธอพร้อมยอมเปิดใจให้พิสูจน์
ทุกคำพูดหากทำได้ไม่แปรผัน
ยกกายใจเคียงข้างเป็นรางวัล
เป็นความฝันที่ใกล้มากหากเธอจริง
เก่งแต่ปากทำไม่ได้ใครจะเชื่อ
หว่านคำหวานหลอกเหยื่อเสือผู้หญิง
หากจริงจังทั้งใจไม่ประวิง
จะรีบวิ่งถลาหายอดชาย
เราทั้งสองลองรักใหม่ให้โอกาส
หากทำพลาดคงรันทดหมดความหมาย
ประคองรักต่อไปเคียงใจกาย
ให้สุดสายทางรักเราสองคน
18 กรกฎาคม 2548 09:00 น.
เพียงพลิ้ว
สงสารตัวหัวใจรักใครง่าย
ผลสุดท้ายกินน้ำตาเป็นอาหาร
ร้องร้อยหนทนท้อทรมาน
เพราะต้องการรักจากใจเขาให้คืน
เจ้าเด็กดื้อถือดีอยากมีรัก
ริหาญหักเขาไม่สนยังทนฝืน
เลยต้องร้องต้องช้ำทนกล้ำกลืน
หลับหรือตื่นเขามิร้างห่างใจเรา
ฉันคนแย่เอาแต่ใจไม่คำนึง
เจ็บจนซึ้งยามค้นตัวตนเขา
ทำหน้าชื่นข้างในทุกข์ไม่เบา
แม้แต่เงามิทิ้งไว้ให้เชยชม
รางวัลรักอยากได้มิได้รับ
สิ่งตอบกลับให้คืนคือขื่นขม
ลาแล้วลาความสุขขอทุกข์ตรม
คนเพาะบ่มความเศร้าเราผู้เดียว
16 กรกฎาคม 2548 10:03 น.
เพียงพลิ้ว
ยินเธอเอ่ยเฉลยมาว่ารักฉัน
ตัวเรานั้นแน่ใจไม่ผิดหวัง
ช่างอบอุ่นคุ้นใจยามได้ฟัง
เปรียบเหมือนดั่งน้ำฟ้ามาพรมใจ
ฉันเชื่อเธอเสมอไปไม่เปลี่ยนแปลง
จึงขอแรงเธอเชื่อมั่นอย่าหวั่นไหว
แม้จะอยู่คนละแดนแสนห่างไกล
เหมือนลูกไก่ฝากกมลกับคนดี
ให้เวลาพิสูจน์คำพูดฉัน
จะคงมั่นหรือลืมเลือนเบือนหน้าหนี
ไม่สัญญาว่าจะรักสักกี่ปี
ฉันคนนี้มั่นใจลืมไม่ลง
คิดถึงเธอเสมอแม้อยู่ห่าง
ฝ่าสิ่งขวางหาเสียงทุ้มที่ลุ่มหลง
หากพบหน้าคนดีที่พะวง
ตัวฉันคงสุขใจกว่ามารำพึง
เชื่อถือได้ไม่ลวงให้ห่วงหา
แม้อยู่ไกลคนละฝั่งยังคิดถึง
คว้าแขนมาไม่สามารถอาจคว้าดึง
ส่งใจซึ้งแทนใจไว้ให้เธอ
ห่างเพียงตัวกลัวไปใยใจยังรัก
ยังสมัครฝากใจให้เสมอ
แค่ได้พบในฝันที่ฉันเจอ
ได้ละเมอถึงสักครั้งก็ยังดี
9 กรกฎาคม 2548 16:52 น.
เพียงพลิ้ว
Let me tell you something nice มีสิ่งดีนำพามาเฉลย
That you love me is not wise มิฉลาดเลยหากปักใจรักฉัน
My heart has already stolen ใจถูกลักถูกฝังไว้แห่งใดกัน
And kept in the secret garden แม้ด้นดั้นเสาะค้นจนปัญญา
Like the white poor jasmine มะลิขาวถูกเข็มเล่มน้อยตำ
Stuck by the touch of a pin มีรอยดำช้ำชอกบอกปัญหา
Even magic from the star ใช้เวทย์มนต์วิเศษมากจากดารา
Cannot delete the scar มิรักษาให้งามขำสวยดำรง
The grateful swan flies to the sky ถิ่นของฉันมิควรค่าเธออาศัย
Decayed dog is for crows,dont try นภาลัยเมืองแมนแดนของหงส์
Stay at the place you should be คบนกยูงสูงศักดิ์รักษ์เผ่าพงศ์
Ignore useless thing like me อย่าบินลงกินซากหมาเหมือนกาดำ
Please dont love me any more โปรดอยู่ห่างทางใจฉันกันไว้ก่อน
I may bring you grief and bore จะเดือดร้อนน้ำตาพรากหากถลำ
Please, please leave me alone มารักฉันมาอยู่ใกล้อย่าได้ทำ
Only I, myself want to moan ขอทนช้ำทนแย่แต่ผู้เดียว
7 กรกฎาคม 2548 16:28 น.
เพียงพลิ้ว
คราวแรกรักปากหวานปานน้ำอ้อย
ชมตัวลอยว่าฉันนั้นอ่อนหวาน
ประแป้งเด็กแก้มนวลชวนชื่นบาน
หลังรำคาญแก้มไม่สวยด้วยบรัชออน
นิสัยฉันน่ารักดีขี้อายนิด
เขาเคยติดใจมากอยากเคียงหมอน
ฉันรักเธอเขาเฉลยเคยออดอ้อน
บัดนี้จรจากไปไม่ใยดี
ขอขอบคุณคำแนะนำจำไปตรอง
ข้อบกพร่องทำถูกผิดไปคิดหา
รูปนิสัยไม่เลวร้ายกายวาจา
ในสายตาคนนอกบอกว่าดี
แต่ในเมื่อเขาจากไปไม่บอกเล่า
จะเลิกเท้าความไปทำไมหนี
บทสรุปตามเหตุผลฉันคนนี้
ฉันคงมีค่าสูงไปไม่คู่ควร
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
1113
