6 กรกฎาคม 2548 15:18 น.
เพียงพลิ้ว
เกือบเชื่อ
เพียงพลิ้ว
เกือบเชื่อเนื้อหามาพูด
พิสูจน์ยากยิ่งจริงหรือ
แค่ไหนประจักษ์รักคือ
อยากรื้อให้ทั่วตัวตน
เกือบเชื่อเนื้อหามาบอก
คงออกจากใจสับสน
ลวงใจให้วุ่นอีกคน
หลงกลคงแย่แน่เรา
เกือบเชื่อเนื้อหามาเล่า
แกล้งเย้าย้ำเตือนเหมือนเก่า
กะล่อนอ้อนหญิงหญิงไร้เงา
เลิกเมาคำเธอมานาน
เกือบเชื่อเนื้อหามาลวง
หมดช่วงของเรารักหวาน
ตอนนี้จะช่วยป่วยการ
ขอวานอย่าหวนชวนรัก
เกือบเชื่อเนื้อหามาเอ่ย
ที่เผยความนัยให้ประจักษ์
เจ็บล้นจนท้อขอพัก
ขอหักหัวใจไกลกัน
เกือบเชื่อเนื้อหามาแถลง
เลิกแกล้งว่าสมัครรักฉัน
แต่นี้ทางใครทางมัน
ลืมวันดีดีมีมา
อยากเชื่อ
ผู้หญิงไร้เงา
เชื่อเถอะน้องจ๋าคราพูด
ยอมให้พิสูจน์รักมั่น
รื้อค้นอย่างไรใจฉัน
มีเธอเท่านั้นดวงใจ
เชื่อเถอะน้องจ๋าคราบอก
มิเคยกลิ้งกลอกรู้ไหม
แล้วจะสับสนไปไย
หทัยพี่ให้เพียงเธอ
เชื่อเถอะน้องจ๋าคราเล่า
ใช่หลอกให้เจ้าหวั่นเพ้อ
รักจริงมีให้นะเออ
พบเจอทุกวินาที
เชื่อเถอะน้องจ๋าไม่ลวง
รักเต็มล้นทรวงมิหนี
แถมยังให้เจ้าคนดี
ทั้งวันเดือนปีมิลา
เชื่อเถอะเนื้อหาคราเอ่ย
รักเจ้าทรามเฉยหนักหนา
แล้วใยตัวเจ้าหันมา
บอกลากันได้อย่างไร
เชื่อเถอะเนื้อหามาแถลง
รักพี่ชี้แจงหวนให้
กลับมารักเก่าเฝ้าใจ
อย่าเลยลี้ไกลจากกัน
1 กรกฎาคม 2548 09:47 น.
เพียงพลิ้ว
อยู่ไหน ในวัน ฉันเจ็บ
หนาวเหน็บ หนใดใคร่ถาม
หรือสุข คลุกเคล้า เล่าความ
ครั่นคร้าม หวั่นไป ไม่คืน
อยู่ไหน ในวัน ฉันทุกข์
เจ่าจุก ร้องไห้ ไม่ฝืน
สับสน ทนช้ำ กล้ำกลืน
สะอื้น สุดเสียง เพียงเรา
อยู่ไหน ในวัน ฉันท้อ
ยามขอ คนคลาย หายเหงา
เธอไป ไม่แคร์ แม้เงา
แต่เขา คอยอยู่ คู่กาย
อยู่ไหน ในวัน ฉันโศก
ค้นโลกไม่เจอ เธอหาย
ใจชา หน้าเหี่ยว เดียวดาย
ช่างร้าย เสียจริง ทิ้งไป
อยู่ไหน ในวัน ฉันป่วย
เขาช่วย จนฉัน หวั่นไหว
เศร้าสุข ทุกช่วง ห่วงใย
เข้าใจ เป็นหนึ่ง ซึ้งนัก
อยู่ไหน ในวัน ฉันถาม
เอ่ยความ ด้วยอยาก ประจักษ์
ให้เห็น เป็นไป ในรัก
ก่อนหัก ใจลา...ลืมเธอ