18 พฤษภาคม 2548 10:13 น.
เพียงพลิ้ว
เหม่อมองไปใต้ฟ้าบึงบัวบาน
เห็นตำนานนกกระจาบคาบเกสร
หลงรสหวานพาลไม่อยากลาจากจร
รู้ตัวตอนมืดค่ำจำลาไกล
สาวเดินลุยน้ำหมายเด็ดสายบัว
ใยมิกลัวหนามบัวปักชักสงสัย
สายบัวคงอร่อยล้นจนติดใจ
เธอจึงไม่ละพยายามความอยากกิน
ตกค่ำเด็กเด็ดกินฝักปักเหนือน้ำ
มิหนำซ้ำยังเก็บกลับเป็นทรัพย์สิน
เหลือแต่หลักให้ผึ้งน้อยคอยโผบิน
ทิ้งแต่กลิ่นให้หนอนชิมอดลิ้มลอง
แลตามองจ้องบัวใบไกลจากฝั่ง
ตัวเขียวนั่งชันเข่าเป็นเจ้าหนอง
ภูมิใจมีบึงใหญ่ในครอบครอง
กระโดดคล่องบนบัวใหญ่ไม่เกินตัว
เป็นน้ำดีมีกุ้งฝอยลอยซ่อนอยู่
เป็นนกรู้คนจะพบต้องหลบหัว
คอยซุกซบหลบตัวใจใต้ใบบัว
ยามหวาดกลัวนกฉกจากอกบึง
วาสนาบัวแดงแห้งเหี่ยวใจ
อยู่มิไกลฝั่งเกินกว่าคนคว้าถึง
ใบหยักคล้ำสายดำไปคนไม่ดึง
แต่ยังซึ้งภูมิใจได้เป็นบัว
13 พฤษภาคม 2548 08:37 น.
เพียงพลิ้ว
ดอกไม้สวยช่วยให้ใจสดชื่น
รินระรื่นชวนชมดมกลิ่นหอม
หมู่แมลงผึ้งน้อยคอยดมดอม
บินรายล้อมเวียนวนจนตาลาย
กุหลาบแดงงามเด่นเป็นสง่า
หลากภุมราเล็งจ้องต่างปองหมาย
อพิโธ่ไม่เชื่อตาน่าเสียดาย
เจ้าตัวร้ายแมลงวันนั้นหมายปอง
มะลิขาวสะอาดปราศจากพิษ
มีคู่คิดแมลงทับเฝ้าเป็นเจ้าของ
ปีกกับใบสมยิ่งราวกิ่งทอง
ใครเห็นต้องชื่นชมสมกันจัง
ดอกดาวเรืองเหลืองอร่ามงามสดชื่น
ต่างดอกอื่นชื่อดีมีมนต์ขลัง
คู่ครองเจ้ามดแก่แลน่าชัง
เปรียบได้ดั่งแจกันทองของตำแย
ชบาบางเกสรชูคู่กลีบดอก
ผีเสื้อหยอกชมแล้วไปไม่แยแส
หนอนขนดำตัวน้อยคอยดูแล
ช่วยเลียแผลชิมหวานต่อพอทุเลา
ตะแบกบานไม่นานร่วงม่วงเต็มดิน
ดอกก็สิ้นความงามไปเป็นไม้เฉา
แต่ยังมีหอยทากหนึ่งซากเฝ้า
ตัวหอยเน่าดอกไม้เฉาเข้ากันดี
ความเป็นไปในสวนสวยเหลือเกิน
ได้เพลิดเพลินกลิ่นหอมมากหลากสันสี
ชื่นกลิ่นดอกกลางสวนมวลมาลี
ขอบคุณที่มีอะไรให้ชื่นชม
7 พฤษภาคม 2548 20:00 น.
เพียงพลิ้ว
มิได้เป็นเพ็ญงามอร่ามฟ้า
หรือดาราชวนมองผ่องสุกใส
แค่เศษหินบินร่วงจากฟากฟ้าไกล
มาพร้อมใจติดตามความรักจริง
คนในฝันฉันมีนี้น่ารัก
อบอุ่นนักยามทุกข์ใจไม่ทอดทิ้ง
มีปัญหาคราใดได้พักพิง
หวังอย่างยิ่งได้พบได้สบตา
จะโผซบอกอุ่นคนคุ้นใจ
มือลูบใบหน้าที่รักเป็นหนักหนา
กอดคนมีเสน่ห์ยามเจรจา
ให้คุ้มค่าที่อยากเจอเธอมานาน
รู้ว่ายากแต่อยากเจอเธอคนนั้น
คนผูกพันออดอ้อนอย่างอ่อนหวาน
แม้ตัวจริงต่างจากฝันวันพบพาน
จะดักดานยกใจให้เพียงเธอ
อกเจ้าเอยเคยกลัวผิดหวังไหม
เพราะเหตุใดมีเขาคู่ใจอยู่เสมอ
รักหวานซึ้งมีเขาเคียงเพียงละเมอ
ได้แค่เพ้อพบในฝันเท่านั้นเอง
4 พฤษภาคม 2548 11:13 น.
เพียงพลิ้ว
ตอนที่คุณบอกลาน้ำตาหลั่ง
สิ้นความหวังรันทดรักหมดลุ้น
แต่คิดแล้วสรุปได้ไม่ขาดทุน
ขอขอบคุณที่สอนใจให้เป็นมวย
อ้วนเกินไปรีบลดหุ่นให้คุณรัก
พออกหักตรมตรอมยิ่งผอมสวย
ลาแล้วคำเธอว่าไว้หมูในอวย
อาจจะซวยตรงหนุ่มรุมหมายปอง
เก็บเงินไว้ก่อร่างสร้างครอบครัว
ฝันในหัวเรือนหอเราเป็นเจ้าของ
คุณบอกเลิกพอดีมีเงินทอง
จะไปจองรถคันงามตามต้องการ
แม่ศรีเรือนเป็นยากก็พากเพียร
ลงทุนเรียนตอนค่ำทำอาหาร
รักจากจรตอนนั้นฉันเชี่ยวชาญ
ภัตตาคารจะเปิดใหม่ให้คุณชม
ยอมรับจากส่วนลึกรู้สึกแย่
มองอีกแง่อย่าเศร้าเขาจะสม
ได้อะไรมากนักแม้รักจม
อาจขื่นขม..แต่ยังดีมีกำไร