1 ธันวาคม 2547 09:05 น.
เพียงพลิ้ว
เที่ยวงานวัดสนุกมากอยากอยู่ต่อ
เพื่อนไม่รอกลับก่อนนอนหลับไหล
เหลือแต่เพียงพาหนะแมงกะไซด์
จอดทิ้งให้ฉันขับกลับคนเดียว
มาด้วยกันทิ้งไปได้ลงคอ
นึกตัดพ้อเพื่อนไม่แคร์ไม่แลเหลียว
ขับรถไปมองสองข้างทางสายเปลี่ยว
ทางลดเลี้ยวผ่านป่าช้าน่ากลัวจริง
กระท่อมน้อยในดงตรงหน้านี้
เล่ามาผีพลุกพล่านบ้านสางสิง
หมาโหยหวนชวนให้ใจรนยิ่ง
มือระวิงบิดคันเร่งเท้าเกร็งชา
ช่างโชคร้ายหัวเทียนบอดไม่รอดแน่
คนชักแย่ใจจะวายตายแล้วหนา
ถ้าหากเจ้าวายร้ายซ้อนท้ายมา
หากปลิ้นหน้าปลิ้นตาหลอกคงช็อคตาย
เมื่อรถเสียเพลียใจได้แต่มอง
ยืนแลจ้องให้ซึ้งถึงความหมาย
แดนแห่งนี้ฝังคนดังตั้งมากมาย
จุดสุดท้ายพอเผลอเจอทุกนาม
ป่าช้าเอ๋ยสงบนักรักเจ้ายิ่ง
ได้เห็นจริงกับตัวเลิกกลัวขาม
สักวันหนึ่งจะมาพักรักษ์ความงาม
แต่ความตามความฝันฉันตั้งใจ
ผีจ๋าผีอย่าเพิ่งหลอกหยอกฉันนะ
มีภาระสะสางเข้าใจไหม
ขอเดินทางก่อนวายอีกล้านไมล์
สัญญาไว้จะมาหาไม่ช้านาน