21 กันยายน 2545 14:15 น.
เพียงพลิ้ว
ท่าทางเย็นชา
สายตาแข็งกระด้าง
เป็นสิ่งที่ฉันสร้าง
เพื่ออำพรางความใน
ทุกอย่างที่เธอเห็น
ผ่านการซ่อนเร้นของหัวใจ
ถ้าไม่ตีความตีความวินิจฉัย
จะรู้ได้อย่างไรว่า.รักเธอ
21 กันยายน 2545 14:14 น.
เพียงพลิ้ว
โบราณเปรียบเทียบหญิงเป็นเช่นดอกไม้
ผู้ชายไซร้คือภุมรินบินเสาะหา
ดอกไหนสวยหอมซึ้งตรึงอุรา
บินถลาไปครอบครองตามโปรดปราน
ไม่ใช่ราชินีแห่งดอกไม้ที่สูงค่า
เป็นแค่ดอกไม้ป่าธรรมดาน่าสงสาร
มวลหมู่ผึ้งภุมรินใดไม่ต้องการ
ทิ้งให้บานความหวานหายไร้ชายมอง
19 กันยายน 2545 13:22 น.
เพียงพลิ้ว
ร้องไห้เถอะนะคนดี
หากว่าเจ็บครั้งนี้มันหนักหนา
แอบร้องอย่าให้ใครเห็นน้ำตา
อย่าร้องเพราะว่าเราอาลัย
ร้องไห้เถอะนะคนดี
พรุ่งนี้ยังคงเริ่มใหม่ได้
วันนี้ร้องให้น้ำตาท่วมใจ
ปล่อยให้ อะไร อะไร ผ่านไป..คงดีเอง
เหนื่อยจัง
เจ้าเหงา เศร้า ท้อแท้
เพียงแค่อุปสรรคแค่นี้หรือ
หวังสร้างเกียรติให้เลื่องลือ
จงฝึกปรือให้อดทน
เจ้ามีสิทธ์จะร้องไห้
ขอเพียงใจอย่าสับสน
มีสติอย่าร้อนรน
จงสู้จนหมดหนทาง
19 กันยายน 2545 13:21 น.
เพียงพลิ้ว
อยากจะมีใครคอยห่วงใยคอยดูแล
คอยเทคแคร์ปลอบโยนเมื่อยามเหงา
คอยพูดคุยปรึกษาเรื่องของสองเรา
ยามสุขเศร้าทุกมากน้อยคอยห่วงใย
อยากมีใครสักคนเรียกฉันว่า คนดี
แอบหวังทั้งๆทีรู้ว่าเป็นไปไม่ได้
ไม่รู้ว่าจะหลอกตัวเองไปทำไม
ยอมรับเถอะใจว่าไม่มีใครรักเรา
18 กันยายน 2545 10:19 น.
เพียงพลิ้ว
พอกันทีหยุดแล้วกับความรัก
เพราะเจ็บหนักเกินเยียวยารักษาหาย
เจ็บครานี้แสบสันต์จนวันตาย
รักทำลายทุกทุกอย่างที่สร้างมา
ถ้าปวดหัวตัวร้อนนั้นฉันทนได้
แต่ปวดใจนี้ร้าวรวดปวดหนักหนา
เจ็บเรื้อรังเจ็บแค้นแน่นอุรา
รอเวลาเป็นยารักษาใจ