23 กันยายน 2545 13:53 น.
เพียงพลิ้ว
คุณ..ไม่ใช่คนที่มีอะไรโดดเด่น
คุณเป็นผู้ชายขรึม ขรึมเฉยเฉย
ทำไมใจฉันรู้สึกคุ้นเคย
อยากเปิดเผยความในให้รู้จัง
คนเย็นชาคุณมีใครในใจหรือเปล่า
คนขี้เหงารู้ไหมใครแอบหวัง
อยากพูดคุยทักทายคุณสักครั้ง
คุณมีแฟนหรือยังบอกฉันที
23 กันยายน 2545 13:52 น.
เพียงพลิ้ว
เหมือนคนตาบอดไปเที่ยวทะเล
ได้แต่นั่งเท่เก๋ไก๋แต่ไม่เห็น
ทะเลสวยฟ้างามตามที่เป็น
ยินเพียงคลื่นซัดสาดกระเซ็นเป็นอิ่มใจ
เหมือนคนหูหนวกอยู่กลางพายุหนัก
เห็นฟ้าแลบก็ทึกทักว่าสวยใส
เพราะไม่ได้ยินฟ้าร้องคะนองไพร
ไม่เห็นน่ากลัวอะไรสวยงามดี
ฉันเห็นได้รู้ได้เห็นสิ่งที่เธอทำ
ไม่อาจล่วงล้ำความฝันที่เธอมี
ลองกล่าวแจ้งแถลงไขให้รู้สักที
ฉันจะได้ภูมิใจที่เป็นคนรู้ใจเธอ
23 กันยายน 2545 13:45 น.
เพียงพลิ้ว
รู้ไหมไข้หวัดเป็นพี่น้องกับใคร
จะบอกให้นะว่าเป็นแฝดกับความเหงา
แต่ไข้หวัดต้องพึ่งยาจึงทุเลา
แต่บรรเทาโรคเหงาได้ด้วยใจคน
ความเหงาก็เหมือนกับไข้หวัด
ความเหงาเกิดดับอารมณ์ที่แปรปรวนสับสน
ไข้หวัดเกิดจากความเปลี่ยนแปลงของอากาศที่เวียนวน
ไม่ว่าร้อนหนาวฝนเป็นหวัดและเหงาได้ไม่เลือกวัน
23 กันยายน 2545 13:44 น.
เพียงพลิ้ว
จะขึ้นรถไปสุดสายที่ปลายฟ้า
ขอเธออย่าตามหาจะได้ไหม
วันนี้เหนื่อยนักขอพักใจ
ไม่อยากให้ใครเห็นวันฉันอ่อนแอ
ขออยู่เงียบเงียบคนเดียวสักพักก่อน
ขอพักร้อนหัวใจที่มีบาดแผล
ขอรักษาอารมณ์ที่ปรวนแปร
ขอดูแลดวงใจก่อนย้อนกลับมา
23 กันยายน 2545 09:05 น.
เพียงพลิ้ว
เธอก็แค่คนใจดำ
ที่แกล้งทำเป็นอ่อนหวาน
หลอกให้รักดังต้องการ
แล้วทิ้งไปให้ทรมานเดียวดาย
ยอมรับว่าเสียใจเธอมาก
ที่จากไปเหมือนฉันไม่มีความหมาย
เจ็บครานี้พอกันทีคนอันตราย
สักวันผู้ชายอย่างเธอจะสูญพันธุ์