5 สิงหาคม 2552 11:49 น.
เพียงพลิ้ว
อย่าให้ฉันฝันเพ้อละเมอเปล่า
อยู่กับเงาคำหวานที่เธอส่ง
ขออย่างน้อยรอยคำที่ย้ำลง
ให้ประสงค์จากในหัวใจเธอ
เพียงภิรมย์สมรักถักทอฝัน
เฝ้ารอวันเคียงคู่อยู่เสมอ
ขอถนอมกล่อมใครเมื่อได้เจอ
ฝากคำเพ้อถึงกันคอยฝันงาม
เหมือนลมพรมใจให้ฉ่ำชื่น
ยิ่งดึกดื่นรอยพลิ้วปลิวใจหวาม
แผ่วผิวผ่านเพลินพิศไหวติดตาม
เปรียบนิยามความรักสลักรอย
จักสบสุขสมหวังดุจดั่งหมาย
รักห่มล้อมเรียงรายคลายเหงาหงอย
เหมือนสายลมประสารการรอคอย
หมายเกี่ยวก้อยคอยวันฝันเป็นจริง
น้ำคำเคยเอ่ยหวานยังซ่านจิต
มิอาจชิดยังจดพจน์อ้อยอิ่ง
ยังละเมอเพ้อหนักมีรักพิง
จมลึกดิ่งถอนใจไม่ขึ้นแล้ว
เป็นความจริงหรือเพ้อละเมอฝัน
หัวใจพรั่นรักอาจกลายคลาดแคล้ว
หวั่นบางคำนำชีวิตเดินผิดแนว
กระซิบแผ่วบอกได้ไหมรักไม่รัก....
หมายเหตุ : มีคำถามจากแชมป์เก่าคุณพจน์รำพันว่ามีกระบี่ไร้ใจภาค 2 หรือเปล่า วันนี้ไม่มีกระบี่ไร้ใจแล้วค่ะ ดูเหมือนว่าเซียนกระบี่สาวทั้งห้าจะมีหัวใจที่กำลังตามหาความรักกันอยู่ เลยเขียนกลอนออกมาให้ทายกันเล่นๆค่ะ (อีกแล้วค่ะท่าน)
ให้ทายกันค่ะว่า บทที่ 1-5 ใครเขียนบทไหนกันเอ่ย แบ่งกันเขียนคนละบทค่ะ ตัวเลือกก็เหมือนเดิมค่ะ เฌอมาลย์ ก้าวที่...กล้า whitelily เพียงพลิ้ว และแมงกุ๊ดจี่
บทที่ 1........คนเขียนคือ
บทที่ 2........คนเขียนคือ
บทที่ 3........คนเขียนคือ
บทที่ 4........คนเขียนคือ
บทที่ 5....... คนเขียนคือ
และบทที่ 6 บาทที่ 1-4 ใครเขียนวรรคไหนเอ่ย สี่คนสี่บาทค่ะ มี 4 ตัวเลือกค่ะ เฌอมาลย์ whitelily เพียงพลิ้ว และแมงกุ๊ดจี่
บทที่ 6 บาทที่ 1 ....คนเขียนคือ
บทที่ 6 บาทที่ 2 .... คนเขียนคือ
บทที่ 6 บาทที่ 3.....คนเขียนคือ
บทที่ 6 บาทที่ 4...... คนเขียนคือ
ลองทายดูนะคะ ขอรางวัลคราวนี้เป็นของที่ระลึกจากเพียงพลิ้วและแมงกุ๊ดจี่ค่ะ คราวก่อนคุณพจน์รำพันได้ของที่ระลึกจากเฌอมาลย์และ whitelily ไปแล้ว มาดูกันค่ะว่า แชมป์เก่าจะรักษาแชมป์ได้หรือไม่
นี่คือของที่ระลึกจากเพียงพลิ้วค่ะ ส่วนของแมงกุ๊ดจี่อุบไว้ก่อนค่ะ ของรักของหวงของเธอเลยนะคะ
3 สิงหาคม 2552 08:32 น.
เพียงพลิ้ว
เหมือนสายลมห่มใจแทนใครหนึ่ง
หวามรัดรึงหายโศกในโลกฝัน
รวยระรินกลิ่นร่ำสายสัมพันธ์
กี่คืนวันอุ่นล้อมหอมในที
คล้ายสายลมพรมคำฉ่ำไฉน
พัดห่วงใยมั่นคงส่งถึงที่
อกอิ่มอาบซาบซ่ายหวานวจี
สิ่งใดดีผ่านกลายสายลมพา
ดั่งลมล่องประคองขวัญในวันขม
พลิ้วคารมถ่ายเทเสน่หา
ปลอบโยนคนหม่นหมองนองน้ำตา
สุขเสมือนว่าสองใจใกล้กันจริง
ปานลมดึกผนึกรักร่วมถักสาน
วู่ไหวผ่านครุ่นหากว่าทุกสิ่ง
อุ่นทุกเมื่อเนื้อแนบหมายแอบอิง
ชื่นได้พิงพึ่งลมนำคมใคร
ดุจลมรักทักทายกลายเรือนขวัญ
กระชับมั่นยืนนานสุดหวานไหว
สายลมกล่อมหอมเล่ห์เสน่ห์ไกล
เชยน้ำใจจากปลายฟ้าอิ่มอาทร
คือลมฝันบรรเลงบทเพลงผิว
เพียงแผ่วพลิ้วอกผวามิราอ่อน
สุขลมโชยโหยหาทุกคราซ้อน
ทุกบทตอนอบอุ่นขอบคุณลม
31 กรกฎาคม 2552 14:10 น.
เพียงพลิ้ว
ฟ้าสีทึมครึ้มฝนคนสะบั้น
ความผูกพันรอบกายคล้ายอยู่ห่าง
เหมือนไร้แล้งแรงใจในเส้นทาง
ดั่งเคว้งคว้างสิ้นหลักพักพึ่งพา
เหมือนเหนื่อยหน่ายคล้ายท้อต่อทุกสิ่ง
หวังแอบอิงไมตรีอันมีค่า
มองทางใดไม่เห็นเซ่นน้ำตา
ยิ่งอ่อนล้าอ่อนไหวใจอ่อนแอ
ฝากคำถามข้ามฟ้ามาทักท้วง
เอาความห่วงโหยหามาตีแผ่
เห็นคุณค่าบ้างไหมในรักแท้
หรือเพียงแค่รู้จักแล้วลักเลือน
รู้สึกดีต่อกันในวันก่อน
ยังอาทรคงมั่นหรือผันเคลื่อน
ค่อนคืนเพ้อละเมอความถามดาวเดือน
วอนฟ้าเตือนหนึ่งใจห่วงใยกัน
คะนึงครวญหวนคำเคยฉ่ำกรุ่น
ไว้เป็นทุนเติมแรงแห่งไฟฝัน
ยังสวยสดงดงามความผูกพัน
แต่ทางนั้นยังเหลือดอกเยื่อใย?
ขอคำตอบปลอบขวัญในวันเหงา
หวังบรรเทาอาการฟุ้งซ่านได้
เพียงกระซิบทุกสิ่งอย่างจริงใจ
อาจร้องไห้หรือยิ้มออกเชิญบอกเลย
15 กรกฎาคม 2552 08:27 น.
เพียงพลิ้ว
ด้วยหัวใจโลดแล่นขาดแก่นสาร
ร้าวทรมานอยากมีรักให้พักฝัน
คอยไถ่ถามตามหามานานวัน
มอบรักนั้นแด่หนึ่งใครไม่เลือนลา
สุดห้วงใจได้รักอย่างหนักแน่น
มิเคยแคลนไฟฝันพันห่วงหา
อุ่นสายใยไมตรีกล่อมชีวา
ปรารถนาสัมผัสรักรัดรึง
คือความหมายประกายฝันอันหวานฉ่ำ
คือรอยจำดวงจิตเฝ้าคิดถึง
คือรู้สึกลึกล้ำร่ำติดตรึง
คือคำนึงจากคนนี้มีต่อใคร
รักแสนรักหนักหนาแต่คราเริ่ม
คอยเติมแต่งห่อห่มอารมณ์ไหว
เพียงแต่เธอผู้เดียวขอเกี่ยวใจ
รักมอบให้ทั้งหมดจรดดวงมาน
ความรักนี้มีใครซึ้งไหมหนอ
หรือต้องรอพึ่งพาปาฏิหาริย์
หวั่นกระอักไฟรักมอดตลอดกาล
คนสงสารเห็นใจเกรงไม่มี
พรมพร่างคำร่ำหอมกล่อมเรือนขวัญ
ขอเกี่ยวพันความหมายอย่าหน่ายหนี
ขอสัมผัสสัจธรรมรักนำชี้
ปลูกไมตรีดอกรักหวานบานหรือโรย
7 กรกฎาคม 2552 08:30 น.
เพียงพลิ้ว
หากฝืนจักยิ่งช้ำ.........................ใจเอ๋ย
รับว่ามิเหมือนเคย......................ห่างแล้ว
ไหวหวานผ่านควรเฉย...............อกนิ่ง
นับแต่วันคลาดแคล้ว..................ดิ่งห้วงอดีตกาล
จมภวังค์จ่อมเศร้า.......................นานวัน
ฟันฝ่าความผูกพัน.......................ยากข้าม
ขัดขืนด่านความฝัน......................พลาดท่า
ตระหนักควรหักห้าม.....................หยุดเพ้ออาลัย
คงเป็นได้เท่านี้............................ความหลัง
นับแต่นาทีชัง..............................ซ่อนหน้า
เหมือนเดิมมิคาดหวัง...................คืนที่
เจ็บบ่อยหมดความกล้า.................เหนี่ยวรั้งใจคน
ความเป็นไปแต่ต้น......................จนจบ
เพียงแค่มิอาจลบ..........................รักร้าว
วันคืนที่ประสบ.............................ชัดแจ่ม
ยากยิ่งถอนตัวก้าว.......................หลุดพ้นสิเนหา
ถึงเวลารับรู้..................................ความจริง
ไออุ่นเคยแอบอิง..........................เหือดแห้ง
เพียงตนพึ่งพักพิง...........ปลอบกล่อม ขวัญเอย
เคืองขุ่นสววรค์แกล้ง.............เท่านั้นโศกศัลย์
วันฝนลาสั่งฟ้า..............................มาถึง
ปลดปล่อยใจรำพึง........................ร่ำไห้
อาลัยแด่รักขึง...............................ปลายแผ่ว
โอดพร่ำทำใจได้...........................เยื่อสิ้นใยสูญ