18 กันยายน 2545 09:55 น.
เพียงพลิ้ว
แสวงหารักมากมายทำไมเล่า
ในเมื่อเจ้ามีศักดิ์ศรีที่ยิ่งใหญ่
จะมีรักประดับใจไปทำไม
โดนใครประนามว่าล่าผู้ชาย
จะเอารักทำอะไรมากมายนัก
ไม่มีรักก็อยู่ได้ใช่ฉิบหาย
เพียงขาดคนรักใคร่ใช่จะตาย
ใช่วอดวายเพราะขาดรักสลักทรวง
17 กันยายน 2545 11:37 น.
เพียงพลิ้ว
ขอร้องเธอได้ไหม
อย่าพูดโดยไม่คิด
รู้ตัวไหมว่าผิด
ที่สะกิดแผลในใจ
ลืมเสียเรื่องเก่าๆ
อย่าเก็บเอามาคิดให้หวั่นไหว
ตอนนี้รักเธอมากกว่าใคร
จงเชื่อใจว่าฉันมีเพียงเธอ
17 กันยายน 2545 11:36 น.
เพียงพลิ้ว
อุปสรรคเพียงเท่านี้อย่าท้อแท้
เพียงแค่ผิดหวังอย่าอ่อนไหว
จะก้าวหน้าได้อย่าไร
ในเมื่อใจไม่อดทน
มีขวากหนามมากมายนัก
ในเมื่อรักก้าวหน้าอย่าสับสน
เราเองก็เกิดมาเป็นคน
จงทำตนให้ก้าวไกล
16 กันยายน 2545 16:02 น.
เพียงพลิ้ว
ไม่รู้ว่าเรารักกันได้อย่างไร
ก็ในเมื่อมีความต่างเป็นอุปสรรค
หลายครั้งฉันกลุ้มมากนอนคิดหนัก
กลัวความรักที่มีจะจืดจาง
ฉันชอบเที่ยวน้ำตกปีนเขา
เธอชอบนั่งเศร้าริมทะเลเวลาว่าง
แต่เมื่อเราจะรักกันซะอย่าง
ความแตกต่างจะมีผลอะไร
16 กันยายน 2545 16:00 น.
เพียงพลิ้ว
ได้ยินได้ฟังเรื่องความรักมามาก
จึงอยากมีความรักสักครั้งสักหน
อยากมีใครข้างกายสักคน
เผื่อสับสนจะได้มีคนดูแลใจ
อยากมีรักเหมือนคนอื่นบ้าง
แต่มีเหตุผลบางอย่างที่ทำไม่ได้
คงเป็นเพราะใจบอบบางเกินไป
จึงกลัวความอ่อนไหวจะทำร้ายตัวเอง