19 กันยายน 2545 13:21 น.
เพียงพลิ้ว
อยากจะมีใครคอยห่วงใยคอยดูแล
คอยเทคแคร์ปลอบโยนเมื่อยามเหงา
คอยพูดคุยปรึกษาเรื่องของสองเรา
ยามสุขเศร้าทุกมากน้อยคอยห่วงใย
อยากมีใครสักคนเรียกฉันว่า คนดี
แอบหวังทั้งๆทีรู้ว่าเป็นไปไม่ได้
ไม่รู้ว่าจะหลอกตัวเองไปทำไม
ยอมรับเถอะใจว่าไม่มีใครรักเรา
18 กันยายน 2545 10:19 น.
เพียงพลิ้ว
พอกันทีหยุดแล้วกับความรัก
เพราะเจ็บหนักเกินเยียวยารักษาหาย
เจ็บครานี้แสบสันต์จนวันตาย
รักทำลายทุกทุกอย่างที่สร้างมา
ถ้าปวดหัวตัวร้อนนั้นฉันทนได้
แต่ปวดใจนี้ร้าวรวดปวดหนักหนา
เจ็บเรื้อรังเจ็บแค้นแน่นอุรา
รอเวลาเป็นยารักษาใจ
18 กันยายน 2545 10:18 น.
เพียงพลิ้ว
เจ้าก้าวมาสู่ที่นี่เพื่ออะไร
เพื่อเกียรติยศที่ยิ่งใหญ่มิใช่หรือ
มาเพื่อเก็บศักดิ์ศรีไว้ในกำมือ
มาเพื่อถือความฝันไว้ในครอบครอง
กลัวทำไมอุปสรรคเล็กแค่นี้
เจ้ามีดีในตัวอย่ากลัวหมอง
มีฝีมือหัวใจไม่เป็นรอง
เรื่องสมองก็เป็นต่อไม่ง้อใคร
มัวแต่พึ่งคนอื่นเล่าเจ้าจะแย่
เขามีแต่น้ำตามามอบให้
แล้วตัวเจ้าจะคบเขาไปทำไม
ในเมื่อใจเจ็บปวดจนเกินทน
ใครจะด่าใครจะว่าอย่าไปฟัง
ใครจะชังใครจะเกลียดอย่าไปสน
ถึงต่ำช้าเลวร้ายก็เป็นคน
จะดิ้นรนเพื่ออนาคตจนหมดใจ
18 กันยายน 2545 10:12 น.
เพียงพลิ้ว
สบายใจได้ฉันไม่ร้องไห้เพราะเธอแน่
เธอไม่แคร์ไม่รักฉันไม่สน
คงไม่ตายหรอกหากชีวิตขาดเธอสักคน
ในเมื่อทนต่อไปอะไรอะไรก็ไม่ดีขึ้นมา
ไปเสียเถิดไม่ต้องกลัวฉันเสียใจ
ฉันไม่ร้องไห้เพราะเธอให้อายหมา
ผู้ชายอย่างเธอไม่มีค่าแก่น้ำตา
ไปเสียเถิดอย่ามาให้เห็นหน้าอีกเลย
18 กันยายน 2545 09:57 น.
เพียงพลิ้ว
แค่เขาชมว่าเจ้านั้นน่ารัก
อย่าไปปักเชื่อใจใครง่ายง่าย
พูดเรื่อยเปื่อยตามสันดานปากผู้ชาย
ไร้ยางอายสิ้นคิดจิตว่างงาน
เดินแผนสูงแทะเล็มเคลมหญิงเล่น
จึงทำเป็นจริงจังทั้งปากหวาน
คิดและฝันฟันแล้วทิ้งตามสันดาน
เป็นตัวมารผลาญความสุขหญิงทุกคน
เป็นผู้หญิงจะช้ำในถ้าใจง่าย
แค่ผู้ชายบอกว่ารักอย่าสับสน
อย่ามัวยุ่งเรื่องรักลับสัปดน
เจ้าจงทนรอคอยอย่าปล่อยใจ
จงรอวันที่เจ้าพร้อมจะมีรัก
ไม่นานนักอย่าคิดผิดคิดไวไฟ
อนาคตของเจ้าต้องก้าวไกล
อย่าปล่อยใจให้ชั่วมั่วผู้ชาย