30 ธันวาคม 2545 12:01 น.
เพียงพลิ้ว
เลี้ยงกาให้เป็นหงส์ แม่จึงส่งให้เรียนสูง
หวังลูกเป็นนกยูง เด่นกว่าฝูงกาด้วยกัน
เพราะรู้รสความจน ปล่อยลูกค้นเสาะหาฝัน
กาจากรังมานานวัน ความผูกพันเริ่มหมางเมิน
ลูกกามาอยู่กรุง ร้องลูกทุ่งก็ขัดเขิน
ฟังเพลงฝรั่งเพลิดเพลิน ติดใจเกินกว่าคืนรัง
ลูกจ๋าโปรดกลับนา พ่อแม่กายังแอบหวัง
พบหน้าลูกสักครั้ง ก่อนถูกฝังร่างในดิน
ขอชื่นชมความงาม ยามลูกยืนบนโขดหิน
ขนสวยที่ประทิน ลูกคงสิ้นกลิ่นของกา
กลับรังน้อยเถิดลูก ผิดหรือถูกแม่ห่วงหา
คิดถึงยามไกลตา โปรดกลับมานอนรังเรา
5 ตุลาคม 2545 16:39 น.
เพียงพลิ้ว
ฉันไม่ใช่ถังขยะรองรับอารมณ์ของใคร
แล้วทำไมต้องมาลงมาระบายกับฉัน
ฉันเป็นคนมีหัวใจมีความรู้สึกเหมือนกัน
โปรดอย่าหุนหันเอะอะด่าอารมณ์ดีก็ชม
ฉันไม่ใช่ท่อระบายของเสียในจิตสำนึก
ความรู้สึกมีให้ซ่อนไว้ข้างในแม้ขื่นขม
ฉันขอร้องให้เก็บไว้แม้ใจไม่รื่นรมย์
โปรดจงข่มอารมณ์ดิบไว้อย่าโวยวาย
ฉันไม่ใช่กระป๋องที่คนเตะตอนตกงาน
อย่าแสดงอาการไปในทางที่เสียหาย
ฉันจะบอกให้ทำแบบนี้น่าสงสารและน่าอาย
โปรดอย่าระบาย มันอันตรายถ้าระบายไม่ถูกทาง
23 กันยายน 2545 13:53 น.
เพียงพลิ้ว
คุณ..ไม่ใช่คนที่มีอะไรโดดเด่น
คุณเป็นผู้ชายขรึม ขรึมเฉยเฉย
ทำไมใจฉันรู้สึกคุ้นเคย
อยากเปิดเผยความในให้รู้จัง
คนเย็นชาคุณมีใครในใจหรือเปล่า
คนขี้เหงารู้ไหมใครแอบหวัง
อยากพูดคุยทักทายคุณสักครั้ง
คุณมีแฟนหรือยังบอกฉันที
23 กันยายน 2545 13:52 น.
เพียงพลิ้ว
เหมือนคนตาบอดไปเที่ยวทะเล
ได้แต่นั่งเท่เก๋ไก๋แต่ไม่เห็น
ทะเลสวยฟ้างามตามที่เป็น
ยินเพียงคลื่นซัดสาดกระเซ็นเป็นอิ่มใจ
เหมือนคนหูหนวกอยู่กลางพายุหนัก
เห็นฟ้าแลบก็ทึกทักว่าสวยใส
เพราะไม่ได้ยินฟ้าร้องคะนองไพร
ไม่เห็นน่ากลัวอะไรสวยงามดี
ฉันเห็นได้รู้ได้เห็นสิ่งที่เธอทำ
ไม่อาจล่วงล้ำความฝันที่เธอมี
ลองกล่าวแจ้งแถลงไขให้รู้สักที
ฉันจะได้ภูมิใจที่เป็นคนรู้ใจเธอ
23 กันยายน 2545 13:45 น.
เพียงพลิ้ว
รู้ไหมไข้หวัดเป็นพี่น้องกับใคร
จะบอกให้นะว่าเป็นแฝดกับความเหงา
แต่ไข้หวัดต้องพึ่งยาจึงทุเลา
แต่บรรเทาโรคเหงาได้ด้วยใจคน
ความเหงาก็เหมือนกับไข้หวัด
ความเหงาเกิดดับอารมณ์ที่แปรปรวนสับสน
ไข้หวัดเกิดจากความเปลี่ยนแปลงของอากาศที่เวียนวน
ไม่ว่าร้อนหนาวฝนเป็นหวัดและเหงาได้ไม่เลือกวัน