18 กันยายน 2547 09:28 น.

สังคมปาก

เพียงพลิ้ว

ได้ยินมาว่ากันไว้เรื่องในปาก
ฟันต้องพรากจากกันเพราะมันแข็ง
ไม่ยอมพริ้วพลิกอ่อนผ่อนตามแรง
เหมือนลิ้นแสดงให้เห็นเป็นตำนาน

น่าสงสารลิ้นอยู่ได้ในปากคน
ลิ้นต้องทนทุกรสชาติฝาดขมหวาน
ร้อนและเย็นตามเจ้าของเขาต้องการ
ลิ้นทรมานยามฟันขบกระทบลง

เหงือกหนอเหงือกอยู่ลำบากเป็นรากพื้น
ยามคนอื่นถูกถอนโคนโดนลูกหลง
เจ็บแดงช้ำร้าวรวดปวดจนปลง
เหงือกเจ้าคงช้ำใจอยู่ใกล้ฟัน

1779

love

comment

14 กันยายน 2547 12:59 น.

อึมครึม

เพียงพลิ้ว

ฟ้าจ๋าฟ้า ใยหน้าเหงาซึมเศร้านัก
ฟ้าอกหักหรือกลุ้มใจใยเคร่งขรึม
เมฆก้อนโตบังฟ้าอยู่ดูอึมครึม
ฟ้าพำพึมต่อว่าน่ากลัวจัง

ฟ้าจ๋าฟ้า จะร้องไห้หรือไงนั่น
เหมือนดอกั้นอดทนสู้อยู่เบื้องหลัง
ร้องมาสิร้องเปรี้ยงส่งเสียงดัง
รองแล้วหลั่งน้ำตาลงส่งโลกเย็น

ฟ้าจ๋าฟ้า อย่าขู่กันฉันกลัวยิ่ง
กลัวในสิ่งที่ฟ้าแกล้งแสดงให้เห็น
บอกไม่ถูกใจไม่ดีที่ฟ้าเป็น
เหมือนฟ้าเน้นข่มขวัญใจให้หวั่นกลัว

ฟ้าจ๋าฟ้า อย่าอึมครึม ขรึมนักเลย
ไม่คุ้นเคยฟ้าสีทึมซึมสลัว
รู้สึกเหมือนมีภัยมาใกล้ตัว
ได้แต่มั่วคาดเดาว่ามาเมื่อไร

ฟ้าจ๋าฟ้า ระบายมาอย่าเก็บกด
อย่าทนอดคลุ้มคลั่งจนคนหวั่นไหว
ฝนจะตกฟ้าผ่าร้องก้องอย่างไร
ฟ้าจงได้แสดงมาอย่าอึมครึม

1725

love

comment

14 กันยายน 2547 11:52 น.

โรงเรียนของหนู

เพียงพลิ้ว

น้องคุยกับพี่

ขอบคุณค่ะคุณพี่ ขอบคุณที่มาหาหนู
มาชมความเป็นอยู่ โรงเรียนหรูไม่เหมือนใคร
เล่าให้ฟังหน่อยค่ะ กรุงเทพน่ะเป็นแบบไหน
ได้ข่าวมีรถไฟ ทั้งใต้บนหัวคนเรา
โรงเรียนน่ารักไหม ตัดต้นไม้เป็นรั้วเสา
พืชผักงามไม่เบา หนูเก็บเอากลับบ้านกิน
อยากเห็นตึกสูงบ้าง เบื่อรอบข้างมีแต่หิน
วันวันมือจับดิน ได้แต่กลิ่นสาบควายโคลน

พี่คุยกับน้อง

น้องจ๋าไม่ดีหรอก อยู่บางกอกมีแต่โขน
ที่นี่มีลิงทะโมน กรุงมีโจรใส่สูทงาม
ดีใจที่ได้มา ได้ศึกษามาไถ่ถาม
ชื่นชมฟ้าสีคราม ชอบติดตามน้องแอ่วไพร
โรงเรียนหนูน่ารัก มีพืชผักเขียวสไว
มอบรอบด้านสุขใจ เด็กสดใสไร้มายา
ถ้าอยากนั่งรถไฟ จะพาไปเหินเวหา
จะพาล่องพสุธา ตึกระฟ้าจะพาชม

2314

love

comment

11 กันยายน 2547 13:21 น.