9 กรกฎาคม 2548 16:52 น.
เพียงพลิ้ว
Let me tell you something nice มีสิ่งดีนำพามาเฉลย
That you love me is not wise มิฉลาดเลยหากปักใจรักฉัน
My heart has already stolen ใจถูกลักถูกฝังไว้แห่งใดกัน
And kept in the secret garden แม้ด้นดั้นเสาะค้นจนปัญญา
Like the white poor jasmine มะลิขาวถูกเข็มเล่มน้อยตำ
Stuck by the touch of a pin มีรอยดำช้ำชอกบอกปัญหา
Even magic from the star ใช้เวทย์มนต์วิเศษมากจากดารา
Cannot delete the scar มิรักษาให้งามขำสวยดำรง
The grateful swan flies to the sky ถิ่นของฉันมิควรค่าเธออาศัย
Decayed dog is for crows,dont try นภาลัยเมืองแมนแดนของหงส์
Stay at the place you should be คบนกยูงสูงศักดิ์รักษ์เผ่าพงศ์
Ignore useless thing like me อย่าบินลงกินซากหมาเหมือนกาดำ
Please dont love me any more โปรดอยู่ห่างทางใจฉันกันไว้ก่อน
I may bring you grief and bore จะเดือดร้อนน้ำตาพรากหากถลำ
Please, please leave me alone มารักฉันมาอยู่ใกล้อย่าได้ทำ
Only I, myself want to moan ขอทนช้ำทนแย่แต่ผู้เดียว
7 กรกฎาคม 2548 16:28 น.
เพียงพลิ้ว
คราวแรกรักปากหวานปานน้ำอ้อย
ชมตัวลอยว่าฉันนั้นอ่อนหวาน
ประแป้งเด็กแก้มนวลชวนชื่นบาน
หลังรำคาญแก้มไม่สวยด้วยบรัชออน
นิสัยฉันน่ารักดีขี้อายนิด
เขาเคยติดใจมากอยากเคียงหมอน
ฉันรักเธอเขาเฉลยเคยออดอ้อน
บัดนี้จรจากไปไม่ใยดี
ขอขอบคุณคำแนะนำจำไปตรอง
ข้อบกพร่องทำถูกผิดไปคิดหา
รูปนิสัยไม่เลวร้ายกายวาจา
ในสายตาคนนอกบอกว่าดี
แต่ในเมื่อเขาจากไปไม่บอกเล่า
จะเลิกเท้าความไปทำไมหนี
บทสรุปตามเหตุผลฉันคนนี้
ฉันคงมีค่าสูงไปไม่คู่ควร
6 กรกฎาคม 2548 15:18 น.
เพียงพลิ้ว
เกือบเชื่อ
เพียงพลิ้ว
เกือบเชื่อเนื้อหามาพูด
พิสูจน์ยากยิ่งจริงหรือ
แค่ไหนประจักษ์รักคือ
อยากรื้อให้ทั่วตัวตน
เกือบเชื่อเนื้อหามาบอก
คงออกจากใจสับสน
ลวงใจให้วุ่นอีกคน
หลงกลคงแย่แน่เรา
เกือบเชื่อเนื้อหามาเล่า
แกล้งเย้าย้ำเตือนเหมือนเก่า
กะล่อนอ้อนหญิงหญิงไร้เงา
เลิกเมาคำเธอมานาน
เกือบเชื่อเนื้อหามาลวง
หมดช่วงของเรารักหวาน
ตอนนี้จะช่วยป่วยการ
ขอวานอย่าหวนชวนรัก
เกือบเชื่อเนื้อหามาเอ่ย
ที่เผยความนัยให้ประจักษ์
เจ็บล้นจนท้อขอพัก
ขอหักหัวใจไกลกัน
เกือบเชื่อเนื้อหามาแถลง
เลิกแกล้งว่าสมัครรักฉัน
แต่นี้ทางใครทางมัน
ลืมวันดีดีมีมา
อยากเชื่อ
ผู้หญิงไร้เงา
เชื่อเถอะน้องจ๋าคราพูด
ยอมให้พิสูจน์รักมั่น
รื้อค้นอย่างไรใจฉัน
มีเธอเท่านั้นดวงใจ
เชื่อเถอะน้องจ๋าคราบอก
มิเคยกลิ้งกลอกรู้ไหม
แล้วจะสับสนไปไย
หทัยพี่ให้เพียงเธอ
เชื่อเถอะน้องจ๋าคราเล่า
ใช่หลอกให้เจ้าหวั่นเพ้อ
รักจริงมีให้นะเออ
พบเจอทุกวินาที
เชื่อเถอะน้องจ๋าไม่ลวง
รักเต็มล้นทรวงมิหนี
แถมยังให้เจ้าคนดี
ทั้งวันเดือนปีมิลา
เชื่อเถอะเนื้อหาคราเอ่ย
รักเจ้าทรามเฉยหนักหนา
แล้วใยตัวเจ้าหันมา
บอกลากันได้อย่างไร
เชื่อเถอะเนื้อหามาแถลง
รักพี่ชี้แจงหวนให้
กลับมารักเก่าเฝ้าใจ
อย่าเลยลี้ไกลจากกัน
1 กรกฎาคม 2548 09:47 น.
เพียงพลิ้ว
อยู่ไหน ในวัน ฉันเจ็บ
หนาวเหน็บ หนใดใคร่ถาม
หรือสุข คลุกเคล้า เล่าความ
ครั่นคร้าม หวั่นไป ไม่คืน
อยู่ไหน ในวัน ฉันทุกข์
เจ่าจุก ร้องไห้ ไม่ฝืน
สับสน ทนช้ำ กล้ำกลืน
สะอื้น สุดเสียง เพียงเรา
อยู่ไหน ในวัน ฉันท้อ
ยามขอ คนคลาย หายเหงา
เธอไป ไม่แคร์ แม้เงา
แต่เขา คอยอยู่ คู่กาย
อยู่ไหน ในวัน ฉันโศก
ค้นโลกไม่เจอ เธอหาย
ใจชา หน้าเหี่ยว เดียวดาย
ช่างร้าย เสียจริง ทิ้งไป
อยู่ไหน ในวัน ฉันป่วย
เขาช่วย จนฉัน หวั่นไหว
เศร้าสุข ทุกช่วง ห่วงใย
เข้าใจ เป็นหนึ่ง ซึ้งนัก
อยู่ไหน ในวัน ฉันถาม
เอ่ยความ ด้วยอยาก ประจักษ์
ให้เห็น เป็นไป ในรัก
ก่อนหัก ใจลา...ลืมเธอ
22 มิถุนายน 2548 09:58 น.
เพียงพลิ้ว
เห็นฟ้าใสใจปองมัวจ้องเเพลิน
ยามย่างเดินมิมองทางอยู่ข้างหน้า
ชมเมฆสวยลอยเลื่อนเกลื่อนนภา
ลืมพสุธาละทิ้งสิ่งรอบตัว
เดินบนดินกินบนทรายกายต้องลม
มิอาจข่มรักฟ้ากว้างห่างเหนือหัว
มีฟ้าใสในพะวงหลงเมามัว
มิคิดกลัวหากได้ฟ้ามาครอบครอง
สุดท้ายเพราะฟ้าน้ำตาพราก
ดินต่างหากที่เราเป็นเจ้าของ
เดินตกหลุมขาฟกช้ำน้ำตานอง
เพราะมัวจ้องฟ้าพธูลืมดูดิน
รังเกียจพื้นที่ยืนย่ำเลยช้ำอก
เผลอจนตกส้นสูงใส่ให้ห่างหิน
พลาดตกหลุมกุมขาน้ำตาริน
แทบดับดิ้น .....บอกฟ้า...ว่าสุดอาย
อีกหนึ่งคืบจะถึงฟ้าดันมาตก
อยากจะชกตัวเองเซ็งเหลือหลาย
พอซบหน้ากับดิน.....สิ้นเสียดาย
ผลสุดท้ายของตน.....ไม่พ้นดิน
หน้าส่วนตัว
1610
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
