17 พฤศจิกายน 2548 08:24 น.
เพียงพลิ้ว
น้ำตาหล่นหลั่งรินไม่สิ้นสาย
ใจสลายแตกยับกับผิดหวัง
เหลือแววตาเหม่อลอยคอยลำพัง
ไร้ภวังค์ พังสิ้นความยินดี
เจ็บครั้งนี้เจ็บหนักเกินรักษา
ในอุรากลัดหนองพุพองฝี
แผลในใจลุกลามตามราวี
หลอนฤดี..ทุกคราด้วยจาบัลย์
คนที่รักปันใจให้คนอื่น
คนขมขื่นคือฉันนี้ที่โศกศัลย์
รักร้างลาหลอกลวงดวงชีวัน
ลืมเลือนกัน..ทิ้งไปไม่ใยดี
เจ็บนี้ไม่มีวันจาง...
ทุกเส้นทางมืดดับอับแสงสี
เหลือเพียงซากทุกข์ระทมถมทวี
ชีวิตนี้ไร้ใจไม่เหมือนเดิม
8 ตุลาคม 2548 13:37 น.
เพียงพลิ้ว
คลื่นทะเลเห่ใจในแรมดึก
จิตรำลึก...คนดี....ที่ภูผา
แสนคิดถึงห่วงใยคนไกลตา
คลื่นซัดมาคล้ายเพลงร้องกล่อมน้องนอน
ลมทะเลผ่านกายมาทายทัก
ขอฝากรัก....ถึงคนนิ่ง....ที่สิงขร
กระซิบบอกคนอีกฟ้ายังอาทร
อยากออดอ้อนรักนี้มีเพียงเรา
มองทะเลคราใดใจสะทก
อยากซบอก...อบอุ่น...คนขุนเขา
อยากกระซิบพร่ำพรอดกอดเบาเบา
หากคุณเหงา...เหงาจงลับพร้อมกับดาว
ลมคีรีมีไหมใคร่อยากรู้
คนที่อยู่ทะเลไกลใจเหน็บหนาว
แม้ห่างกันยังติดตามถามข่าวคราว
หวั่นรักร้าวเพราะทางแสนห่างกัน
เพลงรักหวานจากทะเลพร้อมเห่กล่อม
ดวงใจพร้อมร่วงเรียงอยากเคียงขวัญ
สิ่งดีดีล้นใจใคร่แบ่งปัน
รักของฉันมีมากฝากลมไป
คิดถึงมากคนดีที่โค้งฟ้า
ปลอบอุราชื่นชีวันยามหวั่นไหว
รักคุณมากจากหญิงคนจริงใจ
อยู่หนไหน....รักล้น...คนคีรี
คิดถึงมาก....จากคนไกล
7 ตุลาคม 2548 08:43 น.
เพียงพลิ้ว
เพียงสายลมพรมใจให้ตื่นเต้น
พัดโชยเย็นกลางกมลคนหวั่นไหว
มิอาจคว้าลมพรอดตลอดไป
คนร่ำไห้คนหลงพะวงลม
คือสายลมพรมผ่านหวานชั่วคราว
ทิ้งความหนาวฝากไว้ให้ขื่นขม
ป่านนี้คงพลิ้วใจใครอื่นชม
จำต้องข่มความหม่น...ทนเดียวดาย
เป็นสายลมพรมใจใครเพียงครู่
รักมีอยู่มิงามไร้ความหมาย
จึงลาทิ้งให้หนาวร้าวใจกาย
เจ็บมิวายรักขมเพราะลมลวง
รักคงใช่ของเล่นเช่นลมว่า
จึงง่ายลามิให้ใครแหนหวง
คราลมโชยรีบรักรีบตักตวง
ลมทิ้งช่วงคือวันช้ำน้ำตานอง
ลมเจ้าเอ๋ยเคยคิดจะหยุดไหม
หยุดพาใจใครสะบัดอกกลัดหนอง
วอนลมเลิกกระทำเลิกลำพอง
มีคนหมองลมลวงใจให้ร้าวราน
เพียงสายลมย้ำใจให้คิดถึง
ครารักซึ้งจับใจในคำหวาน
เสียดายลมพัดใจอยู่ไม่นาน
สายลมผ่านชั่วคราวทนหนาวใจ......................
3 ตุลาคม 2548 09:38 น.
เพียงพลิ้ว
เมื่อถึงคราวโศกเศร้าเขาไม่รัก
ได้ประจักษ์น้ำจิตของมิตรแท้
มีพี่สาวสองสวยช่วยดูแล
ยามย่ำแย่ปลอบใจให้หายตรม
พี่คนโตติดตามคอยถามข่าว
แม้รักร้าวน้องจ๋าอย่าขื่นขม
ยิ้มแย้มได้ยามใจหม่นคนนิยม
รู้จักข่มน้ำตาซ่อนอาการ
พี่คนสวยสั่งสอนให้ย้อนคิด
จงตั้งจิตใจมั่นสร้างฝันหวาน
ลืมเรื่องนั้นหันมาบ้าทำงาน
จะมีบ้านรถงามตามตั้งใจ
พี่คนรองหัวเราะยิ้มเยาะเย้ย
โธ่น้องเอ๋ยอย่าบ้าน้ำตาไหล
เรื่องแค่นี้หดหู่อยู่ทำไม
สู้ใครได้มัวเศร้าเพียงเขาเมิน
กำลังใจดีดีมีมาฝาก
พี่รักมากห่วงใยไม่ห่างเหิน
ชีวิตนี้มีอะไรให้เลือกเดิน
อย่ามัวเพลินหงอยเหงาเขาไม่มอง
ขอขอบคุณพี่สาวสองคนสวย
ที่มาช่วยปลอบใจให้หายหมอง
จะทำใจให้หายช้ำน้ำตานอง
จะเลิกร้องหันมารักตัวเอง.....
29 กันยายน 2548 08:00 น.
เพียงพลิ้ว
คนอ่านนัยไม่ออกต้องชอกช้ำ
แปลน้ำคำงดงามผิดความหมาย
ตีความเอาเขามีใจหน้าไม่อาย
แค่สหายสนิทใยคิดลึก
คนมีนัยในคำพูดพิสูจน์ยาก
แสนลำบากเข้าสู่ความรู้สึก
หลงคารมรู้ว่าช้ำในสำนึก
ฝืนทนฝึกทำใจให้คุ้นเคย
คนอ่อนแอแพ้ให้ความนัยแฝง
บางคนแกล้งเก็บไว้ไม่เฉลย
บทสรุปคนใจดำทำละเลย
ไม่เคยเผยความจริงใจให้ประจักษ์
คนผ่านทางห่างเหินเกินทนไหว
สะอื้นไห้ชีวิตติดกับดัก
เล่นละครเจนบทปดเก่งนัก
รับบทรักปล้อนปลิ้นจนชินชา
คนมีนัยหัวใจใครมิรู้
วิเคราะห์ดูไม่ตรงสักองศา
เล่นหรือจริงมิเห็นได้ในวาจา
คิดเกินกว่าเขาคิดมีสิทธิตรม
คนอ่านนัยไม่หมดรันทดยิ่ง
ฝันกับจริงต่างล้นทนขื่นขม
เจ็บแล้วจำอย่าช้ำบ่อยรอยคารม
อย่านิยมหลงนัยลวงติดบ่วงมาร
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
3220
