18 เมษายน 2549 08:03 น.
เพียงพลิ้ว
เขียนบทกลอนฝากหัวใจให้เธอฝัน
ร้อยรำพันรสเล่ห์เสน่หา
รจนาหว่านหวานซึ้งตรึงอุรา
โปรดรู้ค่ารักจากห้วงดวงฤดี
ข้ามโค้งฟ้ากว้างไกลฝากใจถึง
นวลคำนึงมิตรเรือนใจไม่หน่ายหนี
พี่เมินรักมอบไว้ในท่าที
น้องยังมีรักมากอยากไปเจอ
พูดตอกย้ำคำรัก...อย่าหนักจิต
อยากอยู่ชิดมิห่างเคียงข้างเสมอ
รักบริสุทธิ์จากใจใช่ละเมอ
อาจเหมือนเพ้อแต่จริงจังหวังชิดเชย
คำว่ารักบอกไปไม่เคยเบื่อ
รักทุกเมื่อทุกนาทีคนดีเอ๋ย
ดวงใจนวลมิทิ้งขว้างร้างรักเลย
แม้นมิเคยรู้ใจคนไกลจริง
อยากตะโกนก้องฟ้าว่ารักมาก
เปล่งเสียงจากใจที่ตรองของน้องหญิง
เพียงพี่ชายรับรักไว้ไม่ประวิง
จะไม่นิ่งรีบข้ามฟ้าไปหาเธอ
11 เมษายน 2549 07:16 น.
เพียงพลิ้ว
สิบสามเมษาจะพาเที่ยว
เกาะแขนเกี่ยวฟังเสียงแคนเดนอีสาน
อย่าเพิ่งคิดปล่อยจิตปลงตอนสงกรานต์
มาสำราญสุขสันต์ในวันดี
บ้านของนางคูณบานงามอร่ามเหลือง
ลืมดอกเอื้องมาเที่ยวไปให้สุขี
ทิ้งเสียงซอพ้อซึ้งสักหนึ่งปี
ชมเทพีเมืองโคราชงามบาดตา
ตื่นแต่เช้าเข้าวัดตั้งสัจจะ
สรงน้ำพระธรรมเนียมงามตามศาสนา
ร่วมกันก่อเจดีย์ทรายถวายวัดวา
งานผ้าป่ามีประจำร่วมทำบุญ
มารดน้ำขอพรอ้อนผู้ใหญ่
ขอพรชัยท่านเอื้อเฟื้อมาเกื้อหนุน
พรพ่อแม่มอบไว้ให้เป็นทุน
สำนึกคุณบุพการีประเพณีงาม
ไปถือขันน้ำเย็นเล่นสาดน้ำ
สนุกล้ำที่ถนนคนล้นหลาม
ปีใหม่ไทยรื่นรมย์สมนิยาม
เล่นรู้ความเฮฮาประสาไทย
เรื่องอาหารไม่บกพร่องจัดรองรับ
พร้อมห้องหับให้พี่นี้อาศัย
เที่ยวสงกรานต์บ้านน้องจะต้องใจ
สาโทไหพ่อเตรียมไว้ให้ลิ้มลอง
เชิญพี่ยามาเที่ยวบ้านสงกรานต์นี้
แสนยินดีสรงน้ำคู่เคียงสอง
หากปีกลายทำหรือคิดผิดครรลอง
ปีนี้น้องชดใช้ให้พี่คืน
7 เมษายน 2549 08:13 น.
เพียงพลิ้ว
สุขอื่นใดไหนเล่าเท่าสุขรัก
คิดถึงนักแม้ทางห่างแค่ไหน
ฝากสายลมดวงดาวสกาวใจ
บอกคนไกลคนนั้นฉันรักเธอ
ทุกค่ำคืนฝากรักและคิดถึง
แทนคำนึงห่วงหาอาทรเสมอ
ภาพรักซึ้งตรึงใจแม้นไม่เจอ
รักล้นเอ่องอกงามความสัมพันธ์
เพียงมีคุณอุ่นรักมิหนักจิต
อยู่เคียงชิดพร้อมสู้ไปมิไหวหวั่น
เพียงมีเราทุกเมื่อช่วยเหลือกัน
ก้าวสู่ฝันวิมานหวานของเรา
อยากเห็นคุณอารมณ์ดีมีความสุข
ไร้ความทุกข์อย่าล้าอย่าหงอยเหงา
ความท้อแท้อ้างว้างจงบางเบา
อย่าได้เศร้าเพราะวันนี้มีฉันเคียง
31 มีนาคม 2549 08:29 น.
เพียงพลิ้ว
สายลมโชยโบยโบกกิ่งโมกพริ้ว
หอมลอยลิ่วต้องนาสิกระริกหวาม
กายต้องลมกลิ่นต้องใจวาบไหวตาม
ลมแสนงามพัดความหวานผ่านหทัย
เฝ้าหมายตาครอบครองลมที่พรมพัด
ยิ่งดึกสงัดสะบั้นอกหวั่นไหว
ลมกระทบความรู้สึกลึกของใคร
จนฝันไว้จะคว้าลมมาชมเชย
คือสายลมงดงามนำความอุ่น
หลอกใจคุ้นเพื่อให้ยื้อหรือลมเอ๋ย
คงได้เพียงเสียงลมแล้งแห้งอย่างเคย
พัดผ่านเลยจากใครไปวันวัน
เธอนั้นเป็นเช่นลมพรมพัดผ่าน
หมุนตามกาลเวลาพาเหหัน
ฝากเลวดีมีไว้ให้แก่กัน
ความผูกพัน...ฝากไว้ ในใจตรม
หวังจะคว้ามาครองเหมือนของเล่น
สุดท้ายเป็นแค่ฝันอันขื่มขม
คือมายาว่าดีร้ายปองสายลม
หวานคารมพร่ำบอกหลอกทั้งเพ
สายลมผ่านไกลตาอาการหนัก
ฝากความรักแก่กันแล้วหันเห
มีคนพ้อรอลมหวนหายรวนเร
รอลมเทความอุ่นละมุนละไม
29 มีนาคม 2549 12:24 น.
เพียงพลิ้ว
อันสังขารป่วยไข้ เจ็บหนัก
ยังไม่เทียมอกหัก จิตช้ำ
ยามใจป่วยเพราะรัก ติดบ่วง ใจตรม
รักล่มสุดกลืนกล้ำ หม่นไหม้ชั่วกาล
ฉันคนบ๊องร้องไห้ยามไร้รัก
อาการหนักใจแปลบแทบตักษัย
อกสะอื้นขื่นขมหลงคมนัย
โหยอาลัยรักเคยงามยามหลับนอน
ทุกข์ทนเก็บเจ็บแอบซ่อนสุดอ่อนไหว
หลอมดวงใจฝังรากยากไถ่ถอน
คนอ่อนแอแพ้พิษ สวาท รักขาดตอน
ร้องสะท้อนรักไร้ไข้ใจรุม
กาลเวลาว่าจากรักพราก...หลอน....
แทบม้วยมรณ์ฝันสลายพ่ายไฟสุม
ความโศกศัลย์จาบัลย์เพาะเศร้าเกาะกุม
อกร้อนรุ่มทุกข์เร้าเหงาเดียวดาย
ทนหม่นหมองร้องร่ำไรไม่อาจนิ่ง
คะนึงสิ่งเคยงามมากความหมาย
มาวันนี้ลาลับไกลกลับกลาย
คำสุดท้ายฝากไว้ ไม่คู่ควร