9 พฤษภาคม 2549 07:37 น.
เพียงพลิ้ว
ขวัญเอย...เคยเพริดไปให้คืนกลับ
อย่าไปลับเดียวดายตามสายฝัน
ยอมรับเถิดว่ารักร้างคือรางวัล
ไยรำพันว่าช้ำไห้คร่ำครวญ
สัจธรรมรักดำเนินมาเกินครึ่ง
เกินจะดึงรักไร้ให้คืนหวน
พี่ไม่รักคิดถึงคำนึงนวล
รักเรรวนกลืนกล้ำร้องร่ำไร
รักยังมีประกายที่ปลายฟ้า
ไกลสุดตายังเรืองรองผ่องสุกใส
พี่ฝากคำพร่ำบอกยิ่งยอกใจ
ดาวดวงไหนคือดวงนั้นบอกฉันเทอญ
ยังคงเจ็บซ้ำซากยากลืมลบ
มิสงบใจร้องไห้ไม่ขัดเขิน
รักไกลลิบหยิบลำบากยากเหลือเกิน
ถูกหมางเมินบ่อยครั้งใจยังทน
บทสรุปคือใจไห้โหยหา
คนไร้ค่าเตรียมพร้อมยอมหมองหม่น
รับความทุกข์สิ้นหวังในวังวน
ชีวิตตนติดกับดักรักอำลา
บุญหรือกรรมนำชักให้รักล่ม
เศร้าจ่อมจมทั้งชาติโอ้วาสนา
รักทั้งทีตีค่าน้อยด้อยราคา
เจ็บซ่อนหน้าขมกลืนขื่นในทรวง
4 พฤษภาคม 2549 08:28 น.
เพียงพลิ้ว
รักสวยซึ้งตรึงใจอยากได้รัก
มิตระหนักพิษภัยไยช่างหาญ
ดื้อหักดิบหยิบมาครองตามต้องการ
สุดทรมานกล้ำกลืนรื้นในทรวง
ยังคงเหลือเยื่องามชื่อความรัก
ติดกับดักชีวิตพิษหึงหวง
เจ็บซ่อนหน้าอ่อนไหวไปตามดวง
รักคนลวงอกต้องดามตามสัจธรรม
รักเอยรักมีให้ไร้ความหมาย
น่าอับอายคนดีตีค่าต่ำ
รักไกลลิบหยิบยากฝากน้ำคำ
ยิ่งถลำยิ่งเจ็บลึกผนึกใน
เอาความต่างอ้างลาน่าเชื่อถือ
หมดแรงยื้ออ่อนล้าน้ำตาไหล
รักและชังสังเวชเหตุผลใคร
รักคนไกลลำบากแสนแค้นชีวิต
ยังคงรักผู้ร้ายในใจคนหมอง
น้ำตานองยังปลื้มลืมถูกผิด
สิ้นกลิ่นแก้วหอมโศกโลกมืดมิด
ขอได้ชิดโลกพิไล.....ในฝันพอ
26 เมษายน 2549 08:12 น.
เพียงพลิ้ว
ฝากหัวใจให้กันหวังพันผูก
เรื่องผิดถูกลืมตรองอยากลองหวาน
ฟังเสียงเสนาะเพราะหูอยู่ไม่นาน
เจ็บดักดานตลอดไปใจจำทน
หวังจะเป็นคนดี...พี่ปองหมาย
กลับได้อายหม่นหมอง...ไกลล่องหน
หอมดอกโศกเจ่าจุกทุกข์เพราะ...ตน
ที่ดิ้นรนพาใจได้เรียนรัก
ยกทั้งใจให้หมดแล้วแก้วรักพี่
ดวงฤดีพร้อมร่วมทางอย่างแน่นหนัก
แต่ประสบพบช้ำกรรมนำชัก
ติดกับดักชีวิตจิตระทม
นวลบอบช้ำคร่ำครวญ..ด่วนรักหลง
มิอาจปลงรักมิคืนทนขื่นขม
ดื่มรอยจำกินน้ำตาเมาอารมณ์
รักมิสมโหยไห้...ไร้จุดยืน
หัวใจหนึ่งพึงเชิญ....อย่าเมินหมาง
พี่เหินห่างจากไปใครสะอื้น
นวลร้องร่ำคร่ำครวญให้หวนคืน
ไม่มีอื่นมาบอก นอกจาก....รัก....
***********เพียงรัก********************
22 เมษายน 2549 11:06 น.
เพียงพลิ้ว
คนระทมตรมตรอมพร้อมลาโลก
คนอับโชคไร้รักสิ้นศักดิ์ศรี
ถูกตราหน้าประณามหมดความดี
ถูกย่ำยีอับอายกว่ากล้าพบใคร
ร้องเงียบเงียบซ่อนหน้าบอกลาเพื่อน
ผู้คอยเตือนคนเจ็บหนักถูกผลักไส
ขอความโง่จงสลายพร้อมสายใจ
ชาติหน้าไซร้จงฉลาดคลาดรักลวง
ชาตินี้ตื๊อดื้อด้านหาญคว้ารัก
น่าชังนักตามทั่วแดนคอยแหนหวง
คล้ายคนบ้าคนเขลาเฝ้าตามทวง
หลุดจากบ่วงทางเดียวนั้น...คือฉันตาย
ไปที่ชอบที่ชอบพร้อมโหสิ
คนทิฐิดื้อรักมักหม่นหมอง
คงเป็นเวรเป็นกรรมตามครรลอง
จะรีบจองศาลาวัดจัดงานปลง
เรื่องแค่นี้ใจเสาะน่าเยาะเย้ย
ฉันก็เคยเจ็บหนักเพราะรักหลง
ยังหยัดยืนอยู่ได้อย่างทะนง
ไม่ยอมลงให้ใครมาซ้ำเติม
คนเสียใจแน่หรือคือพ่อแม่
เลี้ยงดูแล..พอเป็นสาวเจ้าฮึกเหิม
กลับเปลี่ยนไปไม่เหมือนลูกคนเดิม
ทำเหิมเกริม..ยอมตายแค่ชายเมิน
แสนสงสารพ่อแม่ที่แก่เฒ่า
ท่านโศกเศร้า..ส่วนเขานั้น..คงสรรเสริญ
ที่เจ้าตาย เซ่นกับ รักยับเยิน
คงจำเริญ..แน่แท้ นะแม่คุณ
20 เมษายน 2549 08:50 น.
เพียงพลิ้ว
คนรอคอยน้อยใจเขาไม่รัก
ผูกสมัครผูกพันมิหวั่นไหว
แม้นไม่เคยได้รักจากคนไกล
ยังห่วงใยห่วงหาเฝ้าอาทร
รักเอยรักมอบให้ไร้ความหมาย
รักมิคลายมีมาฝากยากไถ่ถอน
เขาปัดรักราโรยโหยอาวรณ์
เจ็บสะท้อนอุราคว้าแต่เงา
เมื่อคนไกลไม่เห็นค่าคำว่ารัก
ยังฟูมฟักรักงามในความเหงา
ใจบางคนหมางเมินเกินคาดเดา
รักสูญเปล่ามอบให้เขาไม่รับ
คงได้แต่น้อยใจเขาไม่สน
ชีวิตหม่นหัวใจเรียกไม่กลับ
ขาดโอกาสวาสนาคนอาภัพ
ดวงจิตดับมืดมนหมดหนทาง
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
1172
