25 กรกฎาคม 2549 07:53 น.

. ...แด่คนเดียวดาย... .

เห็นน้องเหงาเศร้านานพาลอยากปลอบ
โอบแขนรอบกอดน้องอย่างหมองศรี
ขอปลอบขวัญจรรโลงใจในราตรี
ปลายวิถีเส้นทางน้องต้องงดงาม

ณ วันที่ทุกข์ใจในชีวิต
ขอส่งจิตผ่านฟ้ามาไถ่ถาม
อธิษฐานกานดาสุขในทุกยาม
จงก้าวข้ามปัญหาอย่าดักดาน

เหนื่อยและเศร้าเหงานักพักตรงนี้
ซบอกพี่แล้วฟันฝ่าอย่างกล้าหาญ
หยุดเรื่องเก่าเปล่าเปลี่ยวใจในวันวาน
หากล่วงผ่านจุดนี้แสนดีใจ

ชีวิตนี้มีหวังยังไม่จบ
สักวันพบเส้นทางสว่างไสว
ลมหายใจไม่สิ้นดิ้นกันไป
คงสดใสสมรักในสักวัน

ฝากดวงดาวพราวพร่าง ณ กลางฟ้า
วอนจันทราบันดาลใจให้สมฝัน
ขอน้องน้อยเปล่งแสงแข่งกับจันทร์
เลิกโศกศัลย์..จงสดใส...ไม่เดียวดาย

1450

love

comment

24 กรกฎาคม 2549 07:43 น.

. .ลืมไม่ไหว...หัวใจสั่งให้จำ... .

เพียงพลิ้ว

ลืมไม่ไหว...หัวใจสั่งให้จำ
วรรณกรรมโดนใจคนวัยรุ่น
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ เขียนให้คุณ
รับไออุ่นจินตนาการงานประพันธ์

คือความงามความเป็นไปในส่วนลึก
ความรู้สึกยามรักร้างคนช่างฝัน
สื่ออารมณ์คมคำพร่ำรำพัน
เขียนสร้างสรรค์ออกมาอย่างน่าชม

ระบายเรื่องของหัวใจในโลกทัศน์
บรรจงจัดเรื่องหวานชื่นและขื่นขม
ถ่ายทอดความคิดชายในหลายปม
บอกอารมณ์ที่รู้สึกลึกข้างใน

เล่าเรื่องราวหลายรสรักผ่านอักษร
ด้วยภาษาเร่าร้อนและอ่อนไหว
จินตนาการหวานคมสมกับวัย
ลืมไม่ไหว...หัวใจสั่งให้จำ

เมื่อราวๆกลางเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมาได้รับการแจ้งข่าวจากพี่สาวที่น่ารักว่า ศิษย์น้องสุดหล่อของเพียงพลิ้วที่ชื่อว่า วิสกี้ เลอฟองเบียร์ ได้มีหนังสือเป็นของตัวเองที่มีชื่อว่า ลืมไม่ไหว...หัวใจสั่งให้จำ เชื่อว่าเพื่อนๆพี่ๆน้องๆหลายคนที่บ้านกลอนไทยคงจะคุ้นเคยกับชื่อนี้อยู่บ้าง โดยเฉพาะเพื่อนๆที่เคยไปเที่ยวระยองสัญจรในเดือนพฤษภาคม 2548 คงจะจำใบหน้าอันหล่อเหลาซึ่งผิดกับภาษาที่เผ็ดร้อนและอ่อนไหวในบทกลอนของเขาได้ แม้ว่าในช่วงนี้ วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ จะไม่ค่อยได้ฝากผลงานไว้ที่บ้านกลอนไทยมากนัก เนื่องจากติดภารกิจด้านการเรียน

ตื่นเต้นมากหลังจากที่ได้ยินข่าวนี้ จนเพื่อนๆที่ทำงานแซวว่าเป็นโรคเบอร์ห้า แต่ทำอย่างไรได้ก็ดีใจแทนน้องที่ผลงานได้รับการตีพิมพ์ ในที่สุดวันนี้ก็ได้มีหนังสือของศิษย์น้องไว้ในครอบครอง อยากจะขอใช้พื้นที่นี้ฝากถึงวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ ว่า ยินดีด้วยนะคะศิษย์น้อง ขอให้มีเล่มต่อไปอีกเรื่อยๆนะคะ และสำหรับสิ่งดีๆระหว่างเรานั้น ลืมไม่ไหว..หัวใจสั่งให้จำ