10 สิงหาคม 2549 07:56 น.
เพียงพลิ้ว
ด้วยดวงจิตคิดถึงรำพึงฝัน
แม้นห่างกันยังคอยละห้อยหา
รู้สึกแปลบแอบเหงารักเข้าตา
มิอาจคว้ามาครองอย่างต้องการ
ด้วยแหนหวงห่วงใยใจลุ่มหลง
ลืมไม่ลงจึงฝากคำย้ำขับขาน
ก่อนจากไปไกลดับลับวิญญาณ
ขอประสานสายตาพบหน้าเธอ
ด้วยศรัทธาอาลัยรักไกลลิบ
รักยากหยิบยังส่งจิตคิดถึงเสมอ
ทั้งทั้งรู้ลำบากหากจะเจอ
ยังละเมอแอบฝันวันสมปอง
ด้วยห่วงหาอาวรณ์คล้ายร้อนรัก
อาการหนักอยากเคียงเงาเป็นเจ้าของ
โลกความจริงยิ่งยากแม้อยากครอง
ซ่อนหน้าร้องรักไม่ได้ในความจริง
ด้วยมีรักความคิดถึงจึงล้นอก
น้ำตาตกหวั่นไหวใจไม่นิ่ง
ด้วยโหยหาหึงหวงเกินท้วงติง
กล้าทุกสิ่งเมื่อใจได้เรียนรัก
9 สิงหาคม 2549 07:34 น.
เพียงพลิ้ว
แว่วสำเนียงเสียงฝากจากภูผา
คล้ายชวนฝ่าตามฝันด้วยกันไหม
จากทะเลสู่ภูงามถามย้อนไป
พร้อมหรือไม่จะอยู่คู่เคียงเงา
ลมทะเลเห่กล่อมหอมกลิ่นรัก
ผูกสมัครคนไกลในอ้อมเขา
ฝากหัวใจไฟฝันกล่อมบรรเทา
ทะเลเฝ้ารอคำตอบปลอบชีวา
โปรดตอบคนทะเลอย่าเฉไฉ
ภูพร้อมไหมร่วมขวัญสู้ปัญหา
หรือให้พักใจได้ในบางครา
ภูเขากล้าหรือไม่สู้ด้วยกัน
เสียงสายลมพรมพลิ้วเพลงผิวผ่าน
ฝากคำหวานจากคนไกลไปปลอบขวัญ
ขอคนดอยสุขีในชีวัน
ขอความฝันงดงามตามที่รอ
ลมทะเลเห่รักทักภูผา
และหวังว่ารักงามตามคำขอ
คิดถึงมากฝากลมพรมพะนอ
ทะเลพ้อแต่ไม่ร้างห่างคีรี
พัดด้วยความสุขใจไปพร้อมรัก
เพื่อทายทักภูใหญ่ไม่หมองศรี
จะรับรู้หรือไม่ในวจี
ณ ทะเลแห่งนี้มีแต่รัก
8 สิงหาคม 2549 07:41 น.
เพียงพลิ้ว
มิตรภาพอาบน้ำใจจากใครหนึ่ง
สุดแสนซึ้งไมตรีที่มีให้
ยามช้ำชอกท้อถอยคอยปลอบใจ
ถึงอยู่ไกลสิ่งดีดีมีให้กัน
เมื่อถึงคราวร้าวจิตคิดท้อแท้
มาดูแลปลอบใจให้สุขสันต์
แม้นจะมีปัญหาสารพัน
คอยปลอบขวัญเคียงกมลในหนทาง
บางครั้งอาจอ่อนแอและอ่อนไหว
ทุกข์ท้อในภาระต้องสะสาง
สักวันหนึ่งสิ่งน่าเบื่อต้องเจือจาง
เตือนให้สร้างกำลังใจให้ตัวเอง
จะดูแลบอกใจไม่ให้หมอง
ไม่มัวร้องมัวเศร้าเขาข่มเหง
มาสิมาฝ่าฟันร่วมบรรเลง
ฉันจะเก่งได้เสี้ยวหนึ่งครึ่งของเธอ
4 สิงหาคม 2549 07:48 น.
เพียงพลิ้ว
บอกรักไว้ไปทั่ว
คนหลวมตัวมีจนได้
พูดพร่ำจำฝังใจ
เฉไฉเมินคงเกินงาม
วันนี้หลงมีเหยื่อ
แม้นเป็นเสือขอมองข้าม
นิ่งคิดพินิจความ
ตามเขาไหวหรือไม่เรา
คนตลกเจ้าชู้
หากเคียงคู่คงไม่เหงา
ร่วมทุกข์ทั้งหนักเบา
เสือเก่าคงจะกลับตัว
ยอมรับคำประกาศ
เสือทิ้งมาดรับรักมั่ว
ของแปลกยังไม่กลัว
ยังพาตัวมาพัวพัน
เชิญแขกไว้ล่วงหน้า
งานวิวาห์เธอกับฉัน
มอบให้เป็นรางวัล
ที่คิดสั้นรับรักเอย
3 สิงหาคม 2549 14:16 น.
เพียงพลิ้ว
รักขมไม่สมหวัง
จึงคลุ้มคลั่งหาหลักฐาน
ล้อกันในวันวาน
ช่างหาญกล้ามาอ้างอิง
รื้อฟื้นเรื่องหนเก่า
เขียนกลอนเล่าประจานหญิง
พลาดไปไม่ท้วงติง
นิ่งนิ่งไว้ไม่ขุ่นเคือง
คิดมาน่าสงสาร
ทำระรานวางมาดเขื่อง
ถึงลือทั่วทั้งเมือง
เรื่องคราวเก่าเราไม่จำ
ตามสบายชายจอมแฉ
ผ่านมาแค่เรื่องขำขำ
ใยบันทึกรอยคำ
มาย้ำความยามเลิกรา
เธอคงคิดเสียดาย
ถูกว่าร้ายไม่ถือสา
ไม่ใส่ใจในวาจา
เธอคงรักจึงราวี