18 ตุลาคม 2549 10:05 น.
เพียงพลิ้ว
ขอส่งใจไปเคียงข้างไม่ห่างหาย
แม้นไกลกายรักมั่นไม่หวั่นไหว
ยามผิดหวังยังอยู่เป็นคู่ใจ
นานเท่าใดฉันนี้ยังมีเธอ
ขอสมัครรักแท้ไม่แปรผัน
ขอยืนยันมีใจให้เสมอ
ขอห่อรักไปฝากแม้นยากเจอ
ขออย่าเผลอมีอื่นสักคืนวัน
ส่งความรักไปทักทายได้รับไหม
ส่งดวงใจร่วมสู้สู่ทางฝัน
ส่งความหมายทายท้าร่วมฝ่าฟัน
ส่งกำนัลกำลังใจไม่เคยจาง
อุปสรรคมากมายไม่หน่ายหนี
แม้จะมีภาระช่วยสะสาง
ขอลำเลียงเสบียงใจในหนทาง
ขอเคียงข้างคอยถามยามภัยมา
ขอเป็นแป้งเย็นหอมย้อมใจหม่น
ขอเป็นคนหุ้นส่วนฝันสู้ปัญหา
ขอรับฟังคำปรับทุกข์ทุกเวลา
ขอสบตาเติมใจยามไร้แรง
ขอเคียงใจไม่ห่างทางโทรจิต
ขอสะกิดคนไกลให้เข้มแข็ง
ขอเป็นแฟนชุ่มใจไม่เปลี่ยนแปลง
ขอแสดงความรักและภักดี
ขอ สักคนอยู่ใกล้........................... ชิดกัน
ใจ ร่วมประคองฝัน ....................... ต่อสู้
ใคร คนหนึ่งสำคัญ ......................... เป็นมิ่ง ขวัญเอย
จำ สิ่งดีรับรู้ ................................. ก่อสร้างรักงาม
17 ตุลาคม 2549 07:24 น.
เพียงพลิ้ว
ฝากรอยยิ้มแต้มหน้ามางอนง้อ
ไม่รู้พอจะหายโกรธยกโทษไหม
อยากรับรู้ได้เห็นความเป็นไป
ความห่วงใยลึกซึ้งฝากถึงคุณ
หากฉันทำอะไรให้ได้โกรธ
ต้องขอโทษที่สร้างเรื่องให้เคืองขุ่น
ฝากรอยยิ้มเจือจานหวานละมุน
มอบไออุ่นในแววตามาง้องอน
มิตรภาพยังมีไหมในวันนี้
เก็บไมตรีฝากมาอย่าคิดถอน
ฉันคงนี้ห่วงหาและอาทร
อย่าตัดรอนจากไปให้ตรอมตรม
โปรดรับรู้สักนิดว่าคิดถึง
จากใครหนึ่งใกล้ชิดสนิทสนม
เหินห่างคล้ายน้ำกรดราดบาดอารมณ์
ยังอยากชมความเป็นคุณที่คุ้นเคย
ฝากรอยยิ้มถามไปได้หรือเปล่า
ทำเรื่องเขลาใดจึงโกรธโปรดเฉลย
กลับมาเถิดมาทักทายอย่าหายเลย
ฉันพร่ำเอ่ยคำขอโทษอย่าโกรธเอย
16 ตุลาคม 2549 13:59 น.
เพียงพลิ้ว
ลืมเสียเถิดสัญญาเคยท้ารัก
ซึ้งประจักษ์วันนี้ใจใครแปรผัน
เจ็บจนพอต่อนี้ไม่มีกัน
สิ้นสัมพันธ์เสน่หาสัญญาลวง
ห่างเหินไปใจเหงาโศกเศร้าจิต
คุณเคยคิดบ้างไหมมีใครห่วง
เมื่อรักจางห่างหายอายเอ่ยทวง
ขอสละบ่วงตัดเยื่อไม่เหลือใย
หากประสบปัญหาอย่าเงียบเฉย
เพียงแค่เปรยว่ารักมั่นมิหวั่นไหว
มาเฉลยเอ่ยตอนนี้นั้นมันสายไป
เดินทางใครทางมันไร้วันเจอ
ไม่ใช่คนสำคัญอันดับหนึ่ง
บุญไม่ถึงรักไม่งามตามเสนอ
หมดวาสนามอบรักภักดิ์ปรนเปรอ
คนพร่ำเพ้อเคยคอยใจย่อยยับ
จบแล้วจากอย่ารั้งไว้ให้หวนย้อน
แต่ถามก่อนลาไปไม่หวนกลับ
โปรดช่วยตอบปัญหาก่อนลาลับ
คืออันดับที่เท่าไรในใจคุณ
เพียงได้แค่ชอกช้ำสิ้นตำแหน่ง
หมดเรี่ยวแรงพรหมลิขิตไม่คิดหนุน
รักหมดใจกลับกลุ้มไม่คุ้มทุน
หมดสิทธิ์ลุ้นที่หนึ่งจึงวางมือ
13 ตุลาคม 2549 09:22 น.
เพียงพลิ้ว
ฝากอักษรกลอนไว้ให้ใครคิด
คล้ายคนคุ้นสนิทจิตเสน่หา
เจ็บปวดใจใครจากกระชากลา
ไห้โหยหาโศกเศร้าได้เท่านี้
คืนฝนคลั่งถั่งถ้อยน้อยใจนัก
ฝากต้นรักจนปลื้มแล้วลืม...หนี
กำลังใจให้คราวก่อนย้อนไม่มี
สิ้นฤดีสายใยงามความห่วงใย
หลงถลำลมใครได้เอ่ยพร่ำ
ยิ่งดื่มด่ำคำปลอบขวัญคนหวั่นไหว
รักแล้วจะผิดหวังลืมชั่งใจ
ตรมทรวงในรักพบ.......จุดจบแล้ว
บทกลอนนี้พลีไว้ด้วยใจห่วง
ใจทั้งดวงหม่นหมองมิผ่องแผ้ว
เพียงเริ่มต้นก็พลาดสวาทแคล้ว
สิ้นวี่แววคำใคร..ให้คะนึง
เพียงลมผ่านพัดนานกลีบ...ดอกลีบช้ำ
พร่างพรมคำฝากไว้ให้คิดถึง
เพลินคำแผ่วแล้วลามิตราตรึง
เจ็บให้ซึ้งเพียงเผลอใจคิดไปเอง
จบและจากพรากไปไร้สิ้นข่าว
อกปวดร้าวสะบั้นฉันคนเก่ง
คนอ่อนไหวผิดหวังสุดวังเวง
ยามคว้างเคว้งตอนนี้...มีน้ำตา
12 ตุลาคม 2549 07:27 น.
เพียงพลิ้ว
ส่งสายใจไหวหาพาดฟ้ากว้าง
รอบเส้นทางรายล้อมหมายกล่อมฝัน
ทุกทุกสิ่งนิ่งวางกางผูกพัน
วันต่อวัน...รักเธอ...เสมอมา
ฝากลมดึกกระซิบไกลให้คืนหวน
ดวงใจนวลรอคอยละห้อยหา
รักแม้เกิดง่ายดายยากหน่ายลา
สุดปลายฟ้าหัวใจหล่นจะทนตาม
เธอมีโชคโศกเศร้าเหงาหรือไม่
ความห่วงใยคนรอขอไถ่ถาม
มีความสุขหรือทุกข์ยากอยากทราบความ
รักลอยข้ามเวหามาเคียงใจ
คำเพียงพลิ้วปลิวตามความเงียบเหงา
หวังบรรเทาอาทรคนอ่อนไหว
ฝากความหลังยังกรุ่นละมุนละไม
อยู่แสนไกลยังสมัครมั่นรักจริง
รักแล้วรักหมดใจไม่เรียกกลับ
เดือนลาลับกี่ครั้งอกยังนิ่ง
สายลมพรมคำใครไม่ไหวติง
มิใช่หยิ่ง..แต่รอ..ขอรักเธอ
นวลรักมากฝากเล่ห์เสน่หา
ทุกเวลารอไกลไม่เคยเผลอ
รักปลายฟ้ายากนักจักพบเจอ
ขอเพียงเพ้อรักคนดี.....ไม่มีใคร