19 ธันวาคม 2549 07:36 น.
เพียงพลิ้ว
นวลรำพึงถึงลมพรมกล่อมขวัญ
หอมความฝันทุกค่ำหลงคำหวาน
เหมือนหลิวต้องลมบนสุดทนทาน
ไกวกิ่งก้านเอนลู่ไม่สู้ลม
เหมือนลมสั่งทะเลใจบอกให้รู้
คลื่นควรอยู่สมุทรสุดเหมาะสม
ไกลสุดหล้ากว่าคลื่นไม่ชื่นชม
ไพรพนมแม้นหวังพลาดทั้งเพ
พันธนาการใจหรือคือความห่าง
และความต่างวันวัยทำไขว้เขว
ยากสลัดกลัดกลุ้มแม้นทุ่มเท
เหมือนลมเห่พัดแผ่วแล้วอำลา
ขมอกยอกคล้ายดอกหลิวปลิวรายร่วง
หนึบในทรวงคนต่ำต้อยน้อยวาสนา
ตามครรลองสองปรางทางน้ำตา
เจ็บซ่อนหน้าเลยผ่านวิมานลม........
15 ธันวาคม 2549 07:42 น.
เพียงพลิ้ว
ด้วยมรรคาแห่งหน้าที่วิถีหลัก
ชะตารักไกลลิบหยิบไม่ถึง
แค้นชีวิตลิขิตฟ้าไม่ตราตรึง
คล้ายรักซึ้งหักเหหมดเวลา
มิอาจฝืนกลืนกล้ำทำนิ่งเฉย
ความคุ้นเคยผูกพันคือปัญหา
ถูกห่างเหินเมินหมางพร่างน้ำตา
หวาดผวาความอ่อนแอแพร่ท่วมใจ
พินิจตนทนตรมยอมขมขื่น?
ในค่ำคืนขาดรักพร่ำทำไฉน?
สิ่งเคยเติมเริ่มเลือนเลื่อนลับไป
ยากแก้ไขขับข้องหมองอกตน
รักแล้วได้แต่รอดังต่อว่า
หลงฟันฝ่าหลงเลศลืมเหตุผล
เจ็บเพียงใดใจหมองจำต้องทน
ผู้เริ่มต้นความพลั้ง.....ฉันทั้งนั้น.....
ปากกับใจใคร่ย้ำแต่คำรัก
ติดกับดักจำทนวังวนฝัน
คนไม่ว่างคงว่างมาหาสักวัน
เลิกฝ่าฟันเลิกพ้อจะรอคอย
จะทนรอเสมอวันเธอว่าง
จะคอยทางต่อไปไม่ท้อถอย
จะเสริมรักหนักแน่นแม้นเลื่อนลอย
จะประดอยประดิษฐ์ลิขิตรัก
13 ธันวาคม 2549 12:16 น.
เพียงพลิ้ว
ฤดูกาลแห่งหัวใจไม่เคยสิ้น
รักโบยบินเคียงคู่อยู่เสมอ
อยู่ปลายฟ้าแสนไกลไม่อาจเจอ
ขอเพียงเพ้อพบกันในฝันพอ
ฝากหัวใจไปหาอาทรนัก
คิดถึงรักแสนหวานอยากสานต่อ
สองสายใจมั่นรักร่วมถักทอ
อดทนรอถึงวันฝันเป็นจริง
สานสองใจใยโยงข้ามโค้งฟ้า
สร้างศรัทธามั่นไว้ในอกนิ่ง
สักวันมีตักอุ่นหนุนพักพิง
สมหวังสิ่งวาดหวังวังวนรัก
ฤดูใดไม่คร้ามในความต่าง
ระยะทางไกลแสนยังแน่นหนัก
รักหมดใจไม่ลวงดวงใจภักดิ์
ห่วงใยนักคนดีที่ฟ้าไกล
12 ธันวาคม 2549 07:16 น.
เพียงพลิ้ว
อยู่ไกลลิบหยิบยากนักรักปลายฟ้า
หรือวาสนาได้เคียงเพียงในฝัน
เมื่อไหร่เราเคล้าคู่อยู่ด้วยกัน
เฝ้านับวันรักฉ่ำ.....นวลรำพึง
ค่อนดึกแย่กระแสใจไหลวนเชี่ยว
คล้ายเปล่าเปลี่ยวสิ้นดีไร้ที่พึ่ง
คงไห้หวนครวญช้ำพร่ำคะนึง
กว่าจะถึงจุดหมายคงวายชนม์
โอ้.....เนื้อคู่อยู่ไหนใครกล้าเอ่ย
ไฉนเลยมิกลายหายล่องหน
แสนเหว่ว้าหาคู่อยู่เคียงตน
ช่างมืดมนสิ้นไร้ใครอุ้มชู
สายลมหนาวผ่านมาอีกคราแล้ว
หัวใจแป้วค่ำนี้ไม่มีคู่
ฝันถึงชายปลายฟ้าน้ำตาพรู
หมดแรงสู้ผจญหนทางไกล
หัวใจถามเทวาหาเนื้อคู่
รักมีอยู่ใช่กิ่งทองของกันไหม
น้ำตารินชินชาว้าเหว่ใจ
เหมือนสิ้นไร้คนพร้อมมากล่อมนอน
กว่าจะหลับลงได้ใจอ่อนล้า
คิดจนกว่าคอพับลงกับหมอน
ทนรอคนปลายฟ้ามอบอาทร
พาบังอรพิชิตชีวิตงาม