6 กุมภาพันธ์ 2550 07:37 น.

. ....คุยกับดอกไม้.... .

เพียงพลิ้ว

รื่นอารมณ์พรมหยอกดอกไม้สวย
รื่นระรวยมาลีหลากสีสัน
รื่นนาสิกบุปผานานาพันธุ์
รื่นชีวันช่อบานตระการตา

หอมโมกขาวใบดกปกดอกซ่อน
หอมขจรกรุ่นตลบสบนาสา
หอมอ่อนช้อยมิรู้จางร้างโรยรา
หอมยิ่งกว่าดอกใดได้สำแดง

กุหลาบรินกลิ่นปรุงยามรุ่งสาง
หยดน้ำค้างวาววับคราวจับแสง
ขอโทษด้วยลืมพ่นยาฆ่าแมลง
ใบเว้าแหว่งด้วยภัยเพลี้ยน่าเสียดาย

มะลิพุ่มกลุ่มใหญ่ในสวนศรี
เขียวขจีกิ่งไสวใบมากหลาย
ใส่ปุ๋ยเกินจึงออกดอกประปราย
แต่มิวายส่งกลิ่นประทิ่นใจ

จำปีจำปาอวลช่างหวนหอม
ถูกดมดอมคลอเคล้าเจ้าเจ็บไหม
ดินเป็นกรดรดน้ำน้อยเกินไป
ดอกมิใหญ่งดงามตามที่ควร

ชื่นกลิ่นหวามตามลมพรมพัดผ่าน
ชื่นดวงมานช่อดอกชูอยู่เต็มสวน
ชื่นมิ่งไม้พืชพันธุ์สุดรัญจวน
ชื่นหมู่มวลสุมามาลย์หวานอารมณ์

หวานหัวใจได้ชมดมบุปผา
หวานอุรารวยรื่นลืมขื่นขม
หวานวาสนาคราใดได้สูดดม
หวานยามชมชื่นผกาชีวางาม

1476

love

comment

2 กุมภาพันธ์ 2550 07:36 น.

. .... พรุ่งนี้..... .

เพียงพลิ้ว







คิดถึง
ซาบซึ้งบ้างไหมในความหวาน
หรือเพราะเพียงพร่ำอย่างชำนาญ
จึงผ่านเหมือนลมพรมชั่วคราว

ห่วงหา
ปลายฟ้าฝากใจไปถามข่าว
อบอุ่นหรือเคืองในเรื่องราว
คงร้าวหากชังรังเกียจกัน

อาทร
คำอ้อนจัดวางไว้กลางฝัน
รับไว้เคียงข้างแทนรางวัล
กำนัลให้เสมอเธอแสนดี

รักมาก
ขอฝากความหมายอย่าหน่ายหนี
ขอพรอ้อนฟ้าโปรดปรานี
พรุ่งนี้สมหวังดังใจวาด

935

love

comment

1 กุมภาพันธ์ 2550 07:30 น.

. ... เปื่อย... .

เพียงพลิ้ว

ปวดขมับรวดร้าว..............แทบตาย
ฝันใฝ่ถึงมิวาย........................ห่วงล้น
นอนซมป่วยทางกาย.............ใจเปื่อย
เจ็บกว่าขาแพลงซ้น...............ลื่นล้มวันวาน

เสมือนกายใจรุ่มร้อน............ไฟสุม
รักผ่าวระอุรุม.........................กร่อนเนื้อ
พิษไข้ไล่กอบกุม..................อกแน่น
โรคแข่งรักพ่นเชื้อ................อ่อนล้าทรมาน

เจ็บป่วยเพียงแค่แพ้...............ฟ้าดิน
มิว่าง ณ ดวงจินต์...................จึ่งไข้
โหยหาเร่าถวิล.......................หวงห่วง
รักห่างยากครองได้...............ร่ำร้องป่วยการ

กายอ่อนแอเกิดด้วย..............อากาศ
ใจพ่ายพิษ สวาท..................ยากแก้
วาบไหวหวั่นพลั้งพลาด...........ผวาตื่น
ผสานจิตต่อรักแท้...................สร่างไข้มิหมาย