27 มีนาคม 2550 07:39 น.
เพียงพลิ้ว
ลมรักล่องลวงใจให้ลุ่มหลง
หลอกอนงค์ร้ายเล่ห์สิเน่หา
มนต์พระพายโชยพัดซัดอุรา
หมายใจคว้ารับลมหวังชมเชย
ไขว่ได้เพียงเสียงพรมลมลมแล้งแล้ง
โศกแสลงลำบากยากเฉลย
ลมสลายเพียงพลิ้วริ้วรำเพย
ยากจะเปรยกล่าวเอื้อนอกเปื้อนนัย
ลมล่องร้องบรรเลงบทเพลงผิว
ไม่รู้หิวเสน่หามาแต่ไหน
รินระรวยด้วยทีท่ามาทวงใจ
ถาม..เมื่อไรหยุดลวงรักในสักครา?
ชะรอยว่าหลงลมสุดขมขื่น
ไห้สะอื้นแคล้วคลาดดังปรารถนา
ยามตระหนักรักล่องนองน้ำตา
ลมรักลาพัดไล่ไปตามคิว
ลมลวงจริงนิ่งหลอกบอกด้วยเถิด
ใจฉันเพริดหลงนัยขมสายลมหวิว
ใจกี่ดวงลมลวงซัดพัดปลิดปลิว
ลมลวงหิวเสน่หามาทุกยาม
สายลมหวานผ่านพลิ้วใจปลิวไหว
น้ำคำใครต้องอกสะทกหวาม
สุดท้ายพบน้ำใจไร้ความงาม
ทุกข์เกินข้ามยอมระทมหลงลมลวง
19 มีนาคม 2550 08:49 น.
เพียงพลิ้ว
เพลงพลิ้วห่มลมล่องทำนองหวาน
คีตกานต์สัมผัสได้ใครสร้างสรรค์
ตรึงใจอรอ้อนฤดีปกชีวัน
กล่อมปลอบขวัญวันล้าพาแย้มยิ้ม
ลำนำลมพรมผิวปลิวพัดผ่าน
วายุกานต์กรีดต้องสองแก้มอิ่ม
น้อมซึมซับรับทราบภาพไกลพิมพ์
ปรางนวลปริ่มเอิบความหมายในสายลม
รับหัวใจไกลหยอกกลางหมอกม่าน
กมลกานต์นิรันดร์มั่นรักสม
ห้วงคำนึงซึ้งค่ารอยคารม
เก็บเพราะบ่มคิดถึงล้อมหอมอบอวล
ร้อยคำรักถักทอรอคอยอ่าน
กวีกานต์ผ่าวแผ่วแนวใจป่วน
ความรู้สึกลึกล้ำรำพันครวญ
คำนึงนวลมิผันปันหัวใจ
กำแพงใจโต้สายลมล่มทุกด่าน
หทัยกานต์วาบหวามแพ้ความไหว
รักภักดีพลีมอบตอบคนไกล
อุ่นละไมรัดรึงซึ้งมิคลาย
ห่วงใยรักถักทอก่อประสาน
คล้องใจกานต์งดงามทุกความหมาย
คนละฝั่งยังคิดถึงคะนึงมิวาย
รักถวายแด่หนึ่งเดียวผู้เกี่ยวใจ........
14 มีนาคม 2550 07:19 น.
เพียงพลิ้ว
ทุกถ้อยคำสัมผัสคล้ายคัดสรร
อุราหวั่นเคลิ้มคร้ามไหวความหวาน
รอยคารมคมคำกว่าน้ำตาล
สั่นสะท้านยามพรมลมฝากความ
สายลมลอบหอบของฝากจากฟากฟ้า
จำนรรจาฝากใจมาไถ่ถาม
ส่งคิดถึงประชิดมาติดตาม
สุขจนหวามลืมขลาดอำนาจรัก
รักห่วงใยล้อมรุมสุมอกแน่น
อาทรแทนความนัยได้ประจักษ์
หวังดีส่งข้ามฟ้ามาทายทัก
ติดกับดักหรือกระไรหนอใจนี้
หัวใจเต้นผิดจังหวะผวาอก
รัวสะทกคล้ายเช่นเต้นผิดที่
รักของเธอพลังล้นนะคนดี
เพียงวจียังไหวได้มากมาย
ความคิดถึงซึมซับเกินรับไหว
เอ่อท่วมใจบ่าล้นจนเสียหาย
รักรึงรัดมัดฤดีชีวาวาย
หวั่นจะตายด้วยพิษรักปักอุรา
หากฉันตายฆาตกรร้ายหน้าคล้ายรัก
ทิ่มชนักด้วยคมวาทปรารถนา
มอบคิดถึงจนเพลินเกินเยียวยา
ความห่วงหาเป็นตัวการประหารใจ
12 มีนาคม 2550 09:03 น.
เพียงพลิ้ว
สายลมพลิ้วริ้วดอกไม้บอกรัก
ซึ้งประจักษ์หวานหูอยู่มิหาย
อวลคารมคมเด่นเป็นประกาย
หอมมิวายใครหนึ่งคำนึงนวล
ใจดวงน้อยลอยฟ่องละอองฝน
มอบแด่คนอยู่ไกลให้คืนหวน
วานสายลมพรมคำย้ำเสียงครวญ
คิดถึงอวลหอมรื่นรักคืนเรือน
ฝากอาทรอ้อนหาฟากฟ้าฝัน
รักคงมั่นมิบังอาจมีกลาดเกลื่อน
รักจริงใจจงพิศมิบิดเบือน
ห่วงใยเหมือนคำเอ่ยมิเคยลืม
บอกผ่านฟ้าคิดถึงมากอยากไปหา
ไม่โรยราซึมทราบยังปลาบปลื้ม
ใจแน่นหนักรักมิให้ใครหยิบยืม
ยังด่ำดื่มสิ่งดีเคยมีกัน
แม้นอยู่ไกลใจเผยไม่เคยห่าง
ฝากฟ้ากว้างดูแลไว้ฝากใจฝัน
ร้อยอักษรป้อนรักภักดิ์กำนัล
เป็นรางวัลเหรียญทอง....ล่องฝากไป
รักคนไกลฝากฟ้ามาพร่ำพรอด
อยากอ้อนออดแทบแย่แต่มิใกล้
อยากเคียงชิดพะนอก็จนใจ
คิดถึงไกลจนฝันไร้วันเลือน
6 มีนาคม 2550 09:15 น.
เพียงพลิ้ว
ร้อยความรักประดับประทับจิต
อาทรมิตรเรือนใจไม่ห่างหาย
ปลอบประโลมยามเหงาเศร้าเดียวดาย
มิคิดหน่ายยามตรมเพราะคมใด
ยามดวงจิตคิดเขลาเฝ้าโอบอุ้ม
ดับเพลิงสุมกมลจนมอดไหม้
สองมือเอื้อเจือจุนอุ่นละไม
กำลังใจมิเคยร่อยคอยพะนอ
ความสนิทเสน่หาน่าถนอม
ไมตรีหอมชื่นบานผสานต่อ
มิเคยลวงห่วงใยใสลออ
ยามทุกข์ท้อเตือนใจให้อดทน
หวังใจว่าอย่าสิ้นกลิ่นความหวัง
เติมพลังแด่ชีวีเปื้อนสีหม่น
สู้ต่อไปไม่เสียทีที่เป็นคน
สักวันพ้นทุกข์ท้อทรมาน