1 กรกฎาคม 2546 16:37 น.
เพียงฝัน
ส่งรอยยิ้ม พิมประไพ มาทายทัก
คนตามอ้อน ช่างน่ารัก อยากชวนเที่ยว
ตั้งห้าวัน งานกองใหญ่ เยอะเยอะเชียว
สุดสัปดาห์ พากันเกี่ยว ก้อยพักกาย
เธอคนดี มีมาดเท่ห์ เสน่ห์แมน
ขอควงแขน แทนจูงมือ จะได้ไหม
ต่างคนต่าง หันมายิ้ม ด้วยอิ่มใจ
ป่ะ!โปรแกรม ที่วางไว้ ไปกันเลย
เอ๊ะ!เดี๋ยวค่ะ ขอเวลา ตรวจเตาแก๊ส
เดี๋ยวจะเป็น เช่นตึกแฝด ล่ะเธอเอ๋ย
ปิดก่อนนะ ทั้งน้ำไฟ ไม่ละเลย
ตรวจตราไว้ ให้คุ้นเคย เพื่อปลอดภัย
ไปคนดี คราวนี้ไป ได้แล้วจ้ะ
แต่ขอถาม อีกคำนะ ชุดสวยไหม
กางเกงยีนส์ เสื้อแขนยาว เท้าผ้าใบ
กะลุยฝน ให้สบาย ไม่ต้องกลัว
ฟิล์มพร้อมกล้อง ต้องเอาไป เตรียมไว้ยัง
พอเราออก จากดูหนัง เที่ยวให้ทั่ว
แวะเอ็มเค เซ่เวนเซ่น เย็นฉ่ำตัว
คนตามอ้อน ตอนยิ้มหัว น่ารักจัง
ก่อนกลับบ้าน ผ่านซุปเปอร์ เอ้อ!เดี๋ยวเดี๋ยว
ซื้ออาหาร ฝากเจ้าเหมียว รออยู่หลัง
วันว่างว่าง อย่างวันนี้ มีสุขจัง
ที่มีเธอ คอยเคียงข้าง ตลอดวัน(หลับฝันดีด้วยรอยยิ้ม)
28 มิถุนายน 2546 14:14 น.
เพียงฝัน
เธอคนดี เวลานี้ ว่างบ้างไหม
งานเข้ามา คงมากมาย อยู่เสมอ
ค่อยค่อยทำ อย่าโหมหัก นักนะเธอ
ฉันนั้นมี ข้อเสนอ มาเอาใจ
คนดีจ๋า หันหน้ามา ทางนี้หน่อย
อย่าใจน้อย เลยนะจ๊ะ อ่ะ ยิ้มให้
ยิ้มตอบหน่อย นะคนดี ได้ชื่นใจ
ถ้าไม่ยิ้ม ไม่พาไป เที่ยวนะเออ
วันว่างว่าง อย่างวันนี้ อยากไปไหน
ไปช็อบไหม ฉันตามใจ เธอเสมอ
เที่ยวสวนหย่อม พร้อมถ่ายรูป ไหมจ๊ะเธอ
น่านะนะ อย่าให้เก้อ เธอคนดี
ไปนั่งรถ เที่ยวชมวิว ชมทิวทัศน์
ไปสวนสัตว์ ให้อาหาร มันไหมนี่
เร็วเร็วเข้า เอ้า!แต่งตัว สักกะที
เสื้อตัวนี้ ดูสวยดี รีดหรือยัง
ชอบเสื้อยืด หรือเสื้อเชิ๊ต หรือฮาวาย
ชอบมีลาย หรือเรียบเรียบ บอกกันบ้าง
ชอบโนเนม หรือแบรนเนม ยี่ห้อดัง
ใส่บ่อยครั้ง กางเกงยีนส์ ยังดูดี
ป่ะ!ไปกัน เดี๋ยวไม่ทัน ดูหนังไทย
เกงตัวไหน เสื้อสีไร ก็สวยนี่
เพียงแต่ว่า หน้าห้ามงอ นะคนดี
ส่งมือมา แล้วยิ้มซิ คนแสนงอน ...(ยิ้มนิดนะ..คนดี)
25 มิถุนายน 2546 16:28 น.
เพียงฝัน
กลับมาเปิด กลอนวันวาร อ่านอีกครั้ง
คิดถึงจัง รู้บ้างไหม ใครคิดถึง
ภาพเหตุการณ์ แห่งความหลัง ยังตราตรึง
อดีตจึง คือความสุข ของทุกวัน
ไม่หวั่นไหว ต่อความไกล สุดปลายฟ้า
ต่อให้สุด ผืนพนา ก็ไม่หวั่น
กาลเวลา จะเปลี่ยนไป ไม่สำคัญ
ยังยึดมั่น ความจริงใจ ที่ให้เธอ
ร้อยกวี วจีฉัน วันข้างหน้า
จะกลั่นกรอง จากใจมา ให้เสมอ
ฝากคำรัก คำคิดถึง ห่วงใยเธอ
แม้ไม่เจอ เธออีกแล้ว ก็ตามที
ยังรอนะ ฉันจะรอ การกลับมา
ขอฝากฟ้า ฝากดวงดาว วอนเจ้านี้
ฝากสายรุ้ง ฝากน้ำค้าง กลางราตรี
บอกคนดี ว่าฉันนี้เฝ้ารอคอย.......
23 มิถุนายน 2546 17:56 น.
เพียงฝัน
นั่งลงข้าง เตียงคนไข้ แล้วใจหาย
นี่ตัวฉัน ทำสิ่งใด ลงไปหนา
เห็นสายยาง ที่โยงยั้ง รั้งชีวา
หยาดน้ำตา ทะลายล้น สุดทนมอง
เครื่องช่วยวัด ประกาศผล บนจอเครื่อง
ถุงโลหิต ขนาดเขื่อง ช่วยปกป้อง
สายน้ำเกลือ จุนเจือไว้ ได้ประคอง
ชีพจร วอนขอร้อง เต้นต่อไป
หัวใจเอย แม้จะเหนื่อย อีกสักนิด
ฉันคนนี้ ยังทวงสิทธิ์ แทนเห็นไหม
นะ ขอร้อง ไม่ต้องใช้ เครื่องกลไก
ทุกทุกสาย ต่อผ่านใจ ฉันถึงเธอ
ขอโทษนะ คนแสนดี ของดวงใจ
ต่อนี้ไป เฝ้าเคียงกาย ไม่พลั้งเผลอ
สายสีแดง เพียงเส้นเดียว เกี่ยวโยงเธอ
พร้อมเสมอ ถ่ายเทให้ ด้วยใจจริง
ประคองกาย ให้ลุกนั่ง รั้งรอก่อน
จงพักผ่อน เพื่อเพิ่มแรง สู้ทุกสิ่ง
ห้องสี่เหลี่ยม ไม่จำเป็น เข้าพักพิง
เตียงคนไข้ จงละทิ้ง อย่ามองมัน
ฉันจะเป็น เช่นสายยาง ระโยงใย
เป็นทุกสิ่ง ที่ขาดหาย ให้เธอนั้น
สายสีแดง แห่งเข้าใจ ไร้ขอบกัน
หายไวไว นะจอมขวัญ ฉันรอเธอ......
21 มิถุนายน 2546 15:57 น.
เพียงฝัน
คนอะไร ก็ไม่รู้ ดูน่ารัก
อยากรู้จัก ให้มากกว่า เวลานี้
ผูกสมัคร แอบฝากใจ มิตรไมตรี
อยู่เกือบปี กว่าจะได้ ทักทายกัน
เฝ้าเลียบเคียง คอยเมียงมอง ต้องการรู้
กลัวจู่จู่ มีคู่แล้ว แห้วซิฉัน
ก็ออกแสน น่ารักใคร่ หาใครปาน
ช่างเสกสรร จำนรรจา คราพบเจอ
ไม่รู้โดน มนต์บทใด ให้หลงลุ่ม
คิดแล้วกลุ้ม เพราะหัวใจ ใฝ่เสนอ
เธอคนดี กลับทำเมิน เขินเลยเออ
อายนะเอ้อ ฉันอ๊ายอาย ทำไงดี
แทบละลาย กับสายตา ต่อว่าขาน
ผิดมหันต์ คือตัวฉัน ใช่ไหมนี่
แอบมอบใจ ให้ตั้งนาน สงสารที
ขอแค่นี้ เธอไม่ให้ น้อยใจจัง
อยากสลาย ตามสายลม ที่พัดพา
ไม่กล้ามา ให้เห็นหน้า เพราะผิดหวัง
คนน่ารัก อยากถามไถ่ ใยเหมือนชัง
ฝันพินพัง ก็จะยัง ตั้งหน้ารอ
ก็ไม่รู้ ว่าทำไม ใจดื้อดึง
แอบเฝ้ารัก เฝ้าคิดถึง ทำไมหนอ
โอ้ ใจเอ๋ย เขาเฉยชา น้ำตาคลอ
สมไหมล่ะ กล้าไปขอ เขาทำไม