11 กรกฎาคม 2546 18:31 น.
เพียงฝัน
ประดับฟ้า...ให้สกาว...ด้วยดาวดวง
ประดับสรวง...ศิวิไล...ให้เฉิดฉันท์
ประดับทรวง...ด้วยดวงใจ...ดวงเดียวกัน
ประดับดาว...หนึ่งเดียวนั้น...ในฤทัย
ในห้องฝัน...บรรจุรัก...เป็นหลักเสา
ในห้องหาว...เย้าคิดถึง...ซึ้งบ้างไหม
ในห้องดาว...เฝ้าบอกย้ำ...ความห่วงใย
ในห้องใจ...เต็มเปี่ยมไป...ด้วยไมตรี
คนที่รัก...อยากให้รู้...ว่ารักใคร่
คนที่ให้...ิมิเคยคลาย...หรือหน่ายหนี
คนที่ใจ...ใฝ่มอบรัก...ด้วยภักดี
คนที่รอ...ขอเพียงมี...หวังในใจ
แม้หนาวหนัก...จักเคียงใกล้...มิให้ท้อ
แม้หนาวหนอ...ขอใช้แขน...แทน ผ้าไหม
แม้หนาวต่อ...ขออิงแอบ...แนบอุ่นอาย
แม้หนาวใจ...โอบด้วยใจ...คลายหนาวเย็น
กระซิบเสียง...คอยเคียงข้าง...มิห่างหาย
กระซิบไหม...ใครนะอ้อน...ตอนพบเห็น
กระซิบได้...ไม่อยากห่าง...ทั้งเช้าเย็น
กระซิบมา...กว่าจะเห็น...ความเป็นเรา
ทะเลหมอก...ระลอกไอ...จากปลายฟ้า
ทะเลฝ้า...ใช่จะพร่า...ทั้งห้วงหาว
ทะเลล้า...หาสิ้นแรง...เสียทุกคราว
ทะเลดาว...ก็รักนะ...ติตรากร... !
9 กรกฎาคม 2546 16:22 น.
เพียงฝัน
.....บรรจงเขียน อักษรา ด้วยความรัก
.......บรรจงถัก เรียงร้อยคำ ตามประสา
.........บรรจงแต่ง วิมานดิน ด้วยดารา
...........สื่อวาจา ภาษาใจ ให้เพียงเธอ
.....ในนิยาม แห่งความฝัน ฉันมั่นจิต
.......จึงลิขิต เข้าข้างตัว เองเสมอ
.........ในนิยาม ความเป็นจริง มิอาจเจอ
...........ใจจึงเพ้อ พ้อกับดาว ทุกคราวไป
.....ค่ำคืนนี้ มีดาวดวง เต็มห้วงฟ้า
.......ดวงไหนหนา สื่อภาษา รับส่งได้
.........กระพริบแสง ส่งสัญญาณ นานเท่าใด
...........ถอดรหัส ความเข้าใจ นานไหมดาว
.....กระซิบผ่าน ม่านเมฆา ว่าคิดถึง
.......บอกทั้งห้วง ดาวดึงส์ ว่าใจเหงา
.........แผ่วเพลงเศร้า พลิ้วผ่านฟ้า มาเบาเบา
...........ชื้นชื้นเงา หยาดน้ำใส ในม่านตา
.....บรรจงวาง สิบนิ้วนี้ บนคีย์บอร์ด
.......บรรจงพิมพ์ เพื่อถ่ายทอด ความห่วงหา
.........สายใยแก้ว นำแสงส่ง ดาริกา
...........ทุกถ้อยคำ กลั่นกรองมา จากดวงใจ
.....ดาวกระพริบ แสงสว่าง ดั่งรับฝาก
.......สามคำจาก ภาษาใจ อย่าทำหาย
.........ถอดรหัส หวังว่าดาว คงเข้าใจ
...........รัก/คิดถึงและห่วงใย...คนไกลกัน........
8 กรกฎาคม 2546 16:52 น.
เพียงฝัน
เสียงกระซิบ...แผ่วบางเบา...เย้าหยอกขวัญ
สวนแห่งนั้น...เธอถามฉัน...จำได้ไหม
ตอบสวนขวัญ...ร่วมสานฝัน...สองดวงใจ
เธอสร้างไว้...ในกมล...คนแสนดี
เธอเอ่ยถาม...เหมือนเตือนย้ำ...ให้จำแม่น
ถึงดินแดน...แมกไม้งาม...ตามวิถี
เสียงกระซิบจากกุหลาบ...ยามราตรี
จำได้ดี...ดอกไม้ที่...เธอมอบมา
ริมระเบียง...เคยเคียงดู...หมู่ดาวลอย
ดวงใหญ่น้อย...ลอยไกลใกล้...ให้เอื้อมคว้า
แต่ดวงสวย...อยู่ไม่ไกล...เกินสายตา
งดงามกว่า...ดาวบนฟ้า...แววตาใคร
สายลมพลิ้ว...ผ่านผิวกาย...ให้แสนชื่น
ยามค่ำคืน...มองน้ำค้าง...กลางจันทร์ฉาย
งามเหลือล้ำ...ธรรมชาติ...ในสวนใจ
แว่วเสียงไผ่...เสียดสีกอ...ล้อลมเบา
ได้กุศล...ศาสนา...มาเกื้อหนุน
กลับบ้านสวน...แสนอบอุ่น...ยิ้มหยอกเย้า
หอมรวยริน...กลิ่นดอกไม้...ใต้ม่านดาว
สองเราเฝ้า...เพาะดูแล...และอาทร
กระซิบย้ำ...จำได้ดี...ที่สวนขวัญ
ความผูกพัน...มิจางหาย...หรือถ่ายถอน
เกี่ยวก้อยกัน...สัญญาใจ...ไม่แคลนคลอน
เสียงเฝ้าง้อ...จากคนงอน...จะอ้อนคืน... (กุหลาบแดง....ดวงใจ)
4 กรกฎาคม 2546 16:33 น.
เพียงฝัน
นานแค่ไหน ใยจึงหวั่น ว่านานนัก
ห้าหกวัน ฉันตระหนัก ว่ารอไหว
คืนวันผ่าน เธอ/ฉันรู้ อยู่แก่ใจ
ไม่สามารถ มาทำลาย ไมตรีเรา
คบกันมา จะเกือบปี แล้วนี่นา
รู้หรอกจ้ะ ว่าทำงาน จันทร์ถึงเสาร์
เพียงวันหนึ่ง จึงได้เป็น ตัวของเรา
กายเป็นบ่าว งานเป็นนาย ใจเชื่อฟัง
อาทิตย์หน้า เข้าพรรษา อาสาฬห
ชวนทำบุญ ใส่บาตรพระ ด้วยมุ่งหวัง
กุศลนำ ความสุขใส ให้ทุกทางทาง
ร่วมกันสร้าง สรรค์สิ่งดี ด้วยดวงใจ
คนช่างฝัน สถานที่ ที่ถามว่า
ในห้วงฟ้า เขียนฝากฝัน ฉันไปไหม
ขอตอบเธอ ไปเสมอ แม้นจะไกล
แต่บางครั้ง ก็ไปได้ แค่ประตู
เปิดเท่าไร ไขเท่าใด ไม่ยอมเปิด
ไม่รู้เกิด เหตุอะไร ก็ไม่รู้
แลลิบลิบ ระวิบวาว ดาวเคยดู
คงอยากให้ สองเราอยู่ ดูพร้อมกัน
ฝากหัวใจ ไปทุกที่ ที่มีแสง
จะร้อนแรง หรือมืดมิด แต่จิตฉัน
ส่งถึงเธอ ทุกทิวา ราตรีกาล
ก็บอกแล้ว แก้วตาขวัญ ฉันคือเธอ
4 กรกฎาคม 2546 16:24 น.
เพียงฝัน
ไปซุกซน ที่ไหนมา นะบอมแบม
ดูซิแถม ทำสีขน จนโดนว่า
จะเจาะหู ดูตัวอย่าง ที่ไหนมา
แม็กกาซีน อเมริกา หรือว่าไทย
เห็นแอบเที่ยว เดี๋ยวแว็บแว็บ แอบหลบหนี
หนักกว่าเก่า ซิคราวนี้ แก้ตัวไหม
อย่าไปสัก หรือเพ้นท์สี ตามร่างกาย
อันตราย มากรู้ไหม มันไม่ดี
สีเดิมเดิม ดูเด่นตา นะขอบอก
อย่าไปลอก เลียนแบบใคร ต่อไปนี้
เจ้าของเห็น เป็นถูกดุ กลัวล่ะซี
ทำหน้าเศร้า เข้าคลุกคลี ประจบเชียว
ป่ะอาบน้ำ กันดีกว่า แล้วมาเป่า
ขนสลวย สวยเหมือนเก่า ไม่แดงเขียว
ทาแป้งหน่อย ค่อยหวีขน จนเรียบเชียว
เสร็จแล้วเดี๋ยว ค่อยเข้าไป ในห้องกัน
แน่ะ!บอมแบม ใครมาแจม ในห้องนะ
อ๋อ!รู้แล้ว เจ้าของน่ะ มีอาหาร
กลิ่นหอมไหม อาหารใคร อยู่ในจาน
เอ้ามาทาน เถิดเจ้าเหมียว เดี๋ยวได้นอน
เหนื่อยใช่ไหม ไปซุกซน ตามประสา
คราวนี้อิ่ม แล้วซินะ มาพักผ่อน
ตักอุ่นอุ่น คงคุ้นเคย เลยขอนอน
ช่างประจบ ช่างออดอ้อน นะบอมแบม....
หายโมโหเจ้าบอมแบมจอมซุกซนแล้วซิ..นั่งอมยิ้มเชียว..กิ๊วๆ.........
หน้าส่วนตัว
1315
