1 มิถุนายน 2547 08:51 น.
เพียงคนเดียว
หากต้องเจ็บปวดเรื้อรังกับความรัก
แน่นอน เธอสามารถยืนหยัดอยู่ได้ใช่ไหม
หากแต่ถูกรุมเร้าด้วยความเจ็บปวดจะมีประโยชน์อะไร
หรือมีความสุขได้กับการป่วยไข้นานๆ มา
เธอบอก ถึงเจ็บปวดเรื้อรัง
ก็ยังดีที่ยังมีความรักเป็นตัวช่วยรักษา
ฉันบอก นั่นเป็นความรักลวงข้างเดียวตลอดมา
เธอบอกว่าได้เท่านั้นก็ยินดี
หากให้จบคงเจ็บปวดเจียนตาย
อย่าหมายให้เธออดทนได้ถึงปานนั้น
ขออยู่อย่างเจ็บปวดบ้างเพียงบางวัน
อยู่กับความฝันไปวันๆ ยังสามารถสุขใจ
หากเธอจมอยู่กับความรักลวง
เมื่อไหร่จะมีโอกาสได้เริ่มใหม่
เมื่อไหร่จะสามารถมีรักที่เปี่ยมด้วยความสุขใจ
ยอมเจ็บสาหัสเจียนตาย แลกกับการมีชีวิตใหม่ มันผิดตรงไหนกัน
เธอบอกว่ามันไม่ผิด
แต่ไม่ใช่ทุกคนจะต้องการอย่างนั้น
วิถีทางเดินของคนเรานั้นต่างกัน
เธอไม่ใช่ฉัน ส่วนฉันไม่ใช่เธอ เราต่างกันเกินเข้าใจ
นี่คงเป็นบทสรุป
กับเรื่องราวความรักที่อ่อนไหว
ย่อมแตกต่างในทางเดินตามวิถีแห่งใจ
เป็นเรื่องช่วยไม่ได้ ในเมื่อองศาของหัวใจคนเรานั้นต่างกัน